Calvijns invloed op de reformatie in de Nederlanden voor zooveel die door hemzelven is uitgeoefend - pagina 113

105 Bij biz. 12. 38) Over A n t o n i e v a n S c h o r e zijn eenige bijzonderheden te vinden in de geschriften, die zijn opgegeven, deels door A. J. van der Aa, Biographisch Woordenb. der Nederl., 1874, in voce, deels door de uitgevers van Calv. Opf., Vol. 13, p. 646, en Vol. 14, p. 9 4 ; waaraan nog zijn toe te voegen de bronnen en geschriften, die vermeld worden door Prof J. de Wal, Nederlanders, studenten te Heidelberg, 1886, blz. 38 vg. (overdruk uit de »Hand. en Meded. v. d. Maatsch. der Nederl. Letterk. te Leiden", 1885—1886), en eenige brieven uit den »Thesaurus epistolicus Calvinianus", met name die van Haller aan Bullinger van 22 Oct. '50, 1 en 27 April en 30 Juni '51, van Viret aan Farel van Juni '51 en aan Calvijn van 21 Juni '51, en van Calvijn aan Viret van 23 Juni '51. Van Schore was met Calvijn persoonlijk bekend, in ieder geval sedert 1550, toen hij metterwoon zich in Zwitserland vestigde. Vóór dien tijd was hij in Heidelberg geweest, sedert 1546, als hoogleeraar in de Letteren en leeraar aan het Paedagogium; maar in 1550 had hij daar een tooneelstuk vervaardigd, waarin de Religie voorgesteld werd als tevergeefs huisvesting zoekende bij de hovelingen en de groeten, en zich daarna wendende tot het landvolk en de geringen, waar zij goed werd ontvangen; en dit stuk, door de leerlingen van het Paedagogium opgevoerd, had aan de aldus ten toon gestelden zoozeer mishaagd, dat zij eene crimineele vervolging tegen den auteur hadden uitgelokt, en dat de Keizer zelf aan den Keurvorst van de Paltz den eisch had gesteld, een gestreng vonnis over hem te doen uitspreken. Hieraan nu had hij door de vlucht zich onttrokken; en na eenige omzwerving kwam hij toen in zuid-westelijk Zwitserland, waar hij zeer goed ontvangen werd, niet alleen als een geestverwant, m«,ar ook als een litterator van erkende bekwaamheid, en waar hij spoedig eene plaats vond aan de hoogeschool te Lausanne. Hij is echter reeds in Juni 1551 (niet, zooals doorgaans bij vergissing gesteld wordt, in 1552) aan de pest gestorven. De Berner predikant Haller noemt hem in zijn brief aan Bullinger van 1 April ' 5 1 : »Antonius Schorus Antwerpiensis [dit bij vergissing, daar van elders vaststaat dat hij uit Hoogstraten was], vir doctissimus et propter evangelium ex patria exsul, professor aliquando Heidelbergensis, nunc Lausannae agens." En in een brief aan denzelfden van 80 Juni '51 {Calv. Opp., Vol. 14, p. 135) geeft hij hem bij zijn overlijden dit getuigenis: »Lausannae pestis saevit adeo ut Schorum nobis abripuerit, hominem valde doctum et aetatis adhuc firmae. Obiit una cum uxore et filiola, quibuscum postquam menses quindecim illis caruit [zoodat hij dus reeds in het begin van 1550 uit Heidelberg moet gevlucht zijn] nunc moritur in Domino. Erat nobis magna de illo homine spes et futurum erat ut hue vocaretur propter insignem eruditionem et quia Germanus erat." Evenzoo Viret in zijn brief aan Calvijn van 21 Juni ' 5 1 : »Quam metuo ne Dominus hanc ecclesiam castiget durissimis virgis. Abstulit nobis, ut audivisti, post Dominicum, Betencurtium,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen