De Medische Zending.

„De liefde is vindingrijk". Nergens wordt de waarheid dezer spreekwijze beter bevestigd dan in de gemeente van Christus. Gehoorzaam aan het bevel baars Heeren: „Predikt het Evangelie aan alle creaturen", rept zij de voeten om de blijde boodschap van Jezus Christus alomme te brengen. De liefde van Christus dringt haar dan niet minder dan de liefde tot den zondaar, die zonder God en zonder Middelaar leeft. Daar Jezus het echter weet, hoe moeielijk het is den zondaar te naderen met het Woord des kruizes, aangezien deze, als van nature vijand Gods en Zijns Verbonds, het harte toesluit voor de waarheid des Heeren, beproeft zij allerlei middelen en wegen om dichter te komen aan het oor en zoo mogelijk aan het hart der onwilligen. Op het gebied van de missie onder de Heidenen en Mohammedanen is een dezer middelen „de Medische zending". Onder deze verstaat men de missie van geloovige geneesheeren in de landen der Heidenen en Mohammedanen om het optreden van dienaren des Woords voor te bereiden en aan het ziekbed en in de huizen der kranken. Zij is als „Medische zending" een vrucht van onzen tijd. Reeds meer dan 70 jaren geleden verscheen wel van Mr. Douglas van Covers: „Wenken inzake den zending", waarin hij de voordeelen eener Medische zending trachtte te bewijzen. Doch eerst twintig jaren later heeft men aan genoemd werk genoegzame aandacht gewijd.

In 1841 kwam Peter Parker, een Amerikaansche zendelingdokter, die verscheidene jaren met veel zegen in den dienst des Evangelies had gearbeid, op zijnen weg naar de Vereenigde Staten van N.-Amerika in Edinburgh, Schotlands hoofdstad. Gedurende zijn kort verblijf aldaar was hij de gast van wijlen Dr. Abetcrombie, die met veel belang stelling, luisterde"naar Parker's verhalen van zijne ervaringen omtrent de waarde der Medische Zending als pionier der missie in haar geheel, 't Gevolg hiervan was, dat er ten huize van Dr. Abercrombie een samenkomst van vrienden plaats had, die, na Parker's mededeelingen gehoord te hebben, de vraag overwoog, of het niet mogelijk zou zijn te Edinburgh eene Vereeniging voor Medische Zending op te richten, 't Antwoord hierop kwam den 3oen November van hetzelfde jaar, toen eene openbare vergadering werd gehouden, waartoe alle vrienden der zending uitgenoodigd waren. Daar toch werd het besluit genomen, dat pogingen zouden aangewend worden om aan de dienaren des Woords missioneerende artsen toe te voegen, wier taak het zou zijn voor eerstgenoemden den weg tot de Heidenen en Mohammedanen te banen, door hunnen arbeid. Tegelijk werd eene Vereeniging opgericht, die den naam ontving van „Edingburgsche Vereeniging tot het zenden van Medische hulp naar vreemde landen". Als doel dezer vereeniging werd bovendien gesteld: i". kennis omtrent dezen tak van zendingsarbeid te verspreiden en 2». voorzoover de fondsen dit toelieten zendingsposten te voorzien van missioneerende artsen. Dr. Abercrombie werd tot President dezer vereeniging gekozen en bleef het tot Nov. 1844, toen de dood hem van dezen post wegnam.

Mannen als Dr. Thomas Chalmus, Prof. Alison e. a. hebben aan dezen werkkring hunne krachten gewijd en God heeft dezen arbeid rijkelijk gezegend en uitgebreid. De inkomsten dezer Vereeniging waren in het eerste jaar met meer dan £ 114 en aan het einde van het eerste tiental jaren baars bestaan bedroegen zij nooit meer dan £ 300. In dien tijd werd het geld besteed vooreerst aan het verspreiden van berichten omtrent de Medische zending. Voorts werden lezingen gehouden omtrent dit onderwerp, en prijzen uitgeloofd voor de beste geschriften over de Medische zending. Van tijd tot tijd zond men geschenken in geld aan enkele missioneerende artsen tot aankoop van medicijnen en instrumenten, 't Getal dezer artsen was in 1851 geklommen tot 13. Geen wonder, dat de arbeiders in dezen wijngaard met vertrouwen, dat de Heere ben zegenen zou, de toekomst ingingen. En de uitkomst heeft hen niet teleurgesteld. Wel hebben zij in den aanvang nog vele moeielijkheden te overwinnen gehad, want zij voelden dat zij nu verder moesten gaan en de banden slaan aan de vorming van missioneerende artsen en hunne krachten waren zoo gering. Doch de Heere baande den weg, zoodat èn de opleiding van missioneerende artsen gelukte èn de uitzending dezer mannen op het zendingsgebied ten goede kwam van de bediening des Woords. Het voorbeeld van de Edinburgsche vereeniging voor medische zending is gevolgd door verscheidene zendingsvereenigingen in Engeland, Amerika en elders. Ook in Nederland heeft de medische zending de aandacht van niet weinige broeders en zusters getrokken. Het Nederl. Zendelinggenootschap heeft op Java zijn missioneerende arts te Modjowarna en de Gereformeerde kerken te Djocjokarta.

Laat ons thans iets van dien arbeid mededeelen. „Mijne eigene ervaring", schrijft de Eerw. H. Corbett , , en voorzoover ik weet die van alle zendelingen in China stemmen hierin overeen, dat een van de grootste hinderpalen voor de prediking des Evangelies onder de heidenen is het vooroordeel, en wantrouwen, dat men overal ontmoet, en de missioneerende arts heeft een middel, hetwelk geen ander^ zendeling heeft, om dat bezwaar weg te nemen. Te vergeefs beproefden wij missioneerende dienaren des Woords onzen zendingsarbeid in het zuiden van China uit te breiden, totdat de missioneerende arts eerst het vertrouwen van het volk won door in Gods kracht genezing of rerlichtiüg van pijn te brengen daar waar de inlandsche geneesheer zijn onmacht had moeten belijden. Daarna heette men den dienaar des Woords, dien men kende als den vriend des dokters met vreugde welkom. Daar zijn bloeiende kerken met predikers uit de inboorlingen ontstaan in plaatsen, waar men bet werk op deze wijze begonnen was. Ditzelfde geloof ik, dat van andere deelen van China ook waar is". Een treffend bewijs voor de hooge waarde der Medische Zending is de vestiging van haar te Tientsin in 1879. Tijdens het bezoek van Dr. Mackenzie, missionairen arts van het Londensche Zendinggenootschap te Hantow, aan Tientsin, werd de. vrouw van den welbekenden Li-Hung-Chang, gouverneurgeneraal van de provincie, die langen tijd gesukkeld had, zoo gevaarlijk ziek, dat de Chineesche doktoren haar opgaven. Zij bekenden den Gouverneur-generaal, dat zij niets meer aan zijne gemalin konden doen. In dezen nood liet zijne Excellentie, die van het bezoek van Dr. Mackenzie gehoord bad, dezen roepen en stelde zijne vrouw onder de behandeling van hem en zijnen ambtgenoot Dr. Irvin. Daar het Chineesche vooroordeel veel verbiedt wat voor het westen geoorloofd is, moest er ook eene vrouwelijke arts bij geroepen worden. De missioneerende vrouwelijke arts, Howard, behoorende tot de zending der Amerikaansche Methodisten, was in den weg der Goddelijke voorzienigheid, op dat oogenblik niet ver van Tientsin. Zij. werd ontboden en betrok eene suite in het Gouvernementshuis naast de vertrekken van de kranke. Gods zegen rustte op de behandeling der drie doktoren, 't Leven der zieke werd gered; zij herstelde geheel, 't Gerucht hiervan verspreidde zich buiten 't paleis van Li. Velen kwamen met hunne kranken tot de missioneerende artsen en de Gouverneurgeneraal gaf hun niet alleen een plaats om hunne zieken te behandelen, maar verleende hun tegelijk de volle vrijbeid, om het Evangelie aan de patiënten te verkondigen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen