Vrije Universiteit.

Amsterdam, 29 Nov. 1895.

Waar zelfs vau Gereformeerde zijde ten onzent vaak zoo schamper en bitter op de Vrije Universiteit gesmaald wordt, zij het ons vergund, aan onze lezers een oordeel over die Universiteit uit den vreemde voor te leggen.

We lezen namelijk in de Refcrni. zeitung van 24 November jl. dit:

> De Vrije Universiteit telt thans 14 Litteratoren, 14 Juristen en 6^ Theologen. Hoon en spot zijn van den aanbeginne rijkelijk over deze stichting uitgegoten, ernstige crisissen heeft ze zelfs onder de Professoren doorgemaakt, maar trots deze vijandschap en in weerwil van deze tegenspoeden, heeft de zaadkorrel, die voor nu 15 jaren aan de aarde werd toevertrouwd, wortelvezelen uitgeschoten tot heil van Kerk en Staat in de Nederlanden. Te midden van de zelfs in Duitschland ongekende verwildering van de Staatskerk, die u twijfelen doet of ge in 't geheel nog wel van een Evangelische, laat staan van een Gereformeerde, Staatskerk in Holland spreken kunt, doet het weldadig aan, als men den blik slaan mag op deze uit den nood geboren hoogeschool. Bij ons in Duitschland moeten de theologen, helaas, hun zwaarden nog bij de PhiUstijnen laten scherpen, maar dit is voor onze broeders in Holland niet meer noodig. Zij bezitten te Amsterdam een werkplaats, waar voor Kerk, School en Staat mannen gevormd worden, die straks in staat zullen blijken, om het volk in zijn strijd tegen het Liberahsme tot leidslieden te dienen. Welke geest er de Hoogleeraren bezielt, toont de redevoering, die de hoogleeraar in de rechtsgeleerdheid, Mr. Fabius, dit jaar bij de overdracht van het rectoraat gehouden heeft. Zijn onderwerp was: Zonde en Recht. De redenaar eindigde met deze woorden: »Eenmaal zal ook hieraan een einde komen. Als de grens der gemeene genade is bereikt. Dan zal ook de Overheid zelve wegvallen, en zal God alles in allen wezen. Geen Staatsvergoding dus. Ons oog is op nog heerlijker toestand gericht.

Dan houdt alles op wat met de zonde in verband staat. De behoefte aan eenige uitwendige wet zal dan niet meer bestaan. Dan zal geen menschelijke vertolking van de ordeningen Gods meer noodig zijn. Met ongedekten aangezichte zal de heerlijkheid Gods worden aanschouwd. Dan zal het weder zijn, gelijk het eenmaal was, en Donoso Cortes aldus beschrijft: »Lorsqu'il sortit des mains de son Créateur, l'homme entendait Ie bien, et l'entendant il Ie voulait, et Ie voulant il Ie faisait, et faisant Ie bien qu'il voulait de sa volontc, qu'il entendait de son entendement, il ét.dt libre". Dan zal geen wolkenfloers meer het gezicht beperken; het verstand niet tneer verduisterd wezen en de wil niet ten kwade neigen. Dan zal er geen onderdrukking meer wezen; geen vijandschap. Oorlog zal niet meer , /ijn • het rijk des vredes zal heerlijk bloeien, ]A, splitsing ia .staten en talen zafophouden. Uit alle nation en alle tongen zullen de verlosten met éénen mond aanheffen het Ued ter eere van het Lam. Dan zal alle onrecht voorbij, alle onrecht gewroken zijn; ook het onrecht, dat hier straffeloos bleef; ook het onrecht dergenen, die geroepen waren het recht te beschermen. Dan zal het voor aller oogen duidelijk worden, dat recht en dwang niet onafscheidbaar zijn. Het recht zal zonder dwang schitteren ia den rijksten luister. Dan zal het zich openbaren, niet naar den gezonken toestand van het heden, maar het zal passen bij den staat der volmaakt rechtvaardigen. Het recht Gods zal dan wezen het voorwerp vaa liefde en lof. Het recht Gods, waarin plaats is voor de rechtvaardiging van zondaars, zonder dat aan Gods volstrekten eisch iets wordt afgedaan. Door dat mysterie, waarin de engelen begeerig waren in te zien, en hetwelk geopenbaard is in de volheid des tijds. Door het Lam, dat geslacht is; dat aan Gods recht voldoet; Wien toekomt eeuwige aanbidding en dankzegging; en aan wiens voeten alle kronen zullen worden neergeworpen.

In den beginne schiep God den hemel ea de aarde. En God zag al wat Hij gemaakt had, en ziet, het was zeer goed. Maar de zonde sloop in, en het onrecht brak door. Toch hield Gods recht stand en bleef zijn wil alleen norm. »Uw wil geschiede, gelijk in den hemel, alzoo ook op de aarde, " is de bede, door den Heiland zelven den zijnen in den mond gelegd. En zoo zal het ook eenmaal wezen. Het onrecht zal worden weggedaan; de hemelen, die nu zijn, en de aarde zijn door het Woord Gods als een schat weggelegd, en worden ten vure bewaard tegen den dag des oordeels en der verderving der goddelooze menschen" (2 Petr. 3 : 7). »Maar wij verwachten, naar zijne belofte, nieuwe hemelen en eene nieuwe aarde, in dewelke gerechtigheid woont."

Deze bazuin geelt een helder geluid, bij het hooren waarvan in elk goed Calvinist het hart van vreugde opspringt. Gelukkig het volk, dat zulke mannen aan zijn spitse mag zien treden."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen