De publieke zaak.

In het Stichtsche Zondagsblad heeft Dr. H. W. Smit aan Dr. de Moor en enkele andere redacteuren, die tegen de geruchtmakende brochure van Dr. Veltenaar over de Bijbelcritiek waren opgekomen, een broederlijke vermaning toegediend, omdat zij in die zaak niet naar den regel van Matth. 18 hadden gehandeld. »Laat men, schreef hij, bij alle geschil eerst en voor alle dingen den weg van Matth. 18 bewandelen, en pas als dat falikant is uitgekomen, pas dan en daarna het »der gemeente" zeggen en de kwaal meer officieel aanpakken. Zulks komt ons vrij wat sympathieker en vnj wat christelijker voor."

Terecht is Dr. de Moor hiertegen in het Noord-Hollandsche Kerkblad opgekomen en stelt hij de vraag, of dit niet een geheel verkeerde toepassing is van Matth. 18. In Matth. 18 is blijkens het: > indien uw broeder tegen u gezondigd heeft", sprake van zonde tegen een bepaalden persoon begaan, niet van een openbare zonde of afdoling. Wel zegt onze Kerkenorde uitdrukkelijk, dat wanneer de zonde niet geheim, maar publiek is, de regel moet onderhouden worden in Matth. 18 ons gegeven, maar het geval staat geheel anders, , wanneer iemand publiek tegen de zuiverheid der leer gezondigd heeft, want dan heeft de Kerkeraad hiertegen terstond op te komen.

En nog meer klemt het tweede argument, dat de publieke zaak niet privatim kan behandeld worden. »Mag men wel, gelijk Dr. De Hïbor vraagt, openlijk het publiek op verkeerde wijze voorlichten, doch is het door Matth. 18 verboden, dat men openlijk daartegen waarschuwt ? "

Natuurlijk sluit dit niet uit, dat men ook door persoonlijke briefwisseling zulk een broeder, die dwaalt, terecht kan wijzen en pogen hem van die dwaling terug te brengen. Maar het beginsel hier door Dr. Smit gesteld, dat wanneer een schrijver publiek verkeerde dingen schrijft, men daartegen niet publiek zou mogen opkomen dan na eerst den weg van Matth. 18 bewandeld te hebben, kan niet ernstig en beslist genoeg worden bestreden.

De Apostelen van Christus hebben dit nooit gedaan. Wanneer marinen optreden, die verkeerde leeringen in de gemeente brengen, treden ze hier publiek tegen op, zelfs door deze mannen met name aan te duiden en de gemeente te waarschuwen voor zulke afwijkende leeringen. Dat ze vooraf eerst aan deze mannen particuliere brieven hebben geschreven, blijkt uit niets.

Onze reformatoren hebben geen oogenblik

geaarzeld publiek te schrijven tegen degenen, die naar hun overtuiging van de wraarheid Gods afweken. Als trouwe wachters op Sions muren hebben ze terstond getuigd, als ^ er gevaar voor de gemeente dreigde.

Denk u ook in, tot wat dwaze gevolgen de door Dr. Smit gestelde regel leiden zou. Ge krijgt als redacteur een boek ter recensie. Ge hebt bedenkingen tegen hetgeen in dat boek gezegd wordt. Maar ge moogt er niet publiek over schrijven, zonder eerst naar den regel van Mattheus 18 gehandeld te hebben. Ge moet eerst den schrijver persoonlijk vermanen. Als dat niet helpt, twee getuigen met u nemen; waaruit volgt, dat ge hem' met twee broeders persoonlijk moet gaan bezoeken, want per brief gaat dat niet. En eerst als dit alles niet helpt, moogt ge publiek gaan waarschuwen.

Er is ook reeds in een vroegere quaestie, waar het evenzeer om een boek ging, dezelfde dwaze stelling verkondigd. Het is daarom goed, dat het eens klaar en duidelijk wordt uitgesproken, , dat het beroep op Matt. 18 in dergelijke gevallen niet opgaat. De publieke zaak moet publiek behandeld worden. En wie in het publiek schrijft, moet, wanneer hij dwaalt, ook publiek worden terecht gewezen. Matth. 18 geldt voor het private, maar niet voor het publieke leven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen