Buitenland.

BnitSChland. De geschiedenis van het Wupperthal in deze eeuw.

L.

Dr. Zahn heeft eene belangrijke brochure geschreven onder den titel van »ein Gang durchs Wupperthal in diesen Jahrhundert." In dit boekje wordt eene schets gegeven van de kerkelijke geschiedenis der laatste tijden in dat merkwaardige daL Het begint met een beschrijving van de eenvoudige levenswijze aldaar in het begin dezer eeliw. De armenzorg was de taak der gemeente; het keikelijk leven droeg een sterk Calvinistische kleur ook bij deLutherschen.

De kerken waren eenvoudig; geestelijke liederen werden op de bleekerijen en spinnerijen vernomen; elk huisvader las des morgens en des avonds uit Gods Woord en ging in het gebed voor. De kerken waren altijd vol. Eene geestelijke opwekking werkte dit alles nog in de hand. Het duurde lang voor dat men in het dal wist dat er eene richting bestond, het »rationalisme" geheeten, en het kreeg nooit aldaar zooveel voet, als in andere streken van Duitschland.

Het ambt van de dienaren des Woords was zeer in aanzien. Ds. Bartels kon, toen een koorddansersgezelschap op een kerkelijken feestdag op de markt eene voorstelling gaf, met een mes het koord doorsnijden, al was het dat men zich beriep op de toestemming der overheid. Al het volk viel hem toe, en de voorstelling ging niet door.

Van nieuwigheden was men niet gediend men noemde ze »Fisimatenten". Tusschen de Gereformeerde en Luthersche kerk was een diepe kloof. Zeer werd het b. v. afgekeurd, wanneer een Gereformeerde met eene I-uthersche vrouw in het huwelijk trad. De kinderen op straat scholden elkander voor »Luthersche dikkop" of voor »Gereformeerde puntkop". De Gereformeerde kinderen, moesten bij het doen van belijdenis beloven, geen Lutherschen te huwen. Het werd voor een daad van moed gehouden, wanneer een Gereformeerd predikant op een Lutherschen kansel predikte.

In Elberfeld werd de invloed van het rationalisme gebroken door den arbeid van L. D. Krummacher. Nevens hem arbeidde Fr. W, Krummacher zijn neef, die ook door zijne prediking een gezegenden invloed uitoefende. Menigeen die onder de bediening van Fr. W. Krummacher getroflen was, vond later bevrediging in de prediking van Dr. KohlbrUgge. Ware godsvrucht en een frisch kerkelijk leven bloeiden er.

In dezen gelukkigen toestand kwam de Unie in 1835 helaas! verandering brengen. Dateene Unie tot stand kwam was een wensch van den koning, zij werd noch door Luthersche, noch door Gereformeerde Gemeenten begeerd. Van lieverlede was echter de scherpte der tegenstelling tusschen Gereformeerd en Luthersch wat verminderd, men leefde »friedlich, schiedlich". Bisschop Bosz dreigde met afzetting, wanneer men de nieuwe agenda niet aannam; een goed Gereformeerd mensch ging op zekeren keer ter kerk, en nam het boek voor de oogen der gemeente weg. Deze daad vond, jammer genoeg, geen weerklank. Men meende het toch ten slotte te moeten dulden, en zoo had men op een beslissend oogenblik zijn nek onder hetstaatsjuk gebogen en de vrijheid en zelfstandigheid der kerk er aan gegeven. Slechts 20 Gereformeerde mannen konden zich hiermede niet vereenigen; zij lieten himne kinderen ongedoopt en vormden in 1847 de Vrije Ned. Gereformeerde Gemeente, die onder de leiding van Dr. H. F. KohlbrUgge zoo langen tijd gebloeid heeft, en een voorbeeld werd voor alle gemeenten. Deze gemeente bezoldigde haren leeraar zelve, zij werd bestuurd door ouderlingen en diakenen, de armen werden zonder hulp van stads-of staatsgeld bedeeld, strenge kerkelijke tucht werd uitgeoefend, terwijl haar voorganger de leer van de vrije genade met kracht verkondigde.

België. Uit de Belgische Zendingsk e rk.

De Belgische Zendingskerk herdenkt dit jaar haar vijftigjarig bestaan. Vóór hare stichting waren in het land, dat zoovele martelaren voor de Gereformeerde religie geleveid heeft, slechts zeven Protestantsche kerken, waarvan vier gevormd waren door leden, die uit den vreemde naar België waren gekomen.

In het jaar 1835 plaatste het Britsch en Buitenlandsch Bijbelgenootschap een agent te Brussel, met name Tiddy. Twee jaren later gelukte het dezen met hulp van eenige Christelijke mannen uit Brussel en een drietal Belgische predikanten, een comité te vormen, onder den naam van: «Comité van de Belgische Evangelische Vereeniging." De arbeid begon met drie arbeiders welke werkzaam waren op twee plaatsen, waar zij vatten voet hadden. Men ondervond aanvankelijk weinig sympathie in het land zelve, de twee eerste jaren werd 55, 166 francs uitgegeven, terwijl men uit België slecht 5202 ontving.

Trots alle moeilijkheden werd echter het Evangelie in vele plaatsen verkondigd, en in het jaar 1848, werd uit de gemeenten, die door den arbeid van het comité vergaderd waren, de Belgische Zendingskerk gevormd, welke kerk in 1848 hare eerste Synode hield.

Het aantal plaatsen dat tegenwoordig bearbeid wordt geeft geen volledig overzicht van den volbrachten arbeid. Stations, die onderscheidene jaren hebben bestaan, zijn van lieverlede verlaten geworden, schoon zij eerst zeer bloeiden; gemeenten die aanvankelijk bij de Belgische Zendingskerk behoorden, hebben zich later aan de Protestantsche staatskerk aangesloten. De Zendingskerk had twee scholen, die de een na de andere moesten gesloten worden, omdat zij de concurrentie tegen de staatsscholen niet konden volhouden.

Ongeveer 4 millioen francs is in de verloopen jaren door de Zendingskerk uitgegeven, waarvan ruim 1I/2 millioen in België werd samengebracht.

De Belgische Zendingskerk bestaat nu uit 27 kerken en stations met 56 filialen, 6769 leden, 57 Zondagsscholen met 2350 kinderen, 17 predikanten, 5 godsdienstonderwijzers, 14 bijbellezers en kolporteurs.

Er zou in België veel meer gearbeid kunnen en moeten worden, maar de leiders van de Zendingskerk zien er tegen op om nieuwe plaatsen te bearbeiden, omdat men vreest voor een steeds grooter wordend tekort. In het afgeloopen jaar werd 125, 235 francs uitgegeven, waarvan uit België 45.000 frcs. was. Deze som is groot als men bedenkt, dat de meeste leden der kerk handwerkslieden zijn, die arm zijn en in deze dagen door den gedrukten tijd nog armer geworden zijn.

Gaven voor de Belgische Zendingskerken, welke op den grondslag van de Drie Formulieren van Eenigheid van de Gereformeerde kerken staan, worden gaarne ingewacht door den heer K. Anet32 Rue Tasson-Snel, Brussel. Mochten er velen gevonden worden, die trachten om den Belgischen broeders een bewgs van sympathie geven bij het herdenken van het vijftigjarig bestaan hunner kerk 1 De Heere had daar eenmaal zulke getrouwe getuigen. Gorde hij, Die heden en gisteren dezelfde is tot in eeuwigheid, vele mannen met zijn Geest aan, om het zuivere Evangelie te doen verkondigen, en steunen wij onze broeders in België met gebeden en gaven.

Zuid Afrika. »De Afrikaansch e Patriot" over onzen kerkelijken s t r ij d.

Tot hiertoe bleef de zaak van onze doleerende kerken in het meerendeel van de buitenlandsche bladen onbesproken, of werd er aldus over gehandeld, dat men medelijden hebben moet met de onkundigen, die toonen slecht op de hoogte te zijn, of zoo weinig ons streven te begrijpen.

Eene uitzondering maakt hierop het Transvaalsche blad De Afrikaansche Patriot, dat met kennis van zaken en met warme sympathie aan zijne lezers mededeeling doet van de reformatie der Nederlandsche Gereformeerde kerken. Men kan bij het lezen van dit blad, als het over onze kerkelijke toestanden spreekt, gevoelen en tasten, dat het zich één gevoelt met de broeders in Nederland, die den strijd aangebonden hebben voor de vrijmaking der kerken, opdat daardoor het koningschap van Christus over de kerken tot zijn recht kome.

Eigenaardig is in het Afrikaansche blad de beschrijving van de drie hoofdpartijen, die op kerkelijk gebied ten onzent gevonden worden. In de eerste plaats worden genoemd de Gereformeerden, allen zuivere Calvinisten, die den geheelen Bijbel als Gods Woord erkennen en daarom de Nederlandsche Geloofsbelijdenis, den Heidelbergschen Catechismus en de Canones van Dordrecht als Formulieren van eenigheid aankleven en die alzoo met ons, leden der Nederlandsch Gereformeerde kerk van Zuid-Afrika, één zijn, in waarheid onze broeders, huisgenooten des geloofs; deze genieten schier allen de zegeningen der nieuwe Reformatie, na afwerping van het Haagsche Synodale dwangjuk.

De tweede groote partij is de ethisch-irenische, die echter weer twee onderafdeelingen •rijk is. Allen noemen zich orthodox, doch de linkerzijde, behalve dat zij op vele punten der geloofsbelijdenis zeer los is, snijdt met het mes der kritiek en dat met toenemende woede, niet alleen bladzijden maar geheele boeken uit den Bijbel, zoodat het geen wonder is, dat de modernen voorspelden dat zij weldra met hen in één gelid zullen staan. Aanvoerders zijn professors Chantepie de la Saussaye jr., Valeton jr.. Dr. Gunning van Bennebroek enz.

De rechterzijde bevat vele hoogst ac htenswaardige mannen en staat in Holland bekend als de Confessioneele partij; de hoofdmannen aanschouwt men in Ds. Felix van Utrecht, Verhoeff van Bodegraven. Guldenarm, Kraayenbelt enz. Deze mannen zijn in den regel zuiver in hunne prediking, zoodat zij vóór het uitbreken der nieuwe reformatie, schier algemeen in de liefde 'en het vertrouwen der Gereformeerden deelden, daar slechts enkelen toen reeds konden bespeuren, dat hun kerkelijk standpunt gevaarlijk was, en dit is dan ook gebleken te dezer_ dage; wel gereformeerd in de prediking, maar ongereformeerd in de praktijk. Toch willen de meesten dezer Confessioneelen niet medewerken in de vervolging der Gereformeerden thans op zoo groote schaal begonnen door al de andere partijen in de Hervormde kerk, waarom zij met Ds. Felix aan het hoofd voor [hun lidmaatschap in de lagere kerkelijke gerechtshoven, het Classicaal en Prov. kerkbestuur, achtereenvolgens bedankten.

Den 3de groote partij bestaat uit de Groningers, die zich zelf Evangelischen betitelen, en de Modernen, die bij alle groot verschil daarin overeenstemmen, dat zij o. a de Godheid van Jezus Christus, en de leer der verzoening ontkennen."

Het artikel besluit met de vermelding van het feit, dat de vergadering van Confessioneelen te Utrecht tot niets geleid heeft, en met de mededeeling, dat deze vergadering zeer verschilde van het Gereformeerd kerkelijk congres, waar de broeders bleken te zijn één hart en één ziel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen