Minister Heemskerk

Minister Heemskerk heeft in z^n overigens uitnemende rede, waarin h^ het beleid van het Kabinet verdedigde tegen de aanvallen van links, twee minder gelukkige momenten gehad. Het eene was, toen hij zich afkeurend uitliet over de weigering van den Utrechtschen Kerkeraad om een onderwijzeres aan de openbare school ten Avondmaal toe te laten; het tweede, toen hij, naar aanleiding van de benoeming van Dr. Noordtzij een soort strafpredikatie tegen de Heraut hield. Natuurlijk deed de heer Heemskerk dit beide malen in hoffeli^ken vorm. Wat ons blad betreft, nam h^ het zelfs ten deele voor ons op tegenover den heer Roodhuijzen. Maar het slot van het liedeke was toch, dat de Minister verklaarde: ik zou zulk een censuur niet hebben uitgeoefend, en Ik zou zulk een artikeltje niet geschreven hebben. Het was niet „verstandig”.

Wat nu de Utrechtsche zaak betreft, zijn we niet genoeg op de hoogte van alle omstandigheden, om te kunnen beoordeelen, of de Kerkeraad al dan niet juist heeft gehandeld. Wat we alleen bedenkelijk achten is, dat de Minister van de Regeeringstafel een oordeel gaat uitspreken over de intieme aangelegenheden van een Kerk. Hij had volkomen kunnen volstaan met te antwoorden: voor de daden van de Gereformeerden Is de Regeering niet aansprakelgk. Door aan die verklaring toe te voegen een afkeuring van wat de Kerkeraad deed, ging h^ te ver. Het komt ons voor, dat Regeeringspersonen zelfs den schijn moeten vermijden, alsof ze over zuiver kerkelijke zaken een oordeel willen vellen.

En wat nu de boetepredikatie aan ons blad aangaat, ging de Minister blijkbaar ai op de onjuiste voorstelling, die de heer Roodhuijzen van het door ons geschrevene gaf. Nu dulden we het den Minister heusch niet euvel, dat hg bij zijn drukke ambtsbezigheden blijkbaar geen tgd kon vinden om te lezen wat De Heraut schrijft. Maar waar De Heraut publiek in het debat over de benoeming van Dr. Noordtz^ betrokken werd en de Minister hierop ofScIeel een antwoord wilde geven, ware het toch voorzichtiger en billijker geweest, wanneer hij vooraf geïnformeerd had wat De Heraut eigenlek geschreven had. Door dit niet te doen, stond hij niet alleen zwak tegenover den heer Roodhugzen, maar veroorloofde h^ zich over een blad, dat met de Regeering bevriend is, een critiek, die In casu niet geheel verdiend was.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen