Innerlijk beleven en kennen in de structuur der opvoeding - pagina 42

t *>

38

Maar tot deze emoties blijven de „Erlebnisse" van het kind niet beperkt. De kenakte is ook gebonden aan het verkrijgen van wilsy impulsen. ^^°) Zij wekt in den regel in verband met de ontstane emotie neigingen, of geeft aan neigingen richting. Zoodoende werken deze „Erlebnisse" ook karaktervormend. Maar bij dat al staat toch de invloed van het object buiten het kind op den voorgrond. Het „dat", dat buiten het kind is, wordt door het kind beleefd als bron van de bewegingen en als oorzaak van den (^^ / ^ ' p r i k k e l . Empirisch en experimenteel mist dan ook de gedachte, •y die aan de „Erlebnis"-paedagogiek ten grondslag ligt, elke vastigheid. Eigenlijk moeten wij nog sterker zeggen: elk waarheidsgehalte. De eenheid der persoonlijkheid, de eenheid der functies door het levende subject, wordt bij onze beschouwing gehandhaafd, maar tegelijkertijd wordt aan ieder der functies eigen zin en wetmatigheid toegekend, zonder dat daarmede gezegd is, dat in het leven ooit eenige functie geïsoleerd zou kunnen worden. Bovendien blijft het zwaartepunt bij onze beschouwing, niet alleen krachtens ons beginsel, maar ook krachtens de door God voor de werkelijkheid van het kinderleven gestelde wetten, liggen in het objectieve, in datgene wat als opvoeding, als levensinhoud, als levenseisch tot het kind wordt gebracht. En hierbij komt dan nog een tweede belangrijk punt. Het is dit. Het kind beleeft de normen van huis uit allerminst als subjectief gevonden regelen. Het normale kind vraagt om voorschriften. Dit geldt, zooals Casimir ^^^) uitvoerig aantoonde, zelfs van gewone dagelijksche levensverhoudingen. De indeeling van den dag, de indeeling van een uur spelen, de indeeling van een kindervisite, moet in schema, dat wil dus zeggen in het gereguleerd zijn, van de opvoeders worden verkregen, zal het kind niet den dag eindigen in een toestand van volkomen uitputting, in een toestand van zich nameloos vervelen of in een toestand van een soort orgie van dwaasheden, waarbij het kind zelf ook niet gelukkig is. Maar veel meer geldt dit nog van de eigenlijke normen. Het kind beleeft de aanwijzing van den opvoeder, omtrent wat mag en niet mag, als volkomen vanzelfsprekend. Het kind is zoo aangelegd, dat het dagelijks behoefte heeft aan door ouders en ouderen gestelde uitdrukkingen van algemeen geldende regels. Zóó is het ook te begrijpen, dat bij het kind, dat van nature toch een zondig kind Is, zoo gemakkelijk (en helaas wordt daarvan wel eens misbruik gemaakt) de mededeeling, dat God iets verbiedt, het einde is van alle tegenspraak. Er is bij het kind een zich spontaan wenden tot een algemeen geldige norm. Hieruit is dan ook verklaarbaar, wat wij boven opmerk<a

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen