1943 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 23

19

temperatuur; en die plotseling, haast onmiddellijk, den dood kunnen veroorzaken. Het gaat hier oogenschijnlijk om bovenmatig sterke sensibele prikkels, die bij buikcontusies, van den plexus Solaris uit, over den splanchnicus geleid worden en die, door overmatig sterke reflexwerking op de levenscentra in de tusschenhersenen en in het verlengde merg, deze eerst prikkelen, om ze daarna te verlammen. Het diencephale warmtecentrum is eveneens zeer gevoeliq; de warmte-regulteerende centra laten spoedig in den steek. Muller zoekt hier de oorzaak van hitteslag; en van den collaps, wanneer pyrogene stoffen gelegenheid hebben gehad, langer in te werken: het ineenstorten (falen) van het vegetatieve zenuwstelsel. Ook het ademcentrum kan, bijv. bij de poliomyelitis en wat er het gevolg van is, in de allereerste plaats beschadigd worden. Dan gaan de zoo getroffenen ten gronde aan verstikking, ook al moge het hart na den stilstand der ademhaling nog eenigen tijd door blijven kloppen. Blauwzuur verhindert bijv. de zuurstofafgifte aan het voor zuurstofgebrek juist zoo uiterst gevoelige ademcentrum en voert zoo tot een snellen dood. Door een slag achter de ooren wordt het ademcentrum bij klein wild door grof geweld verwoest. Muller aanvaardt dus evenmin als Schorr de Latijnsche spreuk: tres sunt atria mortis: cerebellum, pulmo. cor. Laatste oorzaak voor het sterven moet altijd weer gezocht worden in de beschadiging der levenscentra in de hersenen. Herhaaldelijk voert zuurstofqebrek en koolzuuroverlading van het bloed tot verstikkinq van het ademcentrum. En ook hij verzet zich — tegen Nothnagel — tegen de al te menigvuldig geconstateerde doodsoorzaak: hartszwakte of hartverlamming. daarin steun vindend bij Mühlmann. die reeds in 1914 (Beitrage zur Frage nach der Ursache des Todes. Virchows Arch. Bd. 215). hiertegen waarschuwde, al kan hij er zich niet mede vereenigen, dat (zooals Mühlmann dit geconstateerd meende te hebben, bij den dood door hartstilstand) de gangliëncellen van de viscerale vaguskern. sterke vetkorreling van het protoplasma met de vorming van Marchi-neerslaqen en lipoidosomen-vorminq in den nucleolus en de gangliëncellen van de dorsale vaguskern zouden vertooncn. Niet de ontaarding der viscerale vaguskernen kon tot plotselingen hartstilstand brengen, wel de plotselinge, zeer sterke prikkeling, hiervan uitgaande. Ook bij den hartstilstand is deze echter niet als de causa proxima te beschouwen, neen, slechts als causa propria mortis. De laatste

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen