Gemengd Nieuws,

Modern verkeer te yerusaiem. Jeruzalem, de door drie godsdiensten: de Christenen, de Joden en de Mohamedanen als heilig vereerde stad, door de tegenwoordige Oosterlingen el Kods, d.i. de heilige, genoemd, zal spoedig zijn eigen streetcardienst krijgen. Reeds is aan een Fransche firma concessie verleend, die met het aanleggen der lijnen nog in den loop van den zomer beginnen wil. Een Ëngelsche firma heeft een verzoekschrift ingediend aangaande electrische verlichting der stad, en een Duitsch syndicaat wil de stad van water voorzien door het oprichten van groote reservoirs aan bronnen die ongeveer 16 mijlen van de stad verwijderd liggen. Ook aan het plaveien der stad en de tioleering denkt het stadsbestuur. Moderne bluschapparaten zullen aangeschaft en ook telephoonlijnen aangelegd worden. De politie is onlangs van rijwielen voorzien. Uit Amerika heeft men een moderne door een motor in beweging gebrachte machine om de straten te wasschen, laten komen.

Een eigenaardig verschijnsel in de AngUcaansche kerk van Engeland is het feit, dat een predikant tooneelstukken geschreven heeft en dat ambtgenooten die opvoerden. De schrijver is W. T. Saward en tot onderwerp van zijn tooneelstukken nam hij voorvallen uit de geschiedenis der kerk. Het is bekend, dat de kerk op de Britsche eilanden in den eersten tijd onafhankelijk van Rome was, namelijk de kerken in Ierland en Schotland, en dat vandaar uit de pogingen zijn gtdaan om het Christendom op het vasteland van Europa over te brengen. In het zuidelijk deel van het Britsche rijk werd het pausdom later ingevoerd door den missionaris Augustinus, die niet met den kerkvader Augustinus te verwarren is. De heer Saward behandelt in zijn eerste tooneelstuk deze «planting der kerk«.

Een ander drama heeft dezelfde auteur gedicht, waarbij tot onderwerp de belegering van het klooster Glastonburg genomen is. Volgens de traditie zou dit klooster door Dionysius Areopagita gesticht zijn; de legende weet er bij te voegen, dat de heilige Dionysius zijn staf, gesneden uit een doornstruik, daar in de aarde gestoken heeft. De dorre stok zou daar wortel geschoten hebben; men toont daar nog een zeer oude doornstruik.

Dit in den reuk van heiligheid staande klooster werd in den tijd der reformatie belegerd, en van die t> elegering maakte de predikant Saward een treurspel. Bij de opvoering van dit komediestuk te Bedford speelde de schrijver zelf de hoofdrol. Geen beroepstooneelspelers, maar predikanten, officieren en dames vervulden de andere rollen. De Romaniseerende richting in de Episcopaalsche kerk gebruikt dus ook het tooneel als propagandamiddel, denkelijk om haar afkeer van het puritanisme te toonen.

De Amerikaansche predikant Russell, een voorstander van de leer van het duizendjarige rijk, heeft steeds volgehouden dat in 1914 de koninkrijken der wereld zullen vernietigd worden door den triumf van het koninkrijk Gods. Het gebed der kerk »Uw koninkrijk kome* zou dan verhoord zijn en de aarde vervuld zijn met de heerlijkheid des Heeren.

Maar 1914 is niet ver meer en uit den loop der gebeurtenissen in deze dagen wordt het hem waarschijnlijk duidelijk, dat de Heere zich niet schikt naar zijn voorspellingen. Dit is zeker, dat Russell aanstalten maakt om zijn vroeger inger nomen standpunt te verlaten. Een reporter van de New-York Sun vroeg hem; »Waarom zegt ge dat het einde der wereld in 1914 zal komen< ? Russell antwoordde: »Het is eigenlijk 1915.1k volg de Joodsche tijdrekening, volgens welke October het begin is van een nieuw jaar. Ik geloof dat er na October 1914 over de geheele wereld anarchie zal heerschen. Natuurlijk is het mogelijk, dat het einde niet in 1915 komt. Het kan wel 1916 worden oi zelfs een paar jaren later nog. Maar zoo goed als ik het kan uitrekenen, zal 1915 het jaar van de bestraffing der goddeloozen door den Heere zijn«.

Men ziet, de heer Russell is aan het terug krabbelen. Het is te hopen dat de oogen van zijn volgers daardoor geopend zullen worden. Want waarlijk, het vasthouden aan de leer van het duizendjarige rijk is niet de eenige dwaling waarin deze prediker verstrikt is.

In Parijs en Geneve werd de zcoste geboortedag van Jean Jacques Rousseau feestelijk herdacht. De Fransche academie hield daarvoor eene vergadering in de groote zaal van de Sorbonne onder voorzitterschap van Richepin. Den sosten Juni werd met groote plechtigheid in het Pantheon de gedenksteen voor Rousseau onthuld. In de Gereformeerde kerk is den 2(Ssten Juni Rousseau in de Oratoirekerk door den hoogleeraar Vienof herdacht. Deze spreker beweerde, dat met Rousseau in Oct, 1749 een inwendige ommekeer plaats had, waardoor hij als een verlorene zoon tot het vaderhuis is wedergekeerd. Als men weet dat Rousseau de geestelijke vader van de Revolutie door het schrijven van zijn ïContrat Sociak en andere werken is, en dat hij wel geleerd heeft dat de mensch moest wederkeeren tot de natuur, maar niet dat hij zich tot God heeft te wenden, dan is het zeer bevreemdend, dat een Parijsch hoogleeraar hem voorstelt als de verloren zoon, die van zijn wegen is teruggekomen,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen