EVEN PARKEEREN.

Pinksteren naar het Verbond.

Men heeft de belijdenis aangaande den Heiligen Geest wel het verloren evangelie genoemd. Als de dag van hel Pinksterfeest vervuld wordt... herdenken wij onze geestelijke teleurstelling. Wij zijn wachlensmoede geworden en spreken van het laatste heilsfeit zonder veel bezieling. Ja, misschien is het u wel eens opgevallen, in onze toespraken zeggen wij het vaak precies omgekeerd dan de Heilige Schrift ons onderwijst. De Schrift leert ons, < lat de Heiland is heengegaan en dat de Geest bij ons is. Wij stellen het vaak zoo voor, alsof dei Heerc nog hier rondwandelde, vriendelijk en genadig. Die Heiland wil altijd naar de menschen hooren. Maar — voegen wij daar eenigszins somber aan toe: de Heilige Geest moet er uw oogen voor openen! Dal schijnt niet erg zeker te zijn dat de Heilige Geest dat wil. Zoo in onze popiüaire voorstelUngen wekken wij licht den indruk alsof de Heilige Geest het werk der verlossing eigenlijk een beetje tegenhoudt. Alsof de Heiland wel ruim is, maar de Geest niet zoo goed en mild. Wij willen dan wel graag verlost zijn, wij willen wel graag een beter kerkelijk leven hebben, wij willen ook wel gaarne andere menschen tot Jezus leiden, maar — en dan zet de spreker dat ©enigszins benauwde gezicht — de Heilige Geest moet dat geven! Het kan wel eens komen, maar wij moeten dat afwachten. Erg veel moed schijnen wij er niet meer op te hebben.

Gods Woord onderwijst ons gansch anders over den Heiligen Geest. Wij zijn schuld e naars^ zegt de apostel, wij zijn verplicht om naar den Geest te leven (Rom. 8:12). D.w.z. de beleving van het werk des Heiligen Geesles geschiedt als de belering van alle heilsweldaden in den weg der verbondsgehoorzaamheid.

Deze gedachte van de Heilige Schrift is ons eigenlijk vreemd. Wij zien het leven naar het Verbond en het wandelen naar den Geest als twee gansch andere dingen. Wij hebben vaak voor ons besef het Verbond uitgehold tot een reeks uitwendige plichten. Die erkennen wij volmondig. Wij zijn verplicht... naar de kerk te gaan, de catechisatie te bezoeken, een christelijk huwelijk te sluiten. Wij zijn verplicht belijdenis des geloofs af te leggen, ten Avondmaal te gaan en onze kindereu te doen doopen. Wij zijn verplicht een kerkelijk ambt te aanvaarden zoo wij daartoe geroepen worden. Als wij consequente menschen zijn, voelen wij ons ook geroepen ons in maatschappij en staat als belijders te openbaren. Zoo zien wij dan den weg des Verbonds als een langen, horizontalen weg over de aarde. Om het dichterlijk te zeggen: als het pelgrimspad der tranen! Alleen — waar die weg heenleidt is niet zeker. Je kunt goed uitkomen, maar je kunt ook verkeerd uitkomen. Want — en nu komt de tweeheid — hel Verbond is wel algemeen, maar de genade is facultatief! Het Verbond is wel ruim, maar de genade is beperkt. Ja, men geeft weleens de voorstelling van een God, Die ons ons gansche leven op den weg des Verbonds wandelen doet en dan zegt: Ge dacht, dat ge er waart, o mensch, maar gij zijt er toch niet!

In deze voorstelling gaan kerk en ambt, prediking en sacrament behooren tot de uitwendige dingen. Maar de Schrift noemt dan zulke uitwendige dingen onderhouden een wandelen naar het vleesch. God heeft daar nimmer zegen op beloofd, zie het maar aan Israël, dat Gods Verr bond heeft veruitwendigd. Als gij naar hel vleesch leeft, naar hel vleesch in de kerk leeft, naar het vleescli omgaat met de Heiligheden des Heeren, dan zult gij stei-\'-en!

Heel deze voorstelling vindt dan ook in de Schrift geen steun. Het Verbond is geen religieuze gemeenschap tusschen menschen op aarde, maar het is de gemeenschap tusschen de aarde en den hemel. Daarom zijn onze kerken heel wat anders dan theologische volksuniversiteiten. Onze kerken staan onder stroom. Nog altijd laaien de PLnkstervlammen in het Huis van den Heer. Het Verbond is voor alle dingen verticaal, het komt uit den Hemel neder. Dit is Mijn Verbond dal Ik met hen maken zal. Ik zal Mijn Wet in hun binnenste geven en Ik zal die in hun hart schrijven. (Jeremia 31:33).

Er is geen openbaring noch genade des Geestes dan in den weg der Verbondsgehoorzaamheid. W ij z ij n schuldenaars om naar den Geest te leven. Want te belijden: ik geloof in den Heiligen Geest, wil niet zeggen: ik geloof in Zijn bestaan, in Zijn plaats in de Drie-eenheid, maar: ik geloof dat Hij uitgestort is, dat Hij in de gemeente woont... en ook mij gegeven is. Wie heeft onze prediking geloofd, het evangelie van den Heiligen Geest? Hij is gekomen tot het Zijne, maar de Zijnen hebben Hem niet aangenomen. Maar zoovelen Hem aangenomen hebbes heeft Hij verzegeld dat God waarachtig is.

Broeders, wij zijn verplicht

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen