Buitenland.

Daitschland. Protest tegende vervolging der Lutherschen in de Oostzee-provinciën. Uit de stad B e r 1 ij n.

Op de Leipziger Pinkster-conferentie, den i3den Juni gehouden, hield de voorzitter de volgende toespraak: »Geliefde vrienden en broeders! Gij draagt allen kennis van de ongehoorde dingen, die in de Russische Oostzee-provinciën plaatshebben. Bijna dagelijks melden ons de bladen nieuwe dad^ van geweld, en toorn en smart wisselen zich in ons hart af, wanneer wij zien, hoe bij toeneming den druk van onze geloofsgenooten daar verzwaard wordt. Wij hebben tot dusver gezwegen, de gewaarwordingen van ons hart bedwingende, om de vijanden van onze broeders geene aanleiding tot nieuwe lasteringen en vervolgingen te geven. Maar alles heeft een einde en zijne grenzen. De tijd van zwijgen is voorbij, de tijd van spreken is gekomen. Als wij alles stil blijven aanzien, wat men onzen broeders ginds aandoet, zou dit ten slotte gelijkstaan met de gemeenschap desgeloofs te verloochenen, die ons met hen verbindt.

»Ik spreek niet van de vervolgingen der Duitschers, die men ginds begonnen heeft. Het snijdt in onze ziel, doch wij moeten dit zwijgend dragen. Maar dat men degenen, die de gehoorzaamheid jegens de overheid, welke de kerk ons leert, nooit geweigerd hebben, en van wie men erkent, dat zij steeds tot de getrouwsten onder de getrouwen in het Russische rijk behoord hebben, bijna behandelt als een rot samenzweerders en oproermakers — dat tast de eer van onze kerk aan en daartegen behooren wij te protesteeren. Bovendien, dat men onze Luthersche kerk bijna als een gevaarlijke instelling beschouwt en behandelt, hare eenvoudige leden door list en bedrog tot afval van het geloof hunner vaderen verleidt en de verleidden daarna met geweld aan het vreemd geloof en het vreemde altaar, •waarvan zij niets weten willen, vasthoudt, ze daardoor harteloos aan de zwaarste gewetenswroegingen tot aan vertwijfeling overgeeft; dat men onze kerk van haar jarenlang rechtmatig bezit berooft en haar tot den bedelstaf brengt; dat men hare dienaars tot loon voor hunne getrouwheid, zonder hen voor hunne aanklagers te brengen of hun gelegenheid te geven zich te verantwoorden, door een willekeurige rechtspraak verbant en aan ellende ten prooi laat; dat men alzoo een van de schoonste en bloeiendste provinciën der Luthersche kerk aan verwildering en verwoesting prijsgeeft; op zulke ongehoorde daden van geweld kunnen wij niet langer zwijgen, maar verheffen als één man onze stem en klagen de verdrukkers van onze broeders aan bij God en de menschen, bij het gericht des alwetenden en rechtvaardigen Gods, bij de kerk onzer Luthersche belijdenis in alle landen, bij alle belijders van den Christus, bij alle weidenkenden."

Na den wensch uitgesproken te hebben, dat de Luthersche broeders gehoorzaam zouden blijven aan de overheid, en dat men zijn vertrouwen zou stellen op den Heere der gemeente, stonden alle leden der conferentie op, en herhaalden het „Amen" van den voorzitter.

Dit was een plechtig oogenblik.

Dezer dagen verscheen een geschriftje te ^Berlijn, onder den titel: »Het gebrek aan ker-'Tcen. te Berlijn moet ophouden". Na veel strijd zijn de behoudende partijen er eindelijk toe gekomen, om in de z. g. »Stadtsyaode" de meerderheid te krijgen. Nu meenen sommigen, dat deze meerderheid krachtig zal arbeiden, om te Berlijn op 5000 zielen een predikant te krijgen. Maar dan zouden er driemaal meer predikers moeten komen, dan er zijn, en behooren er bij de 40 bestaande kerken minstens 100 bijgebouwd te worden. Nu behoort daarvoor heel wat kapitaal, liefde en ijver, maar toch beweert de schrijver, dat het gebrek aan kerken voor een groot deel is toe te schrijven aan het feit, dat aan een twintig personen of corporatiën verlof moet gevraagd worden, voordat men men ook maar één steen leggen kan. Men moet zich namelijk wenden tot het Pfarramt; den kerkeraad; de vertegenwoordiging der gemeente (kiescollege); den superintendent ; het consistorium ; den Ev. Opperkerkeraad; de ministerieele bouwcommissie ; den praeses der politie; den magistraat; den gemeenteraad; den minister van Eeredienst, Arbeid en Financiën; het moderamea en de permanente commissie van de Stadtsynode; den conservator der gebouwen ; dikwijls ook tot het staatsministerie; den landdag, en den koning.

Als men echter de stad Berlijn niet wil laten verwilderen of aan Rome prijsgeven, dan moeten er maatregelen genomen, om aan den schrèienden nood van vele parochiën tegemoet te komen. In de Simeonsgemeente heeft men op een zielental van 48, 000 slechts éen predikant ! Als een deel der gemeente de noodzakelijkheid eener vernieuwde reformatie gevoelde, en in 's Heeren kracht die ter hand nam, zou door die actie en de daardoor gewerkte reactie wel spoedig meer ijver aan den dag gelegd worden, dan nu nog het geval is.

WiNCKEL.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen