Verdienste of genade? - pagina 83

I

'

1

I

tantse kritiek telkens weer zegt, tot IQ onze tijd toe, dat er van concurrentie tussen Christus en Maria geen sprake is en dat dit alles slechts rust op protestants misverstand. Het gaat niet om de uiteindelijke bedoeling van de individuele Rooms-Kathoüeken. Het spreekt vanzelf, dat geen enkel Christen ooit zal willen toestemmen, dat hij de concurrentie op het oog heeft. Het gaat slechts om de vraag of men aan deze consequentie ontkomen kan en of de fundamentele gedachte van het fiat van Maria naar R. K. interpretatie niet moet leiden tot de synthese van illustratie en coöperatie, thans nog in menig opzicht disparate elementen in de Mariologie van onze tijd met veel tegenstellingen, een synthese, die manifest wordt in onlosmakelijk verband met het meritum. Wanneer thans met nadruk wordt gezegd en uitgewerkt, dat dit meritum alle bedreiging van de genade uitsluit ^®°), omdat het heenwijst naar de modus van het werken Gods — de dienst — dan is het duidelijk, dat het reformatorisch antwoord geen moeite behoeft te hebben met deze dienst, dit in dienst nemen. De reformatoren verzetten zich nimmer tegen deze dienst, maar tegen de wijze, waarop deze dienst werd verstaan. Daarbij kunnen we niet a priori gerust zijn over de aanduiding „coöperatie ministerialis", wanneer we zien, op welke wijze deze coöperatie gaat functioneren ^^). En gelijk men aan de Reformatie steeds op legitieme wijze de vraag mag stellen, of zij het „sola fide" en het „soli Deo gloria" wel ten volle laat functioneren in haar bezinning 280) Yg] j Hermans a. art. pag. 100, die zegt, dat Maria's verdienste juist de grootheid van Christus' verdiensten nog beter doet uitstralen. ^^^) Eén van de centrale problemen van de Mariologie ligt in de relatie tussen het generale dienst-begrip en de specifieke plaats van Maria, die toch ook weer niet zonder meer onder die generale dienst kan worden gesubsumeerd. Die subsuanering treffen we wel meermalen aan bv. ten aanzien van Ket middelaarschap: „sub Christo autem dantur alü mediatores", die ware middelaars zijn, maar dan „secundarii, longe inferiores ex participations et dependentes, non absolute necessarü sed tantum maxime utiles." En dan volgt: „Talis mediatrix secundaria est etiam B. M. Virgo." In deze subsumering is zij dan van bijzondere qualiteit. „Ita tamen ut ipsa in hac mediatione derivata summum gradum obtineat et sit itaque inter mediatores secundarios summa ac potentissima mediatrix." Zie P. Mannens, Theologiae Dogmaticae Institutiones, II, 1902, pag. 493.

81

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen