Calvijn over het Verbond II.

Want indien Paulus de volkeren berooft van God en het eeuwige leven (Ef. 4:18), omdat sij vreemd waren aan het verbond, volgt hieruit, dat alle Israëlieten huisgenooten der kerk en kinderen Gods, en erfgenamen van het eettmige leven zijn geweest. Hoewel sij zeer zeker door de genade Gods, en niet van nature uitblonken boven de heidenen, en de erfenis van het koninkrijk Gods hun uit de belofte, niet uit het vleesch, ten deel was gevallen, wordt intusschen toch van hen gezegd, dat zij van nature verschillen van de rest van de wereld. In Gal. ê: 15 en elders noemt Paulus hen van nattire heilig: omdat God in onafgebroken aaneenschakeling zijn genade aan het gansehe zaad wilde bewijzen. Naar deze zienswijze worden de ongeloovigen uit de Joden toch door Christus kinderen van het hemelsche koninkrijk genoemd (Matth. 8:11). En met deze dingen strijdt niet wat Paulus segt, n.l. dat niet allen die uit Abraham zijn als wettige kinderen moeten beschouwd worden, omdat sij niet zijn kinderen der beloftenis, doch slechts des vleesches (Rom. 9: 8). Want hier wordt de belofte niet in algemeenen zin opgevat voor het uitwendige woord, waardoor God zijn genade zoowel aan de verworpenen als aan de uitverkorenen meedeelde, maar moet zij beperkt worden tot de krachtdadige roeping, welke Hij inwendig verzegelt door zijn Heiligen Geest. En dat de zaak zoo staat, wordt zonder moeite onomstootelijk bewezen: de belofte immers, waardoor de Heere hen allen tot zijn kinderen had aangenomen, was allen gemeen: het kan niet ontkend worden, dat in haar aan allen de eeuwige zaligheid is aangeboden. Wat wil het derhalve zeggen, wanneer Paulus ontkent, dat sommigen naar recht kinderen der belofte geacht worden, dan dat hij niet meer handelt over de uitwendig aangeboden genade, maar over die, welke alleen de uitverkorenen krachtdadig ontvangen? Hier rm komt voor ons in de kerk een dubbele soort van kinderen naar voren: want otndat het geheele lichaam des volks door één en dezelfde stem in de schaapskooi Gods verzameld wordt worden, met het oog hierop, allen zonder uitzondering voor kinderen gehouden, aan allen gemeenschappelijk komt de naam kerk toe: maar in het verborgen heiligdom Gods worden geen anderen voor kinderen Gods gehouden dan in wie de belofte door het geloof bevestigd (geratificeerd, rechtsgeldig) is.

Commentaar op Genesis 17:7.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen