Buitenland

Engeland. Verminderde bloei der Wesleyaansche Methodistische Kerk.

De Methodist Recorder deelde deier dagen gelijk alle jaren mede, hoeveel leden de Wesleyaansche Methodistische Kerk telt. Tot zijn spijt moest het orgaan mededeelen, dat in het verloopen jaar het ledental weer achteruit is gegaan en wel met 1.26a leden. Dit aantal is wel op de 490 744 leden niet groot, doch, wanneer stilstand al achteruitgang is, dan is vermindering van ledental een nog veeger teeken. In al de drie districten waarin Londen door de Methodisten verdeeld is, ging de Wesleyaansche Methodistische Kerk vooruit, maar in vele provinciën ging zij achteruit.

Men moet echter niet vergeten, dat de Wesleyaansche Methodisten een eigenaardige manier hebben'om te laten uitkomen wie tot de Kerk behooren en wie niet. Wij meenen dat dit het best aan den dag komt door een hoofdartikel in genoemde Methodist Kecorder, vriana, n wij het volgende ontleenen:

„De valscbheid van den tegenwoordigen toestand wordt elk jaar meer ondragelijk. Wij hebben ons systeem om gelden bijeen te brengen voor de kerk zoo veranderd, dat wij een groot deel van het geld dat noodig is om de kerk te onderhouden, trekken van menschen die niet als leden onzer kerk erkend zijn en ook als zoodanig onder het tegenwoordig heerschend systeem niet kunnen erkend worden.... Zij komen wanneer de tafel des Heeren aangericht wordt, zij dragen bij voor den dienst des Woords, zij stemmen met onze leer in, zij openbaren zich als Christenen op de manier waardoor het algemeene type van ons Christelijk karakter tot uitdrukking komt; maar omdat zij niet vallen of niet willen komen in de lijn van het getuigenis van het bijwonen van onze klassen, worden zij buiten het kerkelijk leven gesloten en beroofd van de uitoefening van alle rechten in de kerk van Ctiristus, voor zoover die kerk zich openbaart in den eenigen vorm waarvoor zij zorg dragen.

Om te verstaan wat hiermede bedoeld wordt, diente het volgende: Op de eerste conferentie die Wesley hield tot organisatie van het Methodisme, werden de gezelschappen die Wesley gevormd had, in vieren verdeeld, ie. De Vereenigde ge zelschappen (de opgewekten). 2e de „Band" gezelschappen (de begenadigdenJ, 3 e de uitgelezen gezezelschappen (de verUchten) en 4e die dergenen welke boete deden, welke uit de genade uitgevallen waren. De laatste twee afdeelingen vervielen weldra. Van meer gewicht was de indeeling der gezelschappen in klassen. De gezelschappen namen zoo snel toe, dat het voor de predikers onmogelijk was ieder afzonderlijk na te gaan, en Wesley zag met smart, hoe dikwijls menseben in hun liefde bekoelden, ja zelfs weer terug vielen tot de wereld. Hij zocht eerst te vergeefs een middel om dien misstand weg te nemen. In 1742 werd bet middel hem gewezen. In Bristol deed iemand het voorstel, dat elk lid wekelijks een stuiver zou betalen om de schulden die gemaakt waren om Methodistische kapellen te bouwen, te delgen.

Onderscheidene leden leden verbonden zich daartoe om bij elf buren het geld te innen. Zij hadden daarbij gelegenheid over den levenswandel der leden die zij bezochten, toezicht te houden. Wesley kwam nu op de gedachte en voerde deze ook uit, om alle gezelschappen in klassen van ongeveer xz personen te verdeelen. die onder een leider (Classleader) elke week vergaderden, teneinde met hem over den toestand van hun hart te spreken en hun bijdrage te betalen. De Classleaders zelven vergaderden elke week met Wesley of met een zijner assistenten om over den toestand hunner klassen verslag te doen en het verzamelde geld te over handigen. Dit was echter Wesley nog niet ge noeg. Minstens om de drie maanden bezocht Wesley elk gezelschap, waarbij hij met elk lid sprak, om zich persoonlijk van hun wasdom in de genade te overtuigen. Aan hen over wier wandel hii tevreden was, gaf hij dan een kaarr (Society Ticket), die hen overal als werkelijke leden legimiteerde, maar die om de drie maanden moest vernieuwd worden

Wij kunnen ons voorstellen, dat dit klassesysteem, dat zeker in gewijzigden vorm nog in de Methodistische kerk gehandhaafd wordt, een beletsel is voor menigeen om zich geheel bij de Methodisten aan te sluiten. Maar wij meenen toch ook, dat de achteruitgang der Methodistische kerk voornamelijk te schrijven is op rekening van het doordringen van den geest der wereld in de Kerken, de Methodistische niet uitgezonderd.

DE ZENOINGSBEWEOING IN DEN TEGENWOORDIGEN TIJD.

Eenmaal sprak professor Warneck: „Vroeger riep ik u toe: „de groote zendingstijd komt eerst 1" Nu mag ik zeggen: „hij is er reeds."" Dezelfde hoogleeraar merkte toen nog verder op: „Nog nooit, zoo lang de Christelijke zending bestaat, zijn er zulke gelegenheden tot uitbreiding van het Christendom gegeven geweest, als in de laatste jaren het geval was. Van het ­ zniden, het westen en het oosten of tot diep in het binnenland, zijn ia Afrika voor de boden van het Evangelie de wegen gebaand en de deuren geopend, en van jaar tot jaar heeft aldaar de zending haar net verder uitgeworpen en tegelijk, door het aanleggen van vele nieuwe sutions, de mazen van dat net nauwer gemaakt. Japan wekt een nieuwe religie; het Chineesche volk is nit zijo slaap, die eeuwen daurde, ontwaakt en dorst naar de west@rscb« ^éschavmgj door Korea openbaart zich, als een lentestorm, eene machtige Christelijks beweging; en in Indië is op te merken, dat er zich een streven openbaart naar nationale zelfstandigheid, gelijk dit nog nooit werd waargenomen —' altemaal signalen die God door de wereldgeschiedenis dóet hooren, dat de tijd vervuld is voor een groote actie op het terrein van de zending."

Er is veel wiaarheid in deze woorden. Althans is het zeker, dat op aardrijkskundig gebied de eeuw der ontdekkingen bijna afgesloten is. Behalve de hoogvlakten van Midden-Azie, waarop geen menschen wonen, de zandwoestijsen van Arabie en de ij.sbergen van de Noorden Zuidpool, zijn er geen witte vlekken meer op de wereldkaart. De wereldhandel en het wereldverkeer nemen van jaar tot jaar grooter afmetingen aan, zoodat, daarmede vergeleken, het wereldverkeer van het Romeinsche rijk op de Middellandsche Zee onbeduidend was. Nog voor een kwart eeuw waren de afgelegen stations in de binnenlanden van Afrika of op de eilanden der Zuidzee alleen te bereiken als men er een reis die maanden lang duurde, en waaraan vele gevaren verbonden waren, voor over had; terwijl men tegenwoordig uit Europa door middel van spoorweg en stoomboot tot het Victoria-Nyassameer, tot de watervallen van Livingstone, tot de Congowatervallen bij Nyangwel, ja tot Lado en Gondokoro in de nabijheid van de bronnen van den Nijl komt. Het is duidelijk, hoe de zending daardoor gebaat wordt. Daarbij is men het klimaat van die st'eken gaan bestudeeren, is men beter op de hoogte gekomen van de tropische ziekten en hare bestrijding, weet men beter hoe men zijn woning moet bouwen en hoe men zich behoort te kleeden en voeden, zoodat het leven der zendelingen niet meer zoo sterk als vroeger bedreigd wordt, en in geval van krankheid meer en betere middelen tot genezing kunnen aangewend worden.

Daarbij is het wereldverkeer verbazend toegenomen, waardoor elk volk goederen voor de wereldmarkt voortbrengt, en daarvoor in de plaats de dingen ontvangt, die het niet kan produceeren. Dit is het middel geworden, waardoor de onbeschaafde volken van Afrika en Australië uit hnn isolement werden verlost. De oude volken van Azië kwamen tot het inzicht, dat zij in het geven en in het nemen niet alleen betrekkingen, met elkander maar ook met Europa en Amerika hadden te onderhouden, waardoor zij uit hun afzondering te voorschijn traden. In den strijd om de goederen der wereld gaat het niet vreedzaam toe; het volk dat met de wapenen in de vuist de voornaamste productieve streken als koloniën weet te bezetten en dat het verstaat de meestbevaren zeewegen te beheerschen, en dat zijn handel met sterke hand weet te beschermen, kan zeker wonen. Dit heeft Japan van de Europeesche volken geleerd, en daaruit is de ontwikkeling van dit volk in de laatste halve eeuw te verklaren. Ook het reusachtige China wordt zich daarvan bewust, en daarom zal ook in dat land de hervormingspartij weldra geheel zegevieren.

Maar dit neemt niet weg, dat al kunnen de Oostersche volken vele waren op de wereldmarkt brengen, op het terrein van de ontwikkeling van den geest zijn zij gasten aan de tafel van Europa. Wetenschappelijk moeten zij op elk terrein door de volken van het blanke ras geleerd worden.

Dit heeft voor het leven dezer volken groote gevolgen. Aan de eene zijde loopt men het eevaar van oppervlakkige waanwijsheid, dat ook de jongelingschap dreigt, wanneer de eerste schreden op de baan der wetenschap worden gezet. Men kent de karikaturen van de beschaving die men in de havensteden van Afrika aantreft, gekleed met rok, boogen hoed en glacé bandschoenen, niet een vernisje beschaving — 'onder karakter. De Bengali Bab, die in vloeiend Engelsch over alle vraagstukken kan meepraten, die het eene examen voor en het andere na weet te doen, maar bij wie al het aangeleerde als een wit pleister over een graf ligt uitgespreid, is in het moderne Indië een typische figuur geworden. Doch dit neemt niet weg, dat men zoowel in Afrika ais in Azië meer dan ooit begeerJg is deWestersche cultuur over te nemen. En daardoor wordt de weg voor de zending gebaand.

Wanneer men daarbij in aanmerking neemt, dat in de landen waar de Islam heerscht, men aan de ketenen van het despotisme rammelten eene constitutie begeert, waardoor ook vrij" beid van conscieniie wordt gewaarborgd, dan meenen wij dat niet te veel gezegd is, ^t meer dan ooit te voren een krachtige deur voor de zending geopend is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen