Rood.

(Goede Vrijdag).

Wat grijpt u op den Goeden Vrijdag het krachtigst aan, mijn ziel?

Als ge daar staat op den heuvel Golgotha en op uw gekruisigden Geliefde uw oogen vest, wat krenkt dan uw liefde het meest?

Wat is voor u het onverdraaglijkst?

En ge antwoordt wellicht: daf bloed!

Wat heeft uw Jezus den laatsten lijdensnacht en den laatsten lijdensdag moeten bloeden.

In Gethsémané werd het angstzweet tot groote druppelen bloeds.

De doornenkroon prikte diepe wonden en het bloed gutste Hem langs de slapen.

'De geeselslagen ploegden zijn rug open tot deze een bloederige vleeschklomp was geworden.

De nagels in handen en voeten gaven aan het bloed nieuwe uitwegen.

En zelfs toen Hij den geest had gegeven, werd Zijn zijde nog doorstoken om er een mengsel van water en bloed uit te laten vloeien.

O, dat bloed!

Hóe overdekte het Zijn geheele lichaam.

Hoe maakte het Hem afzichtelijk.

Hoe doet het u weeklagen: Mijn Liefste is rood.

Maar de Hooglied-bruid klaagde deze woorden niet uit, maar jubelde ze uit.

Dat wil ik' wel gelooven, zegt gij, mijn ziel.

Zij doelde daarmede op de volbloedigheid, welke door zijn huid heenscheen of ook de kleur van het haar heurs liefsten.

Dat alles verhoogde zijn schoonheid in haar oog.

Maar het roode verlealijkt Jezus zoo. Meent gij dat werkelijk, mijn ziel?

Hebt gij dan nog niets gespeurd van de schoonheid van dat bloed?

Hebt gij daarin niet gezien de unieke-schoonheid van Zijn onvergelijkelijke liefde?

Wat zij t gij dan nog weinig uw I/iefste genaderd. O dat bloed!

In het eerst schrikt gij erVan.

Maa.r hoe langer gij er op^ staart, des te dierbaarder wordt het u.

Het was duur bloed.

Het was ook' lief bloed.

Elke druppel van dat bloed genoegzaam oni een geheele wereld te verlossen.

Gewis, gij moogt zuchten: ifc-deed door mijne zonden Hem al die jammren aan. Ik, ik heb doen vlieten onschuldig bloed.

Mits gij. er dan deze geda.chte maar onmiddellijk aan verbindt: dat hartebloed is vergoten'voor mij.

Voor mij was Hij rood.

Welk' een schoon rood is dat.

Welk een kostelijk rood. Dierbaar, dierbaar bloed.

Zalig, zalig rood. , '

Het is het rood der schuldvergeving. Het is het rood der eeuwige verzoening. Het is het rood, waardoor ik aangenaam word in des Vaders oog.

O. mijn ziel, daf het rood evenals het blank geen oogenbliki uit uw herinnering verdween.

Dat het u telkens-, qok buiten de lijdensdagen om, ware, als zaagt gij .bloeddruppelen leeken.

O, dat gij die druppelen tellen Kondt!

En dan onder den indruk leefdet van de genade, de ontferming, de lieflij|lcheid van elk'dier druppelen.

Wat zouden ixw smarten, in gemeenschap met Hem doorstaan, u dan heilig, zelfs genofvol worden.

Wat zou, uw Jezus-, u boven aJles beminnelijlk blijven. ,

Hoe zou het reeds in den morgenstond 'kwinkeleeren binnen in u: Mijn Ijiefste, Mijn Liefste, Mijn Liefste is-rood.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen