Ingeborg Vollquartz, „Petersen en haar zusters”, uit het Deensch vertaald door G. J. Risselda—Garrer. Amsterdam. — Uitg. Mij. „Elsevier”. 1924.

De Uitgevers-Maatschappij „Elsevier" legt er zich ; n den laatsten tijd op toe, buitenlandsche romans, die bijzonderen opgang hebben gemaakt, in Nederlandsche vertaling te doen verschijnen. Zoo gaf ze een viertal boekon van Jörgen Falk Rönne, een bewerking van Sternlelder''s roman „De Boerenstudent", en begint thans met vertalingen van de romans en meisjesboeken van de gevierde Deensche schrijfster, Ingeborg Vollquaitz, die in duizenden exemplaren in haar eigen land zijn verkocht.

De eerste bewerking, (elk jaar zal een nieuw! deel volgen, belooft de prospectus) is die van „Petersen en haar zusters", een boek over meisjes voor meisjes. Het vertelt de geschiedenis van de drie dochters van den Deenschen kolonel Staal, verschillende karakters alle drie, die elk op haar eigen wijze reageeren op den vergulde-armoede-toestand van het officiersgezin. Ejna, de oudste, is hoog, ongenaakbaar, kent geen grootei dreiging, dan in dezelfde verhoudingen als van het ouderlijk huis te zullen moeten leven als zij trouwl eu wijst daarom tot tweemaal het aanzoek van een officier van de hand, ofschoon ze van den eerstesn candidaat veel houdt. Flora, de tweede, gaat haar eigen weg, en zoekt in buitennissige toiletten, lectuur en studie van tooneelstukken haar levensbevrediging; de jongste, Ida, in haar kinderjaren door een oppasser „Petersen" genoemd, werkt en slooft in huis, om' nog zooveel mogelijk „den stand" op te houden. Ze is altijd blijmoedig, hartelijk, vol toewijding, maar niemand lel op haar, omdat ze de aantrekkelijkheid van Ejna en het interessante van Flora mist.

Een karakterroman dus en in de uitbeelding van drie gansch verschillende meisjestypen inderdaad verdienstelijk. Juist omdat de zusters leven in hetzelfde milieu is de geheel andersoortige houding tegenover dat milieu een mooi gegeven voor een psycholoigischen romen en de bewerking van dat gegeven is zeker geslaagd. Toch is de roman niet een zwaar-analytische. Integendeel, fleurig, eenvoudig en rijk in afwisseling van decor, is het een boek dat ontspanning biedt, en door som? mooie beschrijving boeit.

De ontwikkeling van de levensgeschiedenis der meisje? blijft in de lijn van het verhaal: Ejna, ofschoon de meest gevierde, trouwt niet, wijl de vrees voor armoede sterker is dan de behoefte aan liefde en, als de omslag komt, haar tijd voorbij is; Flora gaat als gezelschapsdame met een rijke officiersfamilie naar het buitenland en trouwt daar met een gefortuneerden planter. „Petersen" vindt haar levensgeluk in een huwehjk met den man, dien zij liefheeft, een eenvoudig, maar flink kapitein. De gewone roman-effecten ontbreken niet. Zelfs doet het verhaal vaak wat ouderwetsch-romanachtig aan, vooral ook in het dramatische slot. Maar de hoofdzaak is toch de karakterteekening en die is goed.

Een neutrale roman, , met talent geschreven, geschikt voor het groote publiek, dat een zeer belijnde opvatting van j, een roman" heeft, zonder veel diepte, maar ook zonder tendenz, een boek, dat de lezeressen haar „favorite" onder de figuren geeft, de aandacht boeit en de fantasie ruimte laat — dat is de eindindruk. Een enkele maal stuitten we op een minder gewenschte uitdrukking.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen