Buitenland.

Frankrijk. Eene predik an ten verg a dering over de geloofsbelijdenissen. Te Parijs is den i3den April eene conferentie gehouden van predikanten, die kerken dienen welke niet met den Staat verbonden zijn.

De heer O. Prunier hield daarbij een voordracht over sde geloofsbelijdenissen", daarin betoogende, dat de reformateurs, door de rechtvaardiging door het geloof en de souvereine autoriteit der H. Schrift te leeren, alle middelaars tusschen God en de menschen op zijde wilden zetten. Zij hebben er zich voor gewacht om het beginsel van vrijheid van onderzoek zonder eenige beperking te stellen. Wel hebben zij met kracht geprotesteerd tegen de slaafsche onderworpenheid van den geest, en daarom bedienden zij zich van het vrije onderzoek als van een methode. Door dit beginsel te stellen, wilden zij de uitwerking niet zonder leiding noch teugel laten. Daarom werden geloofsbelijdenissen opgesteld. Luther erkent, dat het onderwijs van de kerk in hare symbolen aan dwaling onderworpen is, maar het Woord van God blijft desouvereine autoriteit, terwijl het Katholicisme het gezag der kerk erkent behalve dat van het Woord. Schoon de symbolen of belijdenisschriften, aanbevelende, zegt Luther, dat hij ze niet besfchouwd als regels of decretalen, maar als eene'historische uiteenzetting van het geloof. Voor alles is voor hem een geloofsbelijdenis een middel tot actie, In Frankrijk besloot men om geloofsbelijdenissen aan te nemen, omdat men dit eene zaak achtte van algemeen nut. Zij hebben niet ten doel om de H. Schrift te vervangen. Het is daarom eene dwaling om ze tot regels voor het geloof te maken. Men moet ze beschouwen als bolwerken tegen de dwaling, die licht kan insluipen door het vrije onderzoek. Wanneer raen aangaande zijn geloof tot helderheid is gekomen, spreekt men dit in woorden uit. Door de kerk van Rome af te scheiden, moest de Gereformeerde kerk wel ronduit de redenen te kennen geven, waardoor deze scheiding noodzakelijk werd. 'Het was eene dwaling van de leiders der reformatie, om van de geloofsbelijdenissen een instrument voor de diplomatie te maken. Daarom was de heer Prunier er voor, dat men tot de gedachte der reformateurs wederkeerde, die leerden de geloofsbelijdenissen te beschouwen als historische getuigenissen van het geloof en niet als regels voor het geloof.

Plet zou ons te ver voeren, wanneer we uit de stukken gingen bewijzen, dat deze geheele voorstelling van den heer Prunier onjuist is. Hoe weinig beseft men, dat de Heer Jezus beloofd heeft den anderen Trooster te zenden, die de kerk in alle waarheid leiden zou en die nimmer van haar zou wijken.

Hoe weinig toont men in de kringen waaruit de heer Prunier voorkomt, begrip te hebben van kerk, van kerkelijke vergaderingen, van de conditiën, waaronder de geloofsbelijdenis der kerk mag veranderd worden.

Een ander predikant, de heer Jacol, gaf als zijne meening ten beste, dat er korte geloofsbelijdenissen moeten zijn, die bij het licht der H, Schrift mogen herzien worden, en die door predikanten en ouderlingen, niet door het volk moeten onderteekend worden, want de Gereformeerden kerken moeten volkskerken blijven. De predikant Cordey was van oordeel, dat geloofsbelijdenissen alleen recht van bestaan hebben in kerken, die niet met den Staat verbonden zijn. De oude geloofsbelijdenissen zijn hem te theologisch, d. w. z, , zij schijnen te veel voor dogmatisch ontwikkelde Godgeleerden geschreven te zijn.

Een vnjs woord werd door den Heer Fages gesproken. Hij wees er op hoe de kerk in de noodzakelijkheid verkeert om haar geloof uit te spreken. Doch over het algemeen kunnen onze lezers uit het bovenstaande zien, dat ook in de vrije kerken van E"rankrijk onze Gereformeerde belijdenis niet gekend wordt. De Heere geve, dat er ontwaking kome en belijdenis van schuld, dat men het kostelijk erfgoed der vaderen zoo ontrouw heeft bewaard!

Schotland. De aanstaande vergadering van de General Assembly.

In deze maand zal de Vrije Schotsche kerk hare General Assembly houden. Was deze vergadering het vorige jaar een zeer hartstochtelijke en rumoerige, men denkt, dat zij dit jaar kalm zal afloopen. Wel zijn er verschillende voorstellen omtrent de Declaratory Act in aantocht, doch men verwacht, dat deze enkel aanleiding zullen geven om eenige woorden te zeggen omtrent de onredelijkheid van afscheidingen, die in den laatsten tijd hebben plaats gehad. Zoo luidt het alüians in het maandblad van de Vrije Schotsche kerk.

Doch wij meenen, dat als sommigen, en te recht, meenen hen te moeten veroordeelen die de Vrije Schotsche kerk hebben verlaten, dat dan anderen er wel toe zullen komen om de oorzaak van deze hunne handeling te noemen, namelijk het verwateren van de belijdenis der Vrije Schotsche kerk, door middel van de «Declaratory Act." Daaruit zullen dan wel warme, zoo niet heftige debatten voortkomen. Ook volgens ons is op dit oogenblik eene afscheiding van de Vrije Schotsche kerk niet geoorloofd, eenvoudig omdat de strijders voor de belijdenis nog niet alle wegen afgeloopen hebben om tegen de verzwakking der confessie op te komen en het genomen besluit ongedaan te maken.

Wellicht zal in de Algemeene vergadering ook gesproken worden over de losmaking van de banden die de Schotsche Staatskerk aan den staat gebonden houden. Er zijn in Schotland alom vergaderingen gehouden, zoo het heet voor »Church defence", doch eigenlijk om het privilegie der Staatskerk te behouden; en nu is het wel te denken, dat ook de General Assembly zijne stem zal doen hooren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen