Hit de Pers.

In het Noord E.olla7idsch Kerkblad komt Ds. Lindeboom op tegen het doorsiudeeren van de «studenten* en het zich niet beroepbaar stellen van degenen, die praeparatoir examen hebben edaan.

»Wathetlaatste betreft, merkt hij't volgende op:

Ook uit kerkrechtelijk oogpunt dient er wijziging te komen in de thans gevolgde praktijk. Dat" een candidaat zich voor het praeparatoir examen aanbiedt, en, na beroepbaar gesteld te zijn, aanstonds publiceert dat hij .... vooreerst nog geen beroep in overweging kan nemen, gaat tegen de beginsele.n der Gereformeerde kerkregeering lijnrecht in. En het is te begrijpen, dat reeds meermalen tegen dat izelf beschikkingsrecht" is geprotesteerd. Alleen de kerken hebben het recht, iemand al of niet beroepbaar te stellen; niet zij, die staan naar het ambt; met, zich ter onderzoekir> g aan te bieden, stellen zij zich ter beschikking van de kerken. Naar de beroepbaarheid te dingen, om, zoodra die verkregen is, zich te onttrekken aan de consequentie van wat men deed, is kerkrechtelijk niet te verdedigen.

Het praeparatoir examen onderstelt, dat spoedig nadat een beroep aangenomen is, een peremptoir examen zal volgen. De bedoeling is nimmer geweest, door het praeparatoir examen aan een candidaat vrijheid te geven, jarenlang voor de kerken op te treden, zonder zich aan een nieuw onderzoek te onderwerpen. Wat waarborg hebben de kerken op deze wijze, dat zulk een proponent, over wien geen enkele kerkeraad of classis rechtstreeks toe zicht oefent, in het spoor der Gereformeerde belijdenis blijft? Ou4tijds ging men in vele classes van Holland en in de classis Walcheren secuurder te werk. Deze hadden een tweede praeparatoir examen. Wie b.v. in de classis Leiden tot proponent was bevorderd, mocht niet in de classis Rotterdam proponeeren, tenzij hij zich ook in deze laatste classis aan een praeparatoir examen had onderworpen. Wij begeeren deze methode niet teug, maar meenen toch, dat het niet aangaat, iemand, na een ondervan een paar uren, jaar in jaar uit ambteloos in de kerken te laten arbeiden. Zouden de kerken daarom niet goed doen, te overwegen of de bevoegdheid welke zij verleenen aan hen, die praeparatoir zijn onderzocht, niet te binden ware aan zekeren termijn ? Een dergelijke maatregel zou mogelijk voor hen, die naar den docterstitel staan, een prikkel zijn, om den tijd tot voortzetting hunner studiën niet onbepaald te rekken.

Met het „zelfbeschikkingsrecht" te veroordeelen zijn we er echter niet. De kwestie heeft ook nog een andere zijde, die billijkheidshalve niet voorbij gezien mag worden. De kerken hebben te waken voor hare eigene belangen, maar evenzeer voor die der jongemannen, welke boven anderen met wetenschappelijken aanleg zijn toegerust. Met dit niet te doen, zouden zij eveneens zich zelven schaden. Hierover D.V. een volgenden keer.

Er is zeker veel hierin wat juist is, ook al zou het aangegeven middel om dezen misstand te voorkomen, ons minder wenschelijk voorkomen. Maar we wachten af wat Ds. Lindeboom verder hierover schrijven zal.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen