Synode-Indrukken.

XVIII. •

Nogmaals: de Openingsrede.

Het zal bevreemding hebben gewekt, dat wij' wel de rede, waarmede Ds Fernhout de Synode heropende, luide prezen, maar geen enkele passage zelfs er uit citeerden.

Wij deden dit in de onderstelling, dat zij' in haar geheel zou worden opgenomen in het Synode-verslag. . '

Nu dit niet is geschied, haasten wij ons haar hier in extensoi op te nemen.

Bij de tweede heropening van de zittingen dezer Buitengewone Generale Synode onzer Kerken roep ik u een hartelijk welkom toe.

Hoe zou ik wenschen, dat het ook een blij had kunnen zijn.

Doch reeds het feit, dat een derde samenkomst der Synode noodig hleek, bewijst, dat het „stormen stillende" Woord des Heeren, waarom wij reeds in de eerste zoo vurig smeekten, nog altoos niet gesproken werd en dat de verzekering: „Wij staan voor moeilijke tijden", waarmee de assessor de tweede zitting sloot, geen al te sombere voorspelling was.

Scheen er aanvankelijk, gedurende enkele weken eeuige hoop, dat oeen nieuwe moeilijkheden ons dwingen zonden nogmaals een beroep te doen op de gastvrijheid van Assen's Kerk, toen eerst de classis Zaandam heropening der zittingen aanvroeg en later, nadat een droef verloop van de zaak dio haar daartoe drong, deze aanvrage deed vervallen, gelijk verzoek van de classes Haarlem en Bolsward inkwam, oordeelde uw moderamen, in overleg met uw commissie van advies, een derde samenkomst der Synode noodzakelijk en het groot aantal ingekomen stukken van broeders en zusters, die zich over één of meer uwer beslissingen bezwaard gevoelen, bewees hoe gewenscht en noodig, ook afgezien van de nog hangende geschillen, een heropening onzer zittingen was.

Neen, de storm heeft zich nog altoos niet gelegd en de afgebeden vrede keerde nog altoos niet weer.

Bij al onze Kerken, met uitzondering van een tweetal, vonden — het mag met blijdschap en met dank aan onzen God geconstateerd — de uitspraken en beslissingen der Synode vollen en hartelijken weerklank. Niet één der Kerkeraden buiten dien van Zandvoört heeft er ook maar aan gedacht het voorbeeld van Amsterdam-Zuid te volgen.

Toch was die eene méér dan onze liefde had gehoopt en gebeden.

En daarnaast bedroefden en verontrustten de bedenkingen en bezwaren, de protesten en het verzet van tal van ambtsdragers en gemeenteleden, die met beroep op • Kerkenorde, Belijdenis en H. Schrift weigerden de beslissingen der Kerken te aanvaarden

In den stroom van bezwaarschriften komen zij der" Synode thans vragen herroeping of herziening harer' dogmatische en kerkrechtelijke uitspraken of anderszulk een gewijzigde toepassing en uitvoering daarvan, , dat' nóg feller strijd en nóg grooter scheuring worde voorkomen.

En daarmee, broeders, staan wij voor een niet min^ der ernstige taak dan aan het begin onzer eerste zit^ tingen.

Afwijzen mogen en willen wij haar niet, wijl wij niet' te heerschen, maar te dienen hebben; wijl wij — mogen wij ook al onze besluiten genomen hebben voor het aangezicht des Heeren, in gebondenheid aan Zijn heilig: Woord en in liefde tot den vrede en den opbouw Zijner • Kerken — ons toch onzer zwakheid en feilbaarheid, én der onvolkomenheid van al onzen arbeid ten vollebewust zijn; en wijl wij begeeren, dat de groote Opperherder ook door onzen dienst 'de liefdevolle zorg van-Zijn hart voor elk der schapen van Zijn kudde ver-, heerlijke.

Welk een vreugde zou het voor ons zijn, als het ons; -' gegeven werd, tot welk offer dan ook, behalve dateener goede consciënfie voor God, een weg te vinden», die allen bevredigde en leidde tot herstel van den zoo jammerlijk gestoorden vrede.

Wij willen deze begeerte in geen enkel opzicht en-, tegenover niemand het zwijgen opleggen. Doch wij zullen hebben te waken, dat zij ons niet verleide de vermaning 'des Woords te vergeten, dat wij e-e r s t dewaarheid en daarna den vrede zullen liefhebben.

Sta ons daartoe bij al onze beraadslagingen en besluiten helder voor oogen wat bij de worsteling-der' geesten, die onze Kerken in beroering bracht, de in-z è t is.

In geding is, gelijk wij van meetaf verstonden en gelijk — naarmate de gedachten der harten openbaarwerden — met den dag duidelijker bleek, niet maar de exegese of ook de opvatting van een enkel beeld der .Heilige Schrift; maar de verhouding der bijzondereopenbaring tot de organen, door wie en tot het menschelijk milieu waarin ze ons werd gegeven en daarmee de volstrekte autoriteit en het aBsoluut gezag der Heilige Schrift.

En op dit punt mag en kan ons antwoord op alle eisch en elke bede om toegefelijkheid, op straffe van ontrouw aan Hem, Die het hoofd Zijner duur gekochte kerk is, geen ander zijn dan een onverzettelijk „non possumus".

Het was om U en mijzelf dit bij den aanvang van onzen arbeid te herinneren, dat ik voorlas den Brief onzes verheerlijkten Konings, den Heilige en Waarachtige, onder Wiens oog wij ons werk hier verrichten, zullen, aan de Kerk van Philadelphia. "•',

Wat Hij bij deze Kerk, gelijk bij schier elk der zeven klein-Aziatische Kerken zocht, was voor alles trouw aan Z ij n Woord. En ofschoon Hij al haar werken zegt te weten en de toon, waarop Hij dit betuigt, ons verzekert, dat zij Hem alle oorzaak gaven van lof, prijst Hij haar toch slechts om 'dit eene, dat zij Zijn Woord bewaarde.

Dit eene was meer in Zijn oog da: ; ! al het overige. Meer, zooals de wortel meer is dan de stam.

Omdat het al het overige in zich sloot; omdat ze Zijn Woord bewaarde als Z ij n Woord; omdat ze er in lief had en ophief, en beleed en niet verloochenen wilde Zijn Naam.

Zoeken wij bij al onze beraadslagingen en besluiten dezen hoogsten lof onzes Konings. Zoo het bewaren van Zijn Woord ook bij ons het

bewaren en belijden is vaiï' Zijn Naam, zoo in den band aan het Woord ook bij ons bindt en trekt de band aan Hem Zelf in den Heiligen Geest, zoo in de liefde tot het hoofd ook de liefde tot het lichaam en zijn leden werkt, zullen beide, 'de waarheid en de vrede, zullen zij ook in juiste orde en verhouding haar volle recht ontvangen.

En zoo het dan door onzen arbeid ook geen volle vrede onder ons worden mocht en de stroom van verwijten en beschuldigingen waaraan de in Synode vergaderde Kerken en die haar vertegenwoordigen tot dusver bloot stonden, mocht aanhouden, zullen we, terwijl de goedkeuring des Heeren in een goede consciëntie ons troost over de critiek der menschén, bedenken, dat het Woord, Hetwelk we te bewaren kregen, een woord der 1 ij d z a a m h e i d is. Het woord Z ij n e r lijdzaamheid is: niet door in lijdzaamheid te bewaren, en al wie het bewaart roepend om in lijdzaamheid te volgen het voorbeeld van Hem, Wite[s-? Sfaam zij er in liefhebben. ' 'gmiMi.

Zullen wij ons laten weerhouden van trouw aan het Woord des Heeren door eigen berekening en door anderer luide voorspelling, dat zij onze Kerken te staan zal komen op het verlies van vele harer leden?

Ook dit offer zou, zoo trouw aan het Woord het eischte, hoe smartelijk het vallen mocht, gebracht moeten worden. Doch als Zijn Kerk de m o g e 1 ij k h e i d van dezen eisch gaat wegen, legt Christus de z e k e r-Ji e i d eener belofte daartegen in de schaal.

Deze belofte, dat Hij, Die den sleutel Davids heeft, Die opent en niemand sluit en Die sluit en niemand opent, •der Kerk, die Zijn Woord bewaart een deur voor het Woord zal geven, die niemand sluiten kan en dat Hij van Zijn felste vijanden als overwonnenen, neen, als gewonnenen aan haar voeten zal brengen.

En als ware dit nog niet genoeg, laat de Koning — want Hij is mild — een tweede belofte volgen.

Deze, dat wie Zijn Woord bewaart, in de ure der • verzoeking die komt door Hem bewaard zal worden.

De ure der verzoeking is voor de Kerk des Heeren van nu als negentien eeuwen geleden voor die van Philadelphia: komende. Ze is nabij. Zij kwam. Zoo zij het schild des Konings over zich uitgestrekt wil zien, dat zij dan het hare moedig opheffe over Zijn Woord!

En nog gaf de Koning aan wie getrouw is tot het • einde hiermee niet Zi, jn laatste en beste belofte. Het is 'de verzekering, dat wie Zijn Woord bewaart en daarmee „houdt wat hij heeft", het eeremerk der standvastigheid dragen zal in Zijn hemelsch koninkrijk.

„Ik zal hem maken tot een pilaar in den tempel Mijns Gods en hij zal niet meer daaruit gaan; en Ik zal op hem schrijven (wat hij bewaarde) den naam Mijns Gods en den naam der stad Mijns Gods, namelijk van het nieuwe Jerusalem, dat uit den Hemel van Mijn God afdaalt en ook Zijn Nieuwen Naam."

Broeders, zij dit Woord des Konings ons prikkel en richtsnoer bij al onzen arbeid en doe Hij Zelf ons werk wèl gelukken.

Wij meeneai hun, die de nummers van oais blad bevparen en lederen jaargang laten inbinden, er een dienst mee te bewijzen, de rede te laten afdrukken.

Ofschooai vt^ij deze week nog niet over de gewone ruimte beschikken — die bekomen we eerst in het volgende nummer — staan we van onze ©igen plaats gaarne wat aan het kostelijk woord van Ds Fernhout af.

Mogen onze lezers er evenzeer onder den indruk van zijn als de Synode-leden het wa, rcn,

HF.PP.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen