Buiteuland

Noord-Amerika. Christelijke scholea in Noord-Amerika. Revisie der Confessie.

Door een vriendelijke hand werd ons eene circulaire toegezonden van de Vereeniging voor Christelijk Onderwijs te Englewood in Noord-Amerika. Uit dit geschrift blijkt het, dat er broeders van HoUandschen oorsprong in de nieuwe wereld gevonden worden, die niet a, lleen den nood van den tegenwoordigen tijd verstaan, maar ook weten wat tot redding van land en volk dienen kan. Vooreerst wordt daarin opgemerkt, dat het peil van het godsdienstig leven der volkeren ook in Noord-Amerika zinkt, zoodat zonde en godsdienstloosheid gestadig toenemen. Ten bewijze daarvan wijst de circulaire op de toenemende ontheiliging van den dag des Heeren, op het gedurig klimmen van het cijfer der moorden, vooral van zelfmoorden, en moorden op regeerende personen gepleegd, en ook op de gruwelijke misdaden, door Engeland in Zuid-Afrika gepleegd. De oorzaak van dit alles wordt gezocht in de miskenning van God en zijn Woord. Een van de meest voor de hand liggende middelen is het oprichten van Christelijke scholen.

De broeders die daarvoor ijveren, willen niet een „Hollandsch schooltje" stichten, maar een school waarin de kinderen opgekweekt worden tot Amerikaansche burgers, waar wel de Hollandsche taal als leervak onderwezen wordt, aar waar in het Engelsch al het onderwijs egeven wordt.

Die broeders willen de school niet in een atechiseerkamer herscheppen, maar een Chriselijk onderwijs, dat in overeenstemming is met e Gereformeerde leer. Een onderwijs, waarin erekend wordt met het algeheele verderf, ook an de kinderen, door de zonde en ook met de erbondsbetrekking waarin God ons en onze inderen geplaatst heeft.

„Wat wij dan eigenlijk willen? " zoo luidt de irculaire verder: „Wij willen scholen waar Gods oord geëerbiedigd wordt. Waar dat Woord elezen wordt; waar de Bijbel de eerste, de oogste plaats heeft, niet slechts als een goed, en uitnemend boek, maar als het boek bij itnemendheid, als het Woord van God, als de nfeilbare regel en richtsnoer van ons geloof n leven. Wij noemen die scholen Christelijke cholen, omdat wij willen dat Christus daar de erste, de hoogste plaats zal hebben. Christus oet daar in gebed en hed, en bij het onderijs waar het pas geeft, erkend worden als nmisbare, als noodzakelijke, als gewillige zaligaker, ook voor kinderen, als die gezegd heeft: aat de kinderen tot Mij komen en verhindert e niet, want derzulken is het koninkrijk der emelen. Wij willen scholen waar men bidt in en naam van Jezus Christus. Waar onze kineren geleerd wordt, dat zonder gebed niets edijt, dat we alleen in Jezus naam tot God unnen gaan, en dat wij zonder Hem niets kunen doen.

En dit alles willen wij niet als iets bij en boven het maatschappelijk onderwijs. Wij willen het Christelijke niet ten koste van het maatschappelijke. Wij willen het maatschappelijke zoo goed, zoo degelijk, dat wij met de beste Amerikaansche scholen kunnen wedijveren, maar alles in Christelijken geest, gewijd en geheiligd door gebed, alles onder het gezag van he Woord Gods, onderwijzers en kinderen Jezus erkennende als hoogste leermeester, aan wiens voeten allen moeten zitten. Dat is het wat wij willen."

Het verheugt ons zeer, dat de vereeniging aldus het juiste standpunt uit het oogpunt van de Gereformeerde beginselen weet in te nemen, en wenschen haar toe, dat het haar gegeven worde, de Gereformeerden in Noord-Amerika, ook hen, die nog kerkelijk gescheiden leven, te vereenigen tot bereiking van het voorgestelde doel. De publieke school in de nieuwe wereld, is voor een groot deel tot een godsdienstlooze geworden; daar waar dit nog «zV/het geval was, kon dit toch geschieden, wanneer het schoolbestuur in andere handen komt. Daarom mag het ons verblijden, dat onze broeders den strijd aanbinden om tot het stichten van vrije GereformeerJe scholen te geraken.

Het is te vreezen, dat de zaak van de herziening der geloofsbelijdenis, die in de Presbyteriaansche kerk van Noord Amerika aan de orde gesteld is, in een verkeerd spoor loopen zal. De General Assembly der Presbyteriaansche kerk droeg aan een commissie van 21 leden de taak op, om op de volgende vergadering voorstellen te doen over de te maken wijzigingen. Inmiddels wordt er in de pers over het herzienins; svraagstuk gedisscusieerd. Zoo schreef, gelijk De Wachter ons mededeelt. Dr. Van Dijke in The Outlook een artikel, waarin hij antwoord zoekt te geven op de vragen: Wat maakt het werk der herziening noodig; wat is men van plan te doen; welke uitkomsten mogen wij verwachten ?

Dr. Van Dijke meent dat herziening der confessie noodig is, omdat de kerk gedurende de 250 jaar, die na de opstelling der Westminstersche geloofsbelijdenis zijn verloopen, bleef voortgaan met de bestudeering van Gods Woord.

Door Christus is zij de laatste 100 jaar onder wezen in het groote werk der zending. Het is redelijk te veronderstellen, dat zij iets geleerd heeft. Waarom zou zij dit niet in hare belijdenis uitdrukken! In de tweede plaats moet volgens Dr. Van Dijke, in het oog g^ouden worden, dat de Westminstersche geloofsbelijdenis werd opgesteld in een tijd, toen de partijen scherp tegenover elkander stonden. Daardoor is op sommige dingen de nadruk gelegd, waarop thans die nadruk niet meer vallen moet. De Presbyterianen gelooven niet meer dat de paus de anti christ is. Door uitdrukkelijk te spreken over „uitverkoren kinderen, " geeft de belijdenis aanleiding voor de onderstelling, dat er ook Lniet uitverkoren kinderen" zijn, terwijl de Presbyterianen gelooven, dat allen die in hun kindscheid sterven, door Jezus Christus gezaligd worden.

Zoo gaat het voort. De Westminstersche Confessie wordt gezegd, een lang wijsgeerig hoofdstuk over Gods eeuwig besluit te hebben, hetwelk althans schijnt te leeren, dat sommige menschen geschapen zijn tot de verdoemenis en anderen tot de eeuwige zaligheid. Dr. Van Dijke zegt, dat de Presbyteriaansche kerk daar­ J aan niet gelooft. Voorts meent Dr. Van Dijke, n (lat er eenige stukken zijn, die niet in de be v lijdenis der kerk opgenomen zijn; hij zou verlangen, dat een hoofdstuk daarin kwam over Gods liefde jegens alle menschen, over den Heiligen Geest en over de zending.

Nu is Dr. van Dijke van voornemen om het daarheen te leiden, dat de Westminstersche confessie voorzien wordt van een Aanhangsel t om de beteekenis van de artikelen der West­ s minstersche contessie te verklaren en om er het d een en ander aan toe te voegen.

De bedoeling van Dr. "an Dijke en naar wij meenen ook van de meerderheid der mannen, die door de Synode voor de herziening zijn aangewezen, is dus om de Westminstersche confessie te laten staan voor wat zij is, maar hare beteekenis te verzwakken door eene omschrijving en door eene toevoeging. In de Vrije Schotsche Kerk heeft men voor een tiental jaren hetzelfde gedaan. Ook daar was men het eigenlijk met de confessie niet eens; haar te veranderen durfde men niet aan, en daarom deed men er eene verklaring bij, die de bedoeling der confessie op sommige punten moest verhelderen, maar die niet anders was dan eene verwatering van de hoofdwaarheden der Gereformeerde leer.

Van harte hopen wij, dat de Algemeene p Synode der Presbyteriaansche kerk van N.-Amerika zich wel tweemaal zal bedenken, voordat zij e zich op den weg door Dr. van Dijke gewezen a begeeft. Wij betreuren het zeer, dat de Presby e teriaansche Kerk van N.-Amerika niet gevoelt, dat als er sprake is van herziening der belij k denis, zij er toe geroepen is althans het advies g der zusterkerken in te winnen. In Amerika schijnt men nog niet genoeg doordrongen te zijn van het feit, dat het herzien van dez belijdenis de zaak is van al de kerken die op r het fundament derzelfde belijdenis staan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen