UIT DE SCHRIFT

Christus, opgestaan, heeft Zyn vyanden overwonnen.

O p s c h r i f t en tekst van deze meditatie schijnen heelemaal niet met elkaar te kloppen. Want als ge den tekst leest (en u de moeite geeft, ook de vorige verzen er bij te nemen) — nu, dan is de eerste indruk: hier wordt ons geteekend de macht der leugen van het ongeloof.

Ge kent het verhaal wel, van die gesctookken militairen, 'die zich door de Joodsche leiders laten omkoopen, overal rond te vertellen: „Zijn discipelen zijn des nachts gekomen, en hebben Hem gestolen, als wij sliepen!"

En deze leugen, zoo oer-dom, heeft sukses: do massa laat zich suggereeren, en gelooft het praatje — ja, sterk is de macht der leugenen...

Maar toch glanst hierachter de heeirlijkheid van Jezus Christus, Dien de dood niet houden kou. Immers: „Die in den hemel woont, zal lachen!" O, die lach des HEBREN! wie liooren het éérst in Jeruzalem de boodschap der Opstanding?

Juist zij, die er zich zoO' erg bezorgd over hadden gemaakt , — die daarom het graf lieten verzegelen, en onder militaire bewaking stellen — daar! nauwelijks is het één etmaal later, of ais een bliksemslag aan helderen hemel wordt 'trapport van het Romeinsche detachement bij hen ingediend: het graf is leeg! een aardbeving, een lichtgestalte, de steen wegge wen teld...! is Hij nu tóch opgestaan? ja, verdwaasden:

„Bittre nijd van bitse vlegels, nacht- en grafwacht, zerk noch zegels, noch al 't woelende gebaar van uw priesterlijke schaar, kunnen 't groote Licht niet keeren, dat er op den Dag des Heeren, eer men 'tlidit des hemels zag, doorbreekt tot zoo held'ren dag!"

O, die lach des HEEREN! ze dachten, dat ze dien Jezus zoo prachtig onschadelijk hadden gemaakt, en die nieuwe beweging den kop ingedrukt — ziet ze daar zitten bij elkaar, met wanhopige oogeii, ontstelde gebaren — wat moet dat nu? hoe komen ze van Hem af?

Wacht! een leugen... juist dio leugen, waarvoor ze eerst zoO' benauwd waren geweest: soldaten, zegt nu toch dat!... en daar hadden ze het Sabbathsgebod voor overtreden, zich opnieuw een onderhoud voor getroost met dien hoogliartigen Pilatus!

Ziet ge het niet, dat Jezus Christus, de Opgestane, Zijn vijanden heeft overwonnen? dat Hij op den achtergrond staat in die woedende vergadering, 'die zich naar alle kanten wringt, om tenminste hun figuur te redden, hun macht te behouden ?

O, dat lachen des HEEREN! nóg woelen en bedenken de volken ijdelheid, nóg verwerpen de imachten van ongeloof en leugen Hém, Die de Opstanding is en het Leven, nóg wordt de Verrezene gehaat, ook in degenen, die Hem kennen en belijden als Borg en ZaligmaJker, en in Zijn verzoenend sterven het rustpunt van hun hart vonden, in Zijn opwekking uit de dooden het fundament van hun geloof... -

maar: Christus is opgestaan!

en daarom, al davert de , aarde van bet geweld van den antichrist, DEN leugenmenscli, wiens voetstappen naderende zijn, ... de gemeente van dezen Levensvorst staat op elk Paaschfeest, wat? op lederen Zondag, wat? eiken levensdag, Mj het ledige graf, juichend:

De Heer is waarlijk opgestaan! „Gij zijt de HEER: Uw kracht zal eeuwig zegepralen!"

O, dat lachen des HEEREN! Over dat heUsfeit der Opstanding komt er uit Jozefs hof tweeërlei boodschap' naar Jeruzalem. Naast de boodschap der leugen, die bij' de Joden gretig ingang gevonden heeft (en waarlijk niet alleen bij hèn — we behoeven alleen maar te denken aan de modernisüsdie theologie, die de leugen in een vroom gewaad heeft aanvaard en gepropageerd, ook inzake de Opstanding) — .... komt er een andere boodschap', het getuigenis dei- waarheid, naar Jeruzalem: o, dat Sanhedrin heeft er niet op gerekend, dat de hemel zelf hel Opslandings-Evangelie heeft verkondigd, dat de Opgestane Zelf in Zijn vorstelijke openbaringen het woord der engelen bezegelen gaat... en dat dit Evangelie van den Paaschvorst zijh triomftocht door de wereld aanvangt!

Zij' meenen sterk te zijn — doch sterker dan hun domme, dwaze ongeloof is de macht van den Levensvorst, zich openbarend in zwakke en ge- •ringe visschers, die onverschrokken en bezield pre^diken: „deze Jezus, Dien gijlieden genomen en gelvruisigd hebt, is uit de dooden opgiestaan!"

Daar begint de triomftocht: op één dag, den Pinksterdag, bingeii drie duizend hun knie voor Christus, en lateu zich doopen, en worden op hun beurt getuigen van den Verrezene — straks worden priesters toegebracht tot de schare, die niemand tellen kan — op den weg naar Damaskus verschijnt de Opgestane Zelf aan een der bitterste kerkvervolgers, dien de Geest omzet tot een der kroongetuigen van den Heer in de hemelen.

En is die boodschap, die prediking te stuiten? Neen, ze gaat de wereld üi, van stad tot stad, van land tot land, van volk tot volk: Hij', delevende Koning, Die de sleutels heeft der hel 011 des doods, moet heerschen tot aan de einden der aarde!

En overal openen zich harten voor de kracht Zijner opstanding — blanken en bruinen, gelen en zwarten buigen zich voor Hem neer — Racliab en Babel worden vermeld onder degenen, die Hem kennen; ziet, de Filisüjh en de Tyriër, met den Moor, deze is in Sion geboren, en dient Hem, Dien de IIEERE gezalfd heeft over Sion, den berg Zijner heerlijkheid. Die de heidenen heeft tot Zijn erfdeel, en de einden der aarde tot Zij'ii b'fezitlingi

Christus, opgestaan, heeft Zijn vijanden overwonnen.

Straks wordt dat in vollen omvang openbaar, want eens zal aller oog Hem zien, ook degenen, die Hem doorstoken hebben — ja beeft, verharden! schouwt het aan: eens zal alle knie Hem hulde biên.

En daarom mag Zijn geheiligd volk lederen Zondag opnieuw zingen van de rust, die het beschoren blijft, en verlangen naar den dag Zijneïglorie!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen