PERSSCHOUWT

Toch wel héél ezg.

Onder dit hoofdje schreef „De Waarheidsvriend", het bekende blad van den Ger. Bond in de Ned. Herv. Kerk, het volgende, dat we zonder commentaar overnemen:

Onlangs doelden wij in een stukje, waarboven stond „tekort aan predikanten", op de ongelukkige prediking van sommige godsdienstonderwijzers. Wij krijgen daaromtrent nog wel eens berichten en mededeelingen, schriftelijk en mondeling. En omdat onze Gereformeerde Bond bedoelt om zooveel mogelijk de Gereformeerde Waarheid te verbreiden en te verdedigen, is het pijnlijk, wanneer men dan van z.g.n. Gereformeerde Hervormde godsdienstonderwijzers, die heel het land doortrekken, de allertreurigste dingen weet te berichten; vooral wanneer de buiten-wereld dan zegt: dat zijn nu de Gerefoimeerde Bondsmannen! Dat is nu de Gereformeerde Bondsprediging!

En ja, het is jammer, dat er zulke menschen zijn, die zich zoo schandelijk te buiten gaan. Gods Naam wordt er door gelasterd en de zaak des Heereh lijdt er schade door.

Alleen maar, zulke typen, die overigens méér-dangereformeerd zijn, beroemen er zich juist op — en gelukkig maar — dat zij geen lid van den Gereformeerden Bond zijn. Met dien Gereformeerden Bond is het „niks gedaan" — zeggen ze. En ze konden wel eens gelijk hebben. De Gereformeerde Bond moet niets van zulke menschen hebben. Daar kunnen ze hun slag niet slaan. Daar zijn de echte Gereformeerde Bonders te nuchter on te goed gereformeerd voor. Neen, 'tis voor zulke geestelijke kwakzalvers „niks gedaan" bij dien Gereformeerden Bond.

Intusschen blijft „men" geregeld den Gereformeerden Bond, met zulke menschen voor oogen, beschuldigen van alles en nog wat, wat zeer jammer is.

Ook de goede, eenvoudige, eerlijke, beste godsdienstonderwijzers in onzen kring, die dikwijls als stoere werkers uitnemend werk verrichten, moet men niet over één kam scheren met zulke flauwe, futlooae, geestelijke kwakzalvers. Natuurlijk zijn er altijd menschen, die zulke mannen volgen — meestentijds een koi't poosje, totdat er een licht opstaat, dat wéér schooner is en nog beroemder wordt — maar onze degelijke, ernstige, gereformeerde godsdienstonderv\'ijzers — die intusschen soms veel verdriet van zulke „collega's" kunnen hebben — laten zich niet uit het veld slaan en gaan als eerlijke mannen, in Gods kracht voort, doende het werk, door den Heere hun, als Zijne knechten, opgedragen. Het werk van een Evangelist is een heerlijk werk!

Dat het soms heel treurig is met het optreden van sommigen, die zich „godsdienstondei-wijzer" in „de Hervormde Kerk" noemen, wisten we al lang door allerlei berichten aangaande den heer Schoonderbeek, die zich Ned. Hervormd godsdienstonderwijzer te Ermelo noemt. Ons was al heel wat aangaande dien mijnheer medegedeeld, uit de meest betrouwbare bronnen geput. Maar wij hebben altijd maar gezwegen. Wie z'n neus schendt, schendt z'n aangezicht. En de vuile wasch dient bij voorkeur binnenshuis behandeld te worden. Maar het kan toch al te bar worden en de naam van de Gereformeerd Hervormden wordt er door gelasterd en de goede zaak lijdt er schade door.

Die mijnheer Schoon der beek, die heelemaal geen Ned. Hervormd godsdienstondei'wijzer t e Ermelo is (zooals hij den indruk geeft door zijn titel en omschrijving), treede overal kris-kras op. Of hij de Hervormde Kerk dient of afbreekt, of hij naast en tegenover Hervormde predikanten van gereformeerde belijdenis optreedt, raakt hem niet. Als hij' maar „preeken" kan! Van 't begin tot het einde van z'n „preek" is het dan één curiositeit. De allerwonderlijkste dingen hoort men dan. „Ons begin zij in de zonde, onze voortzetting in de ongerechtigheid, en ons einde in den dood" — of zooiets — is zijn „votum". En dan volgt de eene schandelijke enormiteit de andere. En dan is alles op-ende-op „gereformeei-d" natuurlijk; veel gereformeerder dan van dien gereformeerden dominé, die in de kerk staat te bazelen als „broodprofeet" enz.

Op vacante gemeenten azen zulke menschen. Wij zouden tal van Hervormde gemeenten kunnen noemen waar de heer Schoonderbeek op den preekstoel heeft gestaan en allerlei onsmakelijken geestelijken kost kwam opdisschen. En wanneer er dan leidslieden zijn, die geen onderscheidingsvermogen genoeg hebben, hebben zulke gevaarlijke voorgangers vrij spel. Mee door den tegenstand van jongen en ouderen in de gemeenten, die gelukkig nog wèl onderscheiden kunnen en te goed gereformeerd zijn, om zich door zulke geestelijke kwakzalvers — die soms nog met een aardig honorarium gaan strijken — te laten misleiden, is hier en daar het slot op de deur gedaan; daar is geen toegang meer. Ook Evangelisaties worden door zulke treiirige menschen in de war gestuurd. Maar ook déar gaan gelukkig de oogen open. Men voelt, dat de Hervormde gemeente dan niet opgebouwd wordt, maar dat de Hervormde Kerk afgebroken wordt en te schande gemaakt.

Intusschen gaan zulke menschen toch onvermoeid voort en ze zoeken telkens weer een ander gat om er doorheen te kruipen en binnen te sluipen. En langs nieuwe wegen gaat de zegekar!

Juist om onze goede godsdienstonderwijzers voor blaam te bewaren, schrijven we nu eens wat uitvoerig over deze treurige dingen. Want het zou ons bitter leed doen, indien de goeden hier om de kwaden zouden moeten lijden.

Voor de vindingrijkheid van den heer S cho o n d e i-b e e k pleit, dat hij nu studie 'maakt van de politiek en nvi als spreker voor de Staatkundig Gereformeerde Partij rondtrekt in ons goede vaderland, waar voor zulke menschen plaats is. Straks op de candidatenlijst. Straks lid van de Tweede Kamer. Wat is hot vooruitzicht schoon!......

In de „Deutsche Kerkbode" van Zaterdag 17 Jan. j.l. lazen we een advertentie van de Staatkundig Gereformeerde Partij, waarin de heer Schoonderbeek, „Ned. Hervormd godsdienstonderwijzer te Ermelo", als spreker in een openbare vergadering wordt aangekondigd, met het onderwerp schrik niet met het heerlijke onderwerp: „De kijkers door een loeb, waardoor een stofje een parel is”.

Is het niet prachtig? Door een „loeb" (van welk woord ongeveer alle letters verkeerd geschreven zijn) kijken, enz. Een stofje wordt dan een parel. Is het niet diepgeestelijk?

Als het niet zoo in-treurig was, die geestelijke potsenmakerij, zouden we hartelijk bestuur en spreker uitlachen. Maar het is weer zoo in-droevig, dat zooiets door een met opzet „Hervormd" man wordt uitgehaald. „Hervormd" schijnt overal voor te kunnen dienen. Is het niet treurig?

Wat er Maandag in Delft over dit zeer-bizonder onderwerp door dezer zeer-genialen spreker gezegd is, weten we niet. Maar in S t o 1 w ij k, waar de Staatkundig Gereformeerde Partij ook al heel wat uitgespookt heeft (Evangelisatie, School, Jongelingsvereenigingen enz. zouden heel wat kunnen vertellen!), heeft de heer Schoonderbeek ook gesproken over een politiek onderwerp (door welke „loeb" hij daar „parelen" gezien heeft, weten we niet) en van die vergadering lazen we in „De Rotterdammer" een verslag. Daarin staat ongeveer dit:

„Het heele parlement moet weg! Het moet geworpen worden in den krater van den Merapi! 't Is een gruwel, dat een Roomsche, voorzitter is van de Tweede Kamer, en al de Roomschen wel 30 procent van de bevolking, moet weg! 'k Wil ze niet doodmaken, neen, dat mag niet! Ze moeten gotenscheppers worden! Colijn omreist weer heel Friesland voor de coalitie, dat groote beest! De vaccinatie, dat groote beest, hebben we te danken aan de coalitie! Wie weet hoeveel kindertjes door het vaccineeren encephalitis hebben gekregen en regelrecht naar de hel zijn gegaan. Ook de sociale wetgeving is een groot beest! Op bededagen wordt er zooveel geld gecollecteerd, dat we die goddelooze sociale wetten niet noodig hebben!"

Verder had de geachte spreker het nog over „rotzooi" en meer van dat fraais.

Toen een der Antirevolutionaire candidaten voor de Provinciale Staten van Z.-HoUand, van de Goudsche lijst, die op de vergadering tegenwoordig was, aan 't eind der rede van den heer Schoonderbeek vroeg, om iets te mogen in 't midden brengen op deze openbare vergadering, zei de geachte spreker, dat zulks niet kon worden toegestaan. En toen er tóch nog even over en weer gepraat werd en er enkele zakelijke dingen konden worden gezegd en een citaat van Calvijn kon worden voorgelezen, had de heer Schoonderbeek geen tijd meer, moest weg en aan den Antirevolutionair werd het woord ontnomen en 'twas gedaan met al 't moois.

Dit is nog maar een begin van de merkwaardige tochten op de politieke baan van den heer Schoonderbeek, maar wij schamen ons, dat weer zóó gesold wordt met de Hervormde Kerk, die hier als aanbeveling dienen moet voor onze Hervormde menschen, om ze te lokken tot de partij van Ds K e r s t e n, en we vinden het in-droevig, dat zoo het gerefonneerd beginsel door het slijk gesleurd wordt.

Moeten ziilke menschen nu voor onze Hervormde Gereformeerden de geestelijke leidslieden zijn?

’t Zou vreeselij k wezen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen