EVEN PARKEEREN.

Ursinus en de werkelijkheid.

Paschen 1939! Wi'B is er O'pgestaan?

H'6t is alsof Mars uit een verweerde nis van een bouwvalligen muur in het 'OU'de Rome tot htet leven is weergekeei-d'. Het is 'alsof in het sto'f van Atlila een geest dies levens is gevaren ein hiji aan ll*t hoofdi van zijii wreede krijgers op de volken zal inreiuien. Of een Alexander en een Napoleon een reïncarnatie hebben gevonden! Het t'Ooneel in den tuin van Jozef verbleekt en vervaagt voor de geweldige gebeurtenissen van ons heden. Nu als to'en een paar vrouwen 'die hun d:6votio birengen aan : en begraven Jezus, verder geen publiek. Daar komt Ursinus, 'de opsteller van onzen Catechismus en hij predikt ons het nut van de Opstanding! Wij' hebben tegen deze terminologie wel ©enig bezwaar. Het nut — wat klinkt d; at conca-eet, ik zou bijna zeggen efficiënt. Het nut van die Opstanding, dat wil zeggen: wat de Opstanding beteekent voor een werklooze in zijn knauwend leed, voor een zakenman zonder debiet, voor een candidaat zonder beroep, voor een kerk onder de schuld, voior een minister, die het hoofd moet bieden aan dé nijgende gevaren van dezen tijd. Wat nut? dat heeft iets te zeggen voor leen Statenverkiezing: voor db Segoba, voor de a.s. Synode van Sneek! Het valt ons wat moeilijk in deze zakelijke taal van den Catechismus in te komen! Over het nut vaji de Opstanding, ach ja, wij' zouden er nog van kunnen spreken op het oogenblik waarop een eeresalvo ratelt boven de zinkende doodkist. Maar deze taal besterft ons op de lippen als slagscbepen van stapel glijden en landen per motor worden ge^ annexeerd. Maai- Ursinus laat zicili lüet van den preekstoel jagen, hij' vludht niet in O'iize probleemstellingen. Hier en nu, binnen onze Todeshnie, verscliijnt hij. Niet als een dialecticus met zijn duistere taal, niet als een pMlosoof met zijn caten goriën, maar... och vergun miji het beeld, als een boekhouder met het debet en ca-'edit opengeslagen en den penhouder bij de kolommen. Als iemand die een zakelijk betoog voert, concludeert hij: Ten eerste... ten tweede... ten derde! O ja, wijf zijn aan hem gewend. Helaas, de waarheid irriteert ons niet meer! Do-ch als wij[ ons klaar en opreciht voor zijn antwoord 45 uit den Catechismus zouden stellen, ja, dan zouden wij toch eenig bezwaar moeten maken tegen zij'n voorslielling, in het bijzonder tegen de volgorde waarin hij; de söhatten der Opistanding opsomt, lüjk eens. Broeder Ursinus, zouden wij willen opmerken, Iaat •O'ns dat ten derda en ten eerste eens van plaats laten wisselen. Ten 'eerste... is ons de Opstanding van Christus een zeker pand van onze zalige Op'standing. Dat geeft altijd gemak, oïis geloof te concentreeren op het einde van ons bestaan! Achter dat ten derde... zouden wij dan willen invullen: ten derde heeft Hij door Zijn Opstanding den dood overwonnen. Ja, dan blijft dat ten tweede ons nog moeilijkheden baren. Het is immers openbaar, dat het in de kerk een dooie boel is. Maar misscMen zouden wij bij wijze van oplossing dat tweede facultatief kunnen stellen; ten tweede... (kleine letter s.v.p.!) ... worden wij door Zijn la-acht opgewekt tot een nieuw leven. Zie zoo, nu hebben wij' ten minste een antwoord, waarmede wij Paschen 1939 kunnen vieren. Maar Ursinus laat zich zoo niet afschepen. Dat komt hierdoor: hiji heeft niet zoozeer ia een openstaande kerk gekeken, hiji heeft niet door de ramen gekeken in een of ander öhrisK telijk binnenhuisje, maar hij heeft in een open graf gekeken! Hij' heeft met Maria gestameld: Rabbounil Daarom laat hij zich niet van 'de wijs brengen door onze tegenwerpingen, maar hij blijft getuigen, niet met een fascineerende doch onwerkelijke opwinding, maar met nuchterheid en zekerheid; Ten 'eerste heeft Hij door Zijn Opstanding den dood overwoouien, ten andere worden wij' door Zijn kraciit opgewekt tot een nieuw leven... Dat is geen dogma dat ons uit een begrippenkastje even aankijkt, dat is werkelijkheid! Dat was voor de opstellers van de belijidenis volle realiteit. In dat geloof hebben zij' over 'den meest geraffineerden dood koninklijk getriumfeerd. In dat geloof heeft Gui'da 'de Brés gebrand aan den staak; ten eerste heeft Hij' door Zijn Opstanding den dood overwonnen! Welnu, even concreet hebben zij' de belofte aanvaard: wij' worden door Zijn kracht opgewekt tot een nieuw leven. Als zij' het doopwater zagen vloeien, jubelden zij' met den Apostel: in welken (doop) gij ook met Hem opgewekt zijt! (Colossenzen 2:12). En geloovende hebben zij' 'ervaren de dagelijksche vernieuwing onzes levens, waarvan ons Doopsformulier blij'de getuigt. Paschen 1939!

De Heer is waarlijk opgestaan! En daartoie heeft Hij geleden, opdat Hij Zich ©en eigen volk zou

reinigen, ijverig in goede werken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen