GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

HOOFDARTIKEL

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

HOOFDARTIKEL

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

Iets over de methode der prediking.

II.

Den vorigen keer bleek ons, dat Paulus te Corinthe (en overal) afstand gedaan heeft van menschelijke overtuigingskracht, waarmede men in deze wereld menschenharten tracht te veroveren, en waarvan men vooral in Griekenland een bepaalde techniek gemaakt heeft. Hij zegt nu ook, waarom hij zoo te Corinthe gekomen was. Hij had Christus te prediken en Dien gekruisigd. We moeten daarbij letten op de eigenaardige wijze, waarop de apostel zich uitdrukt. De Staten-Vertaling heeft: „Want ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u dan Jezus Christus, en Dien gekruisigd". Prof. Grosheide vertaalt: „Want ik was niet tot de slotsom gekomen iets anders te weten dan Jezus Christus en Dien gekruisigd". Paulus is niet naar Corinthe gekomen met de gedachte, als resultaat van lang nadenken, om daar zóó, op deze wijze, het getuigenis Gods te spreken. Hij heeft niet bij zichzelf overlegd, op weg naar Corinthe, om het daar eens zoo te doen, en daar nu eens een andere methode te volgen. Als hij dat gedaan had, dan zouden de Corinthiërs hem kunnen verwijten, dat hij voor hun stad de verkeerde methode gekozen heeft, en hem dus verwijten kunnen zijn verkeerd psychologisch inzicht om het te Corinthe zoo te doen. En daar ging de strijd ook over met de gemeente van Corinthe. Zij hadden juist vele bezwaren tegen de wijze van Paulus' optreden. Zij vonden zijn rede ook verachtelijk. Maar hij is niet bij wijze van eindconclusie, bij wijze van veranderd inzicht, te Corinthe gekomen met het evangelie van Jezus Christus, zonder menschelijke overtuigingskracht, maar omdat hij altij d het evangehe zoo gepredikt heeft, en dit evangelie zijn eigen overtuigingskracht meebrengt r- de Geest Gods en de kracht Gods. Zoo was d!e apostel in zijn methode gebonden, overal, èn te Corinthe èn te Rome enz. En hiermede vervalt ook de naar voren gebrachte gedachte, dat Paulus na zijn mislukking te Athene van methode zou zijn veranderd, dat hij het te Athene verkeerd gedaan heeft, en het nu eens zóó probeeren wUde. Hij is juist nooit van methode veranderd, omdat hij ti'ouw bleef aan zijn onl"vangen raandateu. Zoo heeft Paulus te Corinthe het getuigenis Gods gepredikt zonder heel dat menschelijke apparaat, dat in deze wereld gebruikt wordt om zijn woorden kracht bij te zetten. Immers dit getuigenis Gods is den Joden een ergernis, en den Grieken een dwaasheid. Den Joden een ergernis, want hun hoogmoed komt er tegen in verzet: Jezus Christus en Dien gekruisigd. Want de Jood wil met pracht en praal als voor de oogen der geheele wereld verheerlijkt worden, maar ook hij wordt met zijn wetsvervulUng en zijn nationalisme aan het kruis van Christus veroordeeld, en God betuigt ook hem, dat hij alleen leven en tot glorie komen kan door Jezus Christus en Dien gekruisigd. En den Grieken een dwaasheid, want de Griek leeft bij het licht- van. zijn eigen sophia, en verklaart zichzelf daarbij voor zelfgenoegzaam. Zoo wil hij bij zijn rede-licht het kruis van Christus verklaren. Maar God betuigt ook den Griek, dat zijn sophia veroordeeld is aan het kruis van Christus, want niet hij verklaart kruis en opstanding, maar Christus verklaart alle dingen, zoodat ook de Griek buigen moet voor het openbaringsgezag van Jezus Christus, en Dien gekruisigd. En omdat het getuigenis Gods aan de wereld, dat Paulus te brengen heeft in het evangelie van Jezus Christus en Dien gekruisigd, den natuurlijken mensch verbrijzelt in zijn hoogmoedig streven (de Jood) en in zijn hoogmoedig denken (de Griek) daar kan de apostel juist niets beginnen met menschelijke overtuigingskracht, en in verband daarmee met heel het menschelijk apparaat, daarvoor uitgedacht. Want de overtuigingskracht der Grieken is ingesteld op het denken en streven dezer wereld; ingesteld op den natuurlijken mensch om zijn denken en zijn strevingen in het gevlei te komen. Maar het evangelie van Jezus Christus en Dien gekruisigd gaat daar rechtstreeks tegen in, en komt met geheel iets nieuws, met een openbaringsinhoud, dien de natuurlijke mensch geneigd is te weerspreken, en te verwerpen. Wat zal de apostel nu met menschelijke overtuigingskracht?

Dus heeft de apostel voor het oog der wereld zichzelf ontwapend! De methode dezer wereld om zich aanhang te verwerven heeft hij afgewezen. "Wij kunnen dan ook begrijpen, wat de apostel nu zegt in vers 3: „En ik was in zwakheid, en in veel vreezen en beven bij u". Paulus was niet ziek te Corinthe gekomen, of zooi iets, maar de apostel was gekomen als iemand', die zichzelf ontwapend heeft, die zijn wapenrusting heeft afgelegd: de menschelijke overtuigingskracht, waarmede iedere wijsgeer bijv. zich safe gevoelde en zich in staat achtte zijn gedachten te propageeren. Zoo moest de apostel, naar den mensch ontwapend, wel preeken met innerlijke ontroering: wat zal hieruit groeien, hoe zal ik hier gehoor krijgen? In Handelingen 18 wordt ons dan ook medegedeeld, dat Christus zijn Heer hem in een nachtgezicht bemoedigde, en zeide: „Wees niet bevreesd, maar spreek en zwijg niet, want Ik ben met u, en niemand zal de hand aan u slaan, om u kwaad te doen, want Ik heb veel volks in deze stad". En dit nu hadden die Corinthiërs in den apostel niet gezien: de man, die a b- soluut gebonden was aan zijn opdracht, zóó, dat het ook zijn wijze van optreden geheel beheerschte. Niet gezien, dat deze man volkomen slaaf was ook in de methode der prediking, opdat wie roeme, alleen roemen zou in den Heere.

En waar hij naar den mensch ontwapend was, daar was hij nu naar den Geest gekomen ia volle wapenrustmg. Want, zoo vervolgt hij in vers 4: „En mijn woord en mijn verkondiging kwam niet met overredende woorden van wijsheid, maar met het bewijs van den Geest en de kracht. Naar den mensch ontwapend, had hij naar den mensch volkomen moeten mislukken te Corinthe. En toch kreeg de apostel gehoor, toch vond het evangelie ingang, toch werden menschenharten veroverd en voor eeuwig gewonnen, toch formeerde Christus Zichzelf te Corinthe een gemeente, en werd ook , in deze stad Zijn Naam beleden als Redder', als Zaligmaker der wereld. Dit was het nieuwe te Corinthe: een rede, een boodschap, zonder menschelijke overtuigingskracht, met al den aankleve van dien, en toch droeg Paulus' kerygma vruchten, toch kwamen er menschen op het gehoor van het gepredikte woord. Met deze rede (logos) en met deze verkondiging (kerygma) van Paulus kwam dan ook mee de Geest Gods en de kracht Gods. Niemand was gekomen, omdat Paulus hem overtuigd had, niemand was verblind als door een vuur van 'menschenhand ontstoken, maar ieder was gekomen, door Christus Zelf overwonnen. Die menschenharten overwint in Geest en in kracht. Door zijn verkondiging, zijn kerygma, vrij te houden van menschelijke overtuigingskracht en dies van menschelijke methodes om harten te veroveren, heeft de apostel in zijn kerygma vrij baan gegeven aan het welbehagen Gods. Hij heeft zich zelf g e b o n d e n, ook ia de method e, opdat de loop van het evangehe niet verhinderd zou worden, en de kracht Gods tot zaligheid haar wonderen werken zou te Corinthe. En het was de gemeente zelf, die door deze wijze van optreden van den apostel de schoonste vruchten heeft geplukt. Immers, nu hun gepredikt is Jezus Christus en Die gekruisigd, zonder menschelijke overtuigingskracht, zonder betooning van menschelijke overtuigingskunst, maar in betooning van Geest en van kracht, nu zijn zij te Corinthe ook niet geloovig geworden langs den weg van menschelijke overtuigingskracht, zoodat het geloof in Jezus Christus rusten zou op de fascineerende woorden van den apostel, of op zijn suggestieve kracht. Het geloof (namelijk het gelooven in Jezus Christus) rust nu op d© kracht Gods, die met de prediking meekwam, wordt nu gedragen door de eeuwige kracht Gods zelf, die niet weg te slaan is met menschelijke overtuigüigskracht, en waarop alle pijlen des boozen, om hun het geloof in Jezus Christus te ontnemen, afschampen. Het geloof der Corinthiërs rust nu op dezelfde kracht, waarmede Jezus Christus uit de dooden is opgewekt, waardoor straks hemel en aarde vergaan, de kracht van Gods onbewegelijk koninkrijk zelf. Zoo heeft niet Paulus, maar zoo heeft de God des welbehagens Zelf een fundament onder de gemeente geschoven, waarop zij staan kgn, waarop zij haar geloof belijden kan, hoezeer hel en satan woeden, hoezeer deze wereld pok tracht het geloof ju Jezus Christus weg te redeneeren met woorden van menschelijke wijsheid. God heeft Zichzelf een gehoor bereid te Corinthe, en Hij heeft dat gedaan idt de heerlijke krachten van Zijn eeuwig koninkrijk. Zoo moest ook de apostel zelf wel roemen in den God des welbehagens alleen, en ia Jezus Christus, Die hem gezonden had. En zoo moest de gemeente van Corinthe, in plaats van den apostel verwijten te maken, den Heer Jezus Christus danken Zijn apostel en Zijn slaaf zóó gezonden te hebben, hem bindende ook in de methode der prediking, opdat het welbehagen Gods een koninklijk priesterdom te Corinthe formeerde, met een onbewegelijke geloofskracht, wijl rustend op Gods onbewegelijke krachten zelf. En nu willen wij niet vergeten, dat de apostel zijn kerygma, zijn verkondiging a 11 ij d zóó uitge^ dragen heeft, zonder het apparaat van menschelijke overtuigingskracht. En in 2 Tim. 4:17 zegt Paulus van zijn bevrijding voor den wereldschen rechter, in verband met zijn prediking onder de heidenen: „De Heere stond mij bij, en heeft mij kracht gegeven, opdat door mij de prediking (het kerygma) zou worden volbracht en al de volken haar zouden hooren. (Vertaling van Dr G. Rouma in de Korte-Verklaring-Serie.) Hier spreekt dus de apostel van zijn apostolische roeping en beteekenis voor heel de heidenwereld. En deze apostolische roeping is geweest, dat door hem de verkondiging van het kerygma „Jezus Christiis en

406 Dien gekruisigd" zijn afsluiting vinden zou. Wanneer de apostel zijn kerygma heeft voleindigd!, dan is de loop van het evangelie van Jezus ChWistus voor heel de wereld' verzekerd, dan zal dit kerygma er blijven tot aan de wederkomst van Christus. Met andere woorden: waar de apostel zulk een groote beteekenis heeft gehad voor het kerygma van het konmkrijk Gods, daar heeft hij dat ook voor de methode, waarmede dit kerygma komt, en bindt de apostel ook ons, naar het bevel van Christus, aan deze methode, tot den dag van Christus' wederkomst. Overal, waar wij dus het kerygma van het koninkrijk der hemelen uitdragen, krijgen wij met de methode te doen, want de methode is zóó, dat aan het welbehagen Gods vrij baan gegeven moet wordten, 1 Cor. 2:1—5 is derhalve geen incidenteel geval zoodat wij zouden kunnen zeggen, het gaat hier over een methode, neen, het gaat hier over die methode, van kracht voor een ieder, die mandaat tot prediken ontving, hetzij in de kerk, hetzij in de zending, hetzij bij den evangelisatiearbeid. In een slotartikel nog meer hierover.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 12 augustus 1938

De Reformatie | 8 Pagina's

HOOFDARTIKEL

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 12 augustus 1938

De Reformatie | 8 Pagina's