GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Buitenland.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenland.

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Rusland. Russische kloosters en geestelijken.

De heer Anatole Leroy-Beaulieu heeft in de Revue des deux Mondes een belangrijke studie over «den godsdienst in Rusland" geschreven. Daaruit blijkt, dat het kloosterleven in het rijk der Czaren aan het kwijnen is. Men telt in dat groote rijk slechts 550 kloosters, bewoond door 29, 000 monnikken of nonnen. Weleer hadden die instellingen rijke bezittingen; maar de heilige synoden wisten het aanwassen van hunne bezittingen te keer te gaan, terwijl de Czaren ze achtereenvolgens voor het grootste deel aan den staat trokken. Catharina II gaf ze aan de geestelijkheid om daardoor te verkrijgen, dat de kerkelijke overheid goedvinden zou, dat ze door de kloosters losgelaten werden. Maar het schijnt, dat de kloosters zich daarna weder hebben weten te verrijken. Vele kloosters bewaren reliquiën, die door pelgrims worden bezocht en dit mag voor hen een rgke bron van inkomsten genoemd worden. Zoo trokken in het jaar '86 naar het klooster van Kief bijna een millioen personen, die er allen een kaars kochten en hun peiïning gaven.

Naast de monniken vindt men de priesters, die in de Grieksche kerk mogen huwen en een ware kaste vormen. De rijke goederen, die deze geestelijken bezaten, zijn ook door den staat verbeurd verklaard, althans voor het grootste deel. Daarvoor betaalt het Russische rijk aan de Grieksche geestelijken een klein traktement uit, doch lang niet voldoende om in hun onderhoud te voorzien. Zij moeten er dus iets bij hebben, en men weet dit te verkrijgen door het verkoopen van waskaarsen.

De geloovigen der Grieksche kerk komen toch nooit in hunne kerk of zij koopen een waskaars, die zij óf aan de kerk geven öf voor een beeld laten opbranden. Zij, die bijzonder godsdienstig willen zijn, steken meerdere waskaarsen aan voor verschillende beelden van heiligen; het bleeke waslicht moet dienen als symbool van de gebeden, die voor de heiligen en Christus behooren gedaan te worden. De kerk is er zeer op gesteld, dat daarvoor zuivere was gebruikt wordt, want deze verspreidt, wanneer zij verbrand wordt, een ambergeur die zich met den wierookdamp behoort te vermengen om een liefelijken reuk in de kerk te verspreiden. Daarom verlangt zij, dat die was gemaakt zij door de gevleugelde werklieden, welke die kunst onmiddellijk van Godgeleerd hebben. In Rusland, waar vele streken nog niet ontgonnen zijn, vindt men vele bijen, zoowel in het wild als bij bijenhouders. De 50 millioen kilogrammen was, die jaarlijks in Rusland geoogst worden, worden in hoofdzaak in de Grieksche kerken verbrand. In den laatsten tijd gaat de kerk steeds meer zich toeleggen op het fabriceeren van waskaarsen. Sommige bisschoppen hebben reeds een fabriek opgericht voor hun diocese en in yele kloosters maakt men waskaarsen, opdat al het voordeel, dat het verbruik van waskaarsen oplevert, aan de kerk en haar dienaren ten goede komen. Die waskaarsen zijn het brood voor de popen.

Een Rus heeft dikwijls de hulp van zijn geestelijke noodig, maar hij beloont hem er karig voor. Voor de voornaamste kerkelijke verrichtingen geeft hij een of twee roebels; voor de kleinere diensten eenige kopeks (centen). Maar voor alles moet betaald worden, doch voor de meeste dingen is geen tarief. Vandaar, dat menigmaal tusschen den pope en zijn gemeentelid zeer wordt gehaspeld over de som, die de laatste voor het sluiten van een huwelijk of voor eene begrafenis betalen

moet Er d«en allerlei verhalen van loven en bieden tusschen priester en leek de ronde. Het is gebeurd, dat de pope bij de toediening van den Doop aan den doopeling een bespottelijken naam gaf, om zich op de karigheid van den doopvader te wreken.

De geldzucht der Russische geestelijkheid is spreekwoordelijk geworden. In de volkstaal beteekent: »oogen te hebben als een pope", bijzonder begeerig te zijn.

De armoede der geestelijken brengt hen er toe om het bijgeloof onder het Russische volk te exploiteeren om ook daaruit iets te verdienen. Soms komt een landbouwer tot den priester met zijn muts in de hand, opdat de priester daarin een gebed opzegge. Wanneer deze daaraan voldaan heeft, sluit hij het hoofddeksel zorgvuldig, opdat het gebed er niet uit ontsnappe en gaat dan daarmede naar zijn vrouw, die pas moeder geworden is. Alsdan wordt zeker geloofd, dat, indien die muts over de kraamvrouw uitgeschud wordt, zij spoedig zal herstellen.

Welke jammerlijke toestanden ! Is het te verwonderen, dat het sektarisme in Rusland welig tiert? Wanneer zal in dat groote land een beginsel van reformatie gezien worden naar het Woord Gods?

Noord-Amerika. De herroeping van een Adventist. Strijd in den boezem der Co ng r e g a t io n ali sten . Een Gereformeerde synode.

In de Westersc.he staten van Noord-Amerika heeft de sekte der Adventisten gi-oote vorderingen gemaakt. Deze lieden ijveren er voor, dat de dag des Heeren weder volgens de ceremonieele wet van Mozes op Zaterdag zal gesteld worden. De hoofdman dier sekte heeft echter onlangs verklaard, dat hij, - na 28 jaren den zevenden dag gehouden te hebben, na meer dan duizend menschen overreed te hebben dit ook te doen, na meer dan twintig malen den Bijbel vers voor vers gelezen te hebben, na alle teksten, regels en woorden, die op den Sabbat betrekking hebben te hebben nagegaan, zoowel in de oorspronkelijke taal als in vertalingen, na commentaren en boeken over dit stuk te hebben nageslagen, tot de overtuiging is gekomen is, dat de eerste dag der week als dag des Heeren dient te worden geheiligd.

Aan de andere zijde vindt men Duitsche kringen in Philadelphia, die er op uit zijn om de Zondagswetten van Pennsylvanië weg te doen. Zij noemen die wetten een inbreuk op hun persoonlijke vrijheid. Zij willen vrijheid hebben om hunne bierhuizen te bezoeken en het publiek overlast aan te doen. Het is hun toeleg om den Amerikaanschen Zondag weg te krijgen en dien dag te maken, zooals hij in Duitschland geworden is: een dag, waarop, als men het noodig acht, gearbeid wordt door den minderen man, en een dag, waarop de nietwerkende stand allerlei publiek vermaak najaagt. Een Luthersch orgaan zegt: Dr. Schultz, die met alle emigranten, wanneer zij te Castle-Garden aanlanden, kennis maakt, zegt, dat de helft dergenen, die in de laatste vijf jaren aankwamen, zeer ongewenschte personen zijn, terwijl een vierde deel een last voor het land moet genoemd worden.

Maar niet alleen slechte Duitsche zeden, maar ook valsche Duitsche leer wordt van de oude wereld naar Amerika overgebracht. Vooral hebben de Congregationalistische kerken daaronder veel te lijden. Binnen weinige dagen zal haaï vergadering te Springfield plaats hebben, en het is te verwachten, dat de oude en de nieuwe school, met z. g. geavanceerde begrippen, elkander zullen|slag leveren.

Men begrijpt dat met spanning door de Congregationalisten deze strijd wordt tegemoet gezien, daar twee dingen mogelijk zijn: of het groote lichaam zal opnieuw een splitsing ondergaan, doordat de liberalistische woordvoerders zich voegen bij de Unitariërs (eene sekte, die de Drieëenheid loochent en buiten het centrum der Christelijke kerk staat); en dit schijnt wel waarschijnlijk wanneer men weet. dat zij veel gemeenschap met die vete oefenen; of zij zullen overstemd worden en zich schijnbaar aan de minderheid ondei-werpen.

Van den eersten tot den achtsten Januari van dit jaar is te Akron, i; i den staat Ohio, de negende algemeene synode der Gereformeerde Kerk in de Vereenigde Staten gehouden, wier handelingen in een lijvig boekdeel beschreven zijn. Vertegenwoordigd waren zeven provinciale synoden, namelijk i. de synode der Vereenigde Staten met 10 klassen; 2. de synode van Ohio met 10 klassen; 3. de synode van het Noord-Westen met 9 klassen; 4 de Pittsburg-synode met 5 klassen; 5 de Potomacsynode met 10 klassen; 6 de Duitsche synode van het Oosten met 5 klassen, ^en 7. de centrale synode met 4 klassen.

Over de handelingen dezer synoden hopen wij later te berichten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 13 november 1887

De Heraut | 4 Pagina's

Buitenland.

Bekijk de hele uitgave van zondag 13 november 1887

De Heraut | 4 Pagina's