OPVOEDING EN ONDERWIJS
De Hoofdakte.
Een vraag aan de Redactie van ons blad geeft mij gereede aanleiding even nader in te gaan op één van de details van het Wetsontwerp over de Opleiding van den onderwijzer, dat in het nummer van 1 April werd besproken.
Bedoelde vrager achtte het van groot belang, dal genoemd Wetsontwerp ook een bepaling bevat, waardoor de mogelijkheid wordt geopend, dat aan de B-afdeelingen van de Kweekscholen, die voor de hoofdakte opleiden, het diplomeeringsrecht wordt geschonken.
Wie met den tegenwoordigen gang van zaken op de hoogte is, zal toestemmen, dat hier inderdaad een belangrijke bepaling aan de orde is.
Onze onderwijzers worden niet volledig opgeleid aan de Kweekschool. Het sluitstuk is de hoofdakte, die niet anders dan door een neutraal Staatsexamen kan worden verkregen. Ook de kandidaten, die aan de eigen B-afdeeling van hun Kweekschool de lessen hebben kunnen volgen, moeten voor een hun vreemde commissie verschijnen. De uitslagen van de hoofdakte-examens bewijzen, hoeveel kandidaten het slachtoffer woi-den van dit systeem. Ook al neemt men aan, dat een deel der kandidaten door het vrijer karakter van deze studie, te veel op zijpaden zijn gegaan en daardoor op de hoofdzaken minder hebben gelet; dat een ander deel minder ijverig is geweest, omdat de klem van de school met rapport en overgangsexamens niet meer werkt, dan kan toch daaruit alleen niet verklaard worden, dal om en bij de helft geregeld wordt afgewezen.
't Valt niet te ontkennen, dat een groot deel van de lust tot studie bij onze onderwijzers gedood wordt door het grillige hoofdakle-examen. Menigeen, die later aan een hoogeschool studeerde, verklaarde, dat er geen lastiger examen is dan dat voor de hoofdakle. Men weet niet, waar men zich aan te houden heeft. Het eene jaar haalt een kandidaat voldoende voor een paar vakken, terwijl hij het volgende jaar daarvoor juist weer zakt. Dit is een fout in het systeem.
Bovengenoemde vrager acht ook het principieel bezwaar groot. Voor vakken als Opvoedkunde en Geschiedenis — en men kan even goed Aardrijkskunde, Kennis der Natuur en Ned. Taal en Letterkunde noemen — is het niet gemakkelijk, bij geheel verschillende levensbeschouwing van examinator en kandidaat een neutraal examen te houden met als resultaat een zuiver waardeerend cijfer.
Men heeft wel tegen het diplomeeringsrecht van de B-cursussen aangevoerd, dat er toch algemeen geklaagd wordt over minder trouw bezoek en minder serieus werken van de cursisten en dat liet toch" niet opgaat, daar maar met hoofdakten te gaan strooien. Ik vermoed zoo, dat niemand .
daar voor is. Maar ik verwachL wel een heele verbetering van den toestand op die cursussen, waar het nu niet goed gaat, wanneer de jongelui weten, dat hun leeraar ook hun examinator is. En het spreekt vanzelf, dat aan die cursussen omtrent vakken en uren de noodige eisclien zullen worden gesteld. Ook nu reeds is er een presentie-lijst.
Inderdaad, het is mijn overtuiging, dat er in deze richting iets goeds kan worden gedaan voor onze jonge onderwijzers. Is men wel algemeen bekend met de moeilijke omstandigheden van hen, die straks de plaatsen van de ouderen moeten innemen? 't Is een groot kwaad voor de opvoeding van ons volk, wanneer deze leerkrachten geen bezieling hebben voor de taak die hen wacht. Alles wat we kunnen doen om licht te brengen in het sombere bestaan van deze jonge menschen moeten we doen en daartoe behoort ook een doelmatiger, billijker regeling voor het verkrijgen van imn hoofdakte.
Daarna moet er nog meer worden gestudeerd. Voor een goede positie moeten nog andere akten worden gehaald.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 15 april 1938
De Reformatie | 8 Pagina's