Gemengd Nieuws.

Uit Baltenland. Een Duitsch-Geref. predikant vervolgd. Hoeveel Luthersche en Geref. predikanten in de vroegere Oostzee-provinciën geleden hebben, van de zijde der Bolsjewisten is door ons medegedeeld. Vooral heeft de predikant der Duitsch Geref. gemeente te Riga het moeten ontgelden. Het werd hem verboden Godsdienstoefening te houden. Twee wagenvrachten huisraad en levensmiddelen nam men bij verschillende huiszoekingen van hem af. Bij een der laatste werd hij met zijn 16jarigen zoon gevangen genomen. Na elf dagen liet men den zoon vrij, de predikant zelf bleef drie maanden in de gevangenis. Middelerwijl drongen acht personen de pastorie binnen en namen de predikantsvrouw, zoon, dochter en schoonzuster gevangen. Alles wat waarde had werd uit kerk en pastorie geroofd. De predikantsfamilie werd in de vrouwengevangenis in een kleine cel als gijzelaars opgesloten, wat beteekende dat zij elk oogenblik konden doodgeschoten worden. Een paar maanden moesten zij daar blijven; toen zij werden vrijgelaten waren zij door het slechte voedsel zeer verzwakt. Ook de predikant werd als gijzelaar vastgehouden. Hij kreeg geheel onvoldoend voedsel, zoodat hij alleen het leven hield doordien vrienden het een en ander brachten. Daarna werd hij met eenige boeven opgesloten in een kelder, uit welken hij naar Ringsmudshof overgebracht werd. Deze dieven 'én roovers bestalen elkaar en ook hem, zoodat hem de mondvoorraad, dien zijn zuster hem bezorgde, afhandig gemaakt werd. Hij moest zware blokken hout in de spoorwagens laden, terwijl bedorven zuurkool als voedsel gegeven werd. Zijn lotgenooten weigerden voor dit slechte voedsel te werken. Tot straf werden zij in een veewagen opgesloten, waarin zich ook lijders aan vlektyphus bevonden. Om den honger te stillen zochten zij brandnetels en kookten die met aardappelschillen. Uitgeput en met ongedierte overdekt werd hij ziek naar Riga teruggebracht. Toch moest hij weer aan het werk op een kerkhof. Kort daarop werd hij door de vlektyphus aangetast en naar het ziekenhuis in de gevangenis gebracht, waar hij dienzelfden avond als door een wonder het bloedbad ontging, waarbij acht predikanten en vele adelijke heeren en vrouwen ten offer vielen. Eenige dagen daarna werd hij naar een particuliere woning vervoerd, waar hij door zijn vrouw verpleegd werd. Nauwelijks van de typhus hersteld, kreeg hij longontsteking. Is het te verwonderen dat deze predikant kort nadat hij zijn wedervaren in een brief aan de Gustaaf-Adolfvereeniging bekend gemaakt had, overleed ? Zijn gemeente had hem niet kunnen steunen, zij had ook alles verloren, zelfs kon er geen hout voor verwarming van pastorie en kerk verschaft worden.

De Gustaaf-Adolfvereeniging die zulke van alles beroofden zoekt te helpen, maar helaas een ledige kas heeft, mag ook wel in Nederland, dat voor de Bolsjewistische gruwelen tot hiertoe gespaard bleef, gesteund worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen