Volkenrecht - pagina 75

65 welke hare steunpunten, haar kader, hare organisatie, verloren heeft, overgeeft aan hartstochtelijke leiders, aan gewetenlooze winstbejagers, aan den waan van den dag, aan zelfvernietiging. Valsch spel is gespeeld. O, juist wie liefde heeft voor de volken, voelt het bloed soms koken bij het aanschouwen hoe door het revolutiebeginsel de arme volken, in hunnen eigen naam nog wel, gekneveld en vertreden zijn. „Wat is het Volk?" — vraagde Thorbecke reeds in 1830^^^). Om aldus den onwaren schijn te vernietigen, waarachter de moderne, de revolutionaire volksonderdrukking zich verbergt: „Het is elke verzameling van menschen, het is elke afdeeling der ingezetenen van een Rijk, welke zich verbinden, om de oppermagt van hunnen staatkundigen wil te verklaren." Als de Republiek van Genua zich tegen de inlijving van Corsica beriep op het verdrag van 1768, waarbij de Republiek zich zekere rechten op dat eiland had voorbehouden, „deed Mirabeau het geschilpunt af met de, door de Vergadering bevestigde uitspraak: Ie principe sacré, Ie principe régulateur en cette matière, c'est Ie voeu du peuple. Gaat dit beginsel door", schrijft Thorbecke, ,,dan kon diezelfde almagtige Natie, aan welke wij deszelfs verbreiding te danken hebben, door de kleinste Gemeente, welke eene Natie op zich zelve verkoos uit te maken, uit haar geheel worden gebragt. Dan heeft in ieder(en?Staat, elk Gewest, elke stad, elk dorp het regt, om zijnen oppermag) tigen Volkswil tegenover dien der gansche Natie te stellen, en eene uitheemsche Mogendheid de bevoegdheid, om met dit souvereine deel, als met eenen onaf hankelijken Staat, te handelen. Gaat dit beginsel door, dan bestaat er geene onderscheidende regtsorde meer van geheel en deszelfs deelen, van Volksligchaam en leden, van Rijk en onderdanen; zijn nationale of staatkundige eenheid en zelfstandigheid woorden zonder zin; is oproer slechts de uitdrukking van het hoogste regtsbeginsel, en een vrijbrief voor vreemden, om, door tusschenkomst, de ingewanden der maatschappij van een te rijten. Dan behoeven eindelijk Gewesten zich slechts af te scheuren van eenen Staat, en zich over te geven aan eenen anderen, om alle grond of beletsel van regt uit den '}i^% te ruimen, weshalve de overige Mogendheden zouden kunnen gelooven deze verandering van gebied niet te moeten erkennen." Maar ook, al zet men die vervalsching van het volksbegrip ter zijde, 5

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen