PINKSTEREN.

Pinksteren is welbeschouwd het intiemste van al onze christehjke feesten.

Geen van de grooite heilsfeiten wa, s zoo 3, anschouwehjk en zoo weinig aanschouwehjk.

Bij de geboorte van Christus waren slechts ilaria en Jozef tegenwoordig. Even later volgt het bezoek der herders. Blaar de menigte raakte het niet.

Van de eigenlijke opstanding was niemand getuige. Onze Heiland had Zijn geest bevolen in de handen des Vaders, toen CrolgO'tha een groote menschemnassa droeg. Maar zO'O publiek Zijn sterven zich toedroeg, zoo. stil Zijn verrijbenis. Ook verloonde Hij Zich in de dagen, welke Hij' nog op aarde verbleef, slechts aan Zijn getrouwen.

Bij Zijn hemelvaart stonden enkel de elven rondom Hem.

Welk een gansch ander aspekt had het Pinksterfeit.

Door een schare va.n honderd twintig personen werd het ingewacht.

Het geluid als van een geweldigen storm deed de menigte, welke zich op den tempelberg bevo^nd, samenstroomen naar de plaats van "het wonder. Nooit had ba-zuingescbal in de heilige gebouwen zulk een onweerstaanbare uitwerking geh^d. En de teekenen, die zij aansctiouwden en hoorden, bonden hen als aan hun plaats.

Het Pinksterfeit was naar heel zijn Goddelijken opzet op de massa berekend.

En toch, wat schouwde die massa?

Enkel teekenen, welke het feit vergezelden.

Maar het feit zelf, de uitstorting van den Geest, niet.

Dat doet aan de objektiviteit va, n het feit niets te kort.

Doch het krijgt daardoor tevens een subjektief karakter.

Al onze feesten zijn uit te beelden.

Het Kind in de kribbe, de Koning met de Zon der verrijzenis om Zijii slapen, de opstijgende Majesteit.

Ge ziet ze voor u.

Maar van den Pinksterdag is eigenlijk geen afbeelding te ontwerpen.

Zulk een afdeeling zou geen centrum hebben.

Ook al zou men een storm kunnen stiften en zwevende vuurtongen dwingen 'kunnen Stil te houden, het zouden nog maax emblemen van den Pinkstergeest zijn.

Het Pinksterfeit is een feit, dat feit wordt in het hart der a.postelen, der discipelen en discipelimien, der kerk van onzen Heere Jezus Christus.

En van binnen uit spreken zij dan ook in onderscheiden talen.

Van binnen uit stroomde de welsprekendheid over de groote werken Gods.

Daarom is het Pinksterfeest zoo intiem.

Intiem, niet in den zin, waaxin men dat tegenwoordig gewoonlijk verstaat, n.l. a, ls gezellig.

Want dan zou het Kerstfeest het van het Pinksterfeest winnen.

Vooral voor het wereldkind, dat het Kerstfeest graag in den gesloten kleinen kring van het huisgezin doorbrengt, maar met Pinksteren, a, ls het weer draaglijk is, er liit vliegt door bosch en langs hei.

Maar intiem in de beteekenis van zielsvertrouwelijk.

Pinksteren is het feest van de geestelijke zielsanalyse.

Het moet aanvangen met een oaiderzoek naiar eigen geestelijke gesteldheid.

Staat het heilswerk van Christus nog buiten mij of heeft de Heilige Geest bij miji aansluiting daaraan bewerkt ?

Welke werkingen van den Heiligen Geest neem ik bij mij waar?

Dringt Hij mij het „Abba, , Vader" naar de lippen?

Is Hij mijn Trooster in smart?

Klaagt Hij in mij over de geesteloosheid, wa.arin het christendom over 't gemeen, zoo 'ja.mmer verzonk ?

Zeg ik Hem wel genoeg het „Kom, Heere .lezus, ja kom haastiglijk" na?

Van het beantwoorden van deze en dergelijke vragen ha, ngt alles er van af, ol het Pinksterfeest voor ons nieuwe beteekenis zal hebben.

Dikwijls is er den Gereformeerden een verwijt van gemaakt, , dat zij het werk des Geestes zoo breed uitmeten.

En indien wij dat zouden doen ten koste van het werk van Christus, dan zou dit verwijt ons terecht treffen.

Maar hoewel wij niet oiitkemien, dat sommige Gereformeerden een neiging hadden om het werk des Geestes te stellen bov^jn het werk van Christus, dat is toch de grontrek.. T; an de Gereformeerde belijdenis niet.

We zuilen nooit vergeten, wat Christiis omtrent den Geest der waarheid voorspelde: Hij zal van Zichzelven niet spreken, maar Hij zal het uit het Mijn e nemen en het u verkondigen.

We zullen het nooit vergeten, dat dit het hoofddoel is va.n de uitstorting van den Heiligen Geest: Christusverheerlijking.

Maar aan den anderen kant is het ook de eere der Gereformeerde vroomheid, dat zij meer met den Heiligen Geest rekende dan eenige andere richting in het christendom.

En wij zouden in Gereformeerdheid achteruitgaan, wanneer we ons met enkele banale zinnetjes van het werk va.n den Heiligen Geest afmaakten.

Trekken we Hem in navolging van vreemde theologie toch niet pro^ memorie uit.

Er is geen mystieke vereeniging met Christus dan door den Geest en van zulk een mystieke vereeniging kunnen' we niet genieten, tenzij de Geest ons daarvan onderricht door het Woord.

Het echte Calvinisme kenmerkt zich door zekerheid des geloofs.

„Gods Geest getuigt met onzen geest, dat wij kinderen Gods zijn."

Dat is de uitspraak, die menigeen voor twijfelingen heeft behoed.

En uit den twijfel onzer dagen moeten we daarheen terug.

We moeten zekerheid hebben, anders zijn we in den dienst van God niets waiard.

En dat alles moet in het heel intieme geboren worden.

Het Pinksterfeest is van zijn oorsprong af intiem en massaal.

Dat rijmt met elkaar.

Het werk van den Heihgen Geest is strikt persoonlijk, maar tevens in de hoogste mate gemeenschappelijk.

Hij is de Bidder in onze ziel, maair ook de Geest der Kerk.

Hij vergadert de kerk uit alle deelen der aarde.

Hij zoekt voor en geeft aan die kerk expansie.

De Parthen en de Elamieten, de Kretenzen en de Arabieren, (Je Javanen en de Kaffers, de Jordaners en de Kattenburgers en de Uilenburgers moeten bijeengebazuind worden.

Het Pinksterfeest vraagt om een massabeweging.

Omdat het zoo intiem is.

Omdat liet ons heriimert aan de gift, die het voornaamste is om een persoonlijkheid voor God te zijn: Geest, Zijb. Geest.

Omdat de genade mededeelzalam is.

Omdat Christus’ heerschappij gaiat over alles, maar de Geest ons leert wenschen, dat velen zich gewilljg en niet geveinsd aan Hem onderwerpen.

Nogmaals: het Pinksterfeest vraagt om een massabeweging.

Dat op dien dag aan de Zending in het bijzonder wordt gedacht, vloeit daaruit voort.

Maar we moesten op dien dag ook meer zelf, als kerk, als personen, ons naar buiten openbaren.

Die massa, die daar voortschuift na.ar het eeuwige huis; die massa, die verloren gaat, omdat ze geen kennis heeft; die massa, die wij ongew.aarschuwd laten; die massa , moet ons meer benauwen.

Heilige Geest! Vertoon U onder ons als een gegeweldige, gedreven wind.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen