De hedendaagsche schriftcritiek in haar bedenkelijke strekking voor de gemeente des levenden Gods - pagina 47

43 En zoo ben ik dan aan het einde van miine taak gekomen, M. H., en zoo ligt mijn drieledig protest tegen de hedendaagsche Schriftcritiek dan beteekend. Niet d i t heb ik gewraakt dat men bniten, maar dat men op h e t e r f d e r g e m e e n t e , niet d i t afgekeurd dat men als Semitische philologen, maar dat men als G h r i s t e n g o d g e l e e r d e n in den tempel zelf der Sancta Theologia, met zoo weinig kiesche hand, zoo roekeloos, zoo zonder sparen de Heilige Schrift gekorven, in haar deelen losgeplozen, en toen naar philosophische hypothesen haar organisme geremodelleerd heeft. Zoo ik meen, met logische gestrengheid heb ik én de encyclopaedische én de dogmatische én de gemeenterechtelijke verwoesting u getoond, die door dit critisch vandalisme wordt aangericht; en daartegenover, om den schijn van geestelijke lafheid niet te beloopen, u cordaat en onverholen mijn eigen beliidenis van de Heilige Schriftuur uiteengezet. Ik deed dit in het stille bewustziin, dat ik, zonder blinddoek of vingeren voor de oogen, de critiek in het aangezicht zien; niets vergoelijk noch goedpraat; en met volkomen eerlijke wetenschappelijke consciëntie nochtans onwrikbaar vast sta in de belijdenis van de ingeving van den Geest. Dit zal, ik ben er op voorbereid, verbazing wekken bij den één, bitterheid bij den ander, maar waarom zou m ij het recht tot spreken worden betwist, waar het reeds zóó ver kwam, dat zelfs de verstgaande schriftanatomen meê door belijders van Jezus worden bewierookt. God de Heere schonk mij nu eenmaal den moed van mijn overtuiging, en al moge die overtuiging dan ook onzen modernen Grieken een volslagen (loipix dunken en voor ons ethisch Israël een prikkelend o-KÓcvJaAoy zijn, ik blijf er mij aan vastklemmen, gelijk al Gods lieve volk nu achttien eeuwen ze omhelsd heeft, als Auvixfiig roi ©o5, een kracht van God ons gegeven, niet tot streeling van onzen hoogmoed, maar tot vastzetting van ons heil. En neem ik hiermee afscheid zoo van mijne moderne als ethische opponenten, dan roep ik den modernen onder onze critici toe: „Bij u is, al doolt ge mijns inziens, nogtans de strenge consequentie; de Schrift een schrift als andere boeken, geheel menschelijk ontstaan; maar dan ook geeii inspiratie meer, geen sprake meer van uitverkorenen die om zekerheid roepen, en heel de Sancta Theologia gemetamorphoseerd in de wetenschap der religie". Tot de ethischen daarentegen; omdat ze 'sHeeren heiligen naam belyden, nog steeds mijn broedersen; tot hen zeg ik: , Smelt af het wijsgeerig alliage van het zuivere goud dat in de kern van uw geloof nog schuilt. Laat het uit zijn met dat hinken op twee ^elkaar uitsluitende beginselen. Kiest weer een vorm die past bij het heerlijk leven, waar immers ook uw ziel in zwelgen wil. Bovenal, hebt deernis, hebt erbarmen met de diep Gekrenkte, omdat ze is de gemeente des levenden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen