Uniformiteit en pluriformiteit van prediking

Sedert eenigen tijd brengt Elseviers Weekblad kanselrapporten uit diverse kerkelijke denominaties. Preekverslagen van Remonstranten en van Nederlandsche Protestantenbonders, van Vrijzinnige Hervormden voor en dito Hervormden tegen de nieuwe kerkorde, van Hervormden van allerlei en van Gereformeerden van synodocratische gading, van Doops-en andersgezinden. Ze staan in de kolommen van Elsevier rustig naast en na elkander. Het papier is geduldig.

We zijn er ons goed van bewust, dat men met dergelijke verslagen van kanselboodschappen voorzichtig moet zijn. Kerkgangers hooren nu eenmaal altoos wat ze graag hooren willen en zeven, vaak zonder het te weten, hetgeen hun minder te pas komt, uit. De foto van een preek is in den regel sterk geretoucheerd. Zelfs mannen van het vak, als journalisten zijn, ontkomen daaraan dikwijls niet. Het beluisteren en verslaan van een preek vraagt een groote mate van congenialiteit tusschen de preek en den hoorder.

Edoch — de medewerkers van Elsevier zijn de eersten de besten niet. En tot dusver heeft geen der verslagen predikheeren van eenig bezwaar doen blijken en om rectificatie van het verslag van zijn preek gevraagd. Zoodat we vrij mogen concludeeren, dat de geboden kanselrapporten een groote mate van betrouwbaarheid hebben.

Men zou — uitgaande van de juistheid van de theorie van de pluriformiteit der kerk en van de pluriformiteit der waarheid — bij zoo vele preekverslagen uit zoo vele metereologische en theologische richtin-' gen mogen verwachten een veelstemmig koor „veelkleurige wijsheid" te hooren verkondigen. Maar het treft, hoe bijna al die verslagen preeken één en denzelfden geest ademen. Het is, als men den geest dezer preeken beproeft, bijna alles koekkoek-éénzang. En men vraagt zich, constateerende deze uniformiteit van prediking, niet zonder verbazing af waarom toch al die menschen nog allemaal naar hun eigen kerken en kerkjes gaan? Ze hebben niets eigens, de preekers. En ze hooren dus niets eigens, de kerkgangers.

En de vrees bekruipt den aandachtigen lezer van Elseviers rubriek „De stem der Kerk", dat de gelijkschakeling niet alleen in vollen gang, maar reeds een voldongen feit is. De geestelijke gelijkschakeling dan. De organisatorische is daardoor voorbereid. De tijden en de gelegenheden zijn er rijp voor geworden.

Gelukkig de predikers, die iets eigens hebben, omdat ze niets eigens hebben, wijl ze verkondigen „hetgeen het oog niet heeft gezien, en het oor niet heeft • gehoord, en in het hart des menschen niet is opgeklommen, hetgeen God bereid heeft dien, die Hem liefhebben", hetgeen „God ons geopenbaard heeft door Zijn Geest".

Gelukkige kerk, die, al heeft zij kleine kracht, het Wóórd bewaart.

Zij mag inderdaad verkondigen en hooren verkon­ digen de veelkleurige wijsheid Gods.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen