„Naar de werking van een iegelijk deel”.

Uit welken het geheele lichaam, bekwamelijk samengevoegd en samen vastgemaakt zijnde, door alle voegselen der toebrenging, naar de werking van een iegelijk deel in zijne mate, den wasdom des lichaams bekomt, tot zijns zelfs opbouwing ia de liefde. Eph. 4 : i6.

Ook in het natuurlijke spreken we niet enkel van Udtn van ons lichaam, maar zelfs eer en meer nog van Wcasxasdeelen, Een deel aiet op het geheel, en daarom roept ook het woord lichaams< i< ? «/aanstonds het geheele lichaam ons voor den geest.

Zoo nu spreekt ook de Schrift, waar het geestel^k Lichaam van Christus aan de orde komt, de ééne maal van leden, en een ander maal van deelen. Van leden, als 't aankomt op de samenstelling van het lichaam. B.v. in i Cor. 12 : 12: Want gelijk het lichaam één is en vele leden heeft, en al de leden van dit ééne lichaam, vele zijnde, toch maar één lichaapi zijn, alzoo ook Christus". Maar evenzoo lezen we van dtelen in het Lichaam van Christus, met name in Efeze 4 : 16, waar het heet: Uit welken, (d. i. uit Christus), het geheele lichaam, naar de werking van een iegelijk deel in zijn maat, den wasdom des lichaams bekomt."

Teruggebracht op ons natuurlijk lichaam beduidt dit, dat er noch atrophie noch hypertrophic in onze lichaamsdeelen mag z^n, maar dat, heel het lichaam door, de van God bedoelde harmonie moet heerschen. Atrophie noemt men het gebrek, als een van onze lichaamsdeelen door onnatuurlijke vermagering in z^n groei achterbleef, en van hypertrophic spreken we, zoo een lichaamsdeel buiten de maat zich uitzette. Zoo kan iemands borst derwijs ingekrom' pen en weggeslonken z^'n, dat hij belemmerd wordt in z^n ademhaling. Dat is dan atrophie. Of ook, iemand kan een uitgezet hart hebben, dat aanzwol en nu veel te groot is, en dat noemt men dan hypertrephie, £n juist zóó kan het nu ook in het Lichaam van Christus plaats grijpen. £r kunnen ook in dat Lichaam van Christus deelen zijn, die aan bloedarmoede lijden, en daarentegen andere deelen, die te sterk zijn aangezwollen, en zoodoende de overige deelen iiinderen en in den weg staan. Harmonie, gelijk Christus ze wil, is er omgekeerd dan alleen in het Lichaam van Christus, zoo alle deelen en alle leden geheel naar de ordinantie des Heeren uitgegroeid z^n, zonder ook maar op één punt de hun gestelde grens te overschreden.

Die heilige harmonie siert de Bruid van Christus nu reeds daarboven. Hier op aarde daarentegen was die hemelschoone harmonie reeds daags na het groote Pinksteren verbroken. Al die eeuwen daarna bleef ze verbroken. Zoo is het nog, en zal 't tot den jongsten dag bleven. Het Lichaam van Christus is er nog wel, maar het is misvormd. Het éene deel te zeer ingekrompen, en het andere deel te sterk uitgezet. En daarom valsch in toon tot zelfs de lofzang, die voor God Drieëenig in het Hallelujah opklimt.

Onderscheid hlerb^ nu wel. De welstand van het Lichaam van Christus, gel^k die ook in Christus' kerken moet uitkomen, kan hangen aan drieërlei, lo. as^ de geestelijke richtingen, 2°. aan de geest«||ke gesteldheid, en 30. aan de maat van het geestelqk leven in de enkele personen.

In geestel^ke richting kan het Christel^ke leven eenzijdig beheerscht worden óf door het gevoel, en dan krijgt ge de kranke mystiek, óf door het verstand, en dan dreigt het gevaar van letterknechteri^, óf door te sterk ze///fuiting, en dan verloopt 't zoo licht in veeldoenerij of overdreven methodisme.

Zou het goed z^n, dan moesten deze drie factoren in elke kerk en in elke periode, naar juiste verhouding, in volkomen heilige harmonie, s& amwerken. Gel^k in uw natuurlek lichaam, zult ge u volmaakt gezond gevoelen, het bloed in het aderweefsel, de lucht in de ademhaling, en de gevoeligheid in het zenuwgestel harmonieus op elkaar moeten inwerken, zoo moesten ook in Christus Kerk deze drie factoren van gevoel, verstand en \ wil, in juiste' maat, éen zuiveren klank vormen.

Maar zoo was het niet, en zoo is het niet, en zoo zal 't tot aan den jongsten dag niet z^n. Soms z^n er korte oogenblikken geweest, dat op een beperkt terrein de harmonie scheen gegrepen te z^n, max aauwel^ks golfde die suivere toon eea enkel tiental jaren, of de breuke was er weer, de oude eenzijdigheid keerde terug, en weer dreef de onzuivere toon boven. Zelfs kan men zeggen, dat de liieruit opgekomen eenz^digheid zich in Kerk naast Kerk heeft vastgezet. Onze Gereformeerde Kerken neigen te sterk tot het eenzijdig verstandel^ke, en wat anderes geestes in haar opkwam, schilfert zoo licht in de secte af. Op geen enkele kerkelijke l^n zijn zooveel secten opgekomen, als juist op de onze; eensdeels mystieke, anderdeels methodistische groepen scheidden zich af. Zie 't maar in Engeland, Schotland en Amerika, en zoo ook in ons land: juist waar het Calvinisme den toon aangaf, volgde versplintering. Bij de Kerken die Rome volg den, zag men minder van dit uit den band springen van een der drie factoren, omdat voor eiken factor een zijkanaal was gegraven in den clerus, in de kloosterorde, en in de goede werken. Maar, wat u liierin ook boeie, ge bespeurt 't telkens weer, hoe ondiep er het geestelijke bij den leek inzit. Er is een rimpeling in de oppervlakte, die u weldadig aandoet, maar duik niet, of ge voelt u teleurgesteld. In de Grieksche Kerk klinkt u In den eeredlenst iets van engelen toon en hemelsche harmonie tegen, maar de gevoelszenuw van het heilige is er verdord. En in de secte meest een geestelijke diepte, die u toespreekt, maar hoe volgroeid ook op één enkel punt, wat armoede zoo ge het geheel overziet !

Hebt ge daar nu oog voor? Ziet ge scherp en helder in, waardoor in uw Kerk het saamleven in harmonie te kort schiet.' Niet om u af te zonderen of tot een andere Kerk over te gaan; dat ware slechts de ééne eenzQdigheld tegen een misschien nóg gevaarlijker uitruilen. Neen, maar om er u zelf tegen te wapenen, en, voor u» aandeel, die in uw kring heerschende eenzijdigheden te temperen, om zóó den gezonden wasdom van heel het Lichaam te helpen bevorderen.

Voelt ge in uw kring, in uw omgeving, in uw gezin een tekort aan mystieke warmte, wapen dan u zelf hiertegen door de heilige vonk van dit mystieke vuur in uw eigen hart niet te laten uitdooven; en laat het daar niet bij» maar blaas die vonk ook b^ anderen aan, zoo ge merkt dat de gloed vermindert. Of ook, vindt ge wel nog mystieken gloed, maar hindert u de traagheid in het aangrijpen der dingen, in de toewijding, In de ofTervaardigheid, in het getuigen, in het uitstrooien van het zaad en in het stekken en planten, ruk dan uzelf .uit die omsnoering der traagheid los, en lok anderen om met u de hand aan den ploeg te slaan. Maar dan ook, bespeurt ge om u heen wel 't warm gevoel en de op allen uitgaande veelbezigheid, maar taant 't geloof, is de kennisse pover, is de Schrift in nevelen verdonkerd, en de zuiverheid der waarheid Gods iets bijkomstigs geworden, — ontkom dan eer het te laat is aan dien vloek der oppervlakkigheid, die meer dan één bij het Modernisme heeft doen uitkomen, terwijl hij nog waande in Gods voorhoven te verkeeren.

En zeg dan niet, mijn druppelke zal de harmonie niet redden. Want dit iswèlzoo, en helder moet ingezien, dat eerst de dag des Heeren ons de harmonie van het heilige Sion zal brengen, maar dit ontslaat u niet van uw hooge verantwoordel^kheid. Hoe klein ook uw kracht, en hoe beperkt en afgemeten ook uw invloed ^ij, elk stof ke aan de weegschaal telt hier meê. En toch zal schoon de kroon zijn die ook u eens wordt uitgereikt, zoo in die kroon ook maar het kleinste perelke glinsteren mag van wat ook g^' persoonlijk voor de geestelijke harmonie in bet Lichaam van Christus hebt gewrocht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen