Gemengd Nieuws.

In de ffope vonden wij het volgende schrijven van Dr. J. A. Otte, den helaas overleden geneesheer van het hospitaal te Amoy in China, gedateerd den i5den Febr. 1910.

»Wij hebben juist het drukste jaar in de geschiedenis van ons werk geëindigd. Behalve algemeen zendingswerk, de zorg voor de zendingsfinanciën als zendings penningmeester, waren er meer dan duizend brieven te beantwoorden, negen uren per dag om het werk ieder week te doen, en het opzicht over veel bouwwerk. Ook in de hospitalen was er meer werk dan ooit te voren. Er waren 2555 patiënten en 2642 werden in hunne woningen bezocht. Er waren 4221 nieuwe patiënten, die 6618 bezoeken terug brachten. Er werden 800 operaties gedaan. Aan al deze duizenden werd de boodschap des heils gebracht.

God gaf ons meer vrucht dan ooit te voren. In onze meest ontmoedigde tijden hoorden wij van hen, die in het koninkrijk gebracht waren. Op zekeren Zondag was ik zeer neerslachtig omdat de vrucht zoo gering was. In den morgen van dien dag woonde ik de inwijding bij van een nieuwe kerk in Amoy. Daar zag ik een man van wien ik een gezwel van 50 pond had weggenomen. Het deed mij goed hem te zien en ik was te meer verheugd, toen hij mij zeide, dat hij en zijn gezin tot het Christendom waren overgekomen. Ik vroeg mijn assistent David, waarom hij mij niet aangemoedigd had door mij van dezen patiënt te spreken. Hij antwoordde, dat deze man niet de eenigste Was waarvoor ik dankbaar kon zijn, want er was een ander vroeger patiënt in de vergadering, een jonge man, die niettegenstaande tegenstand in huis, een oprecht christelijk leven leidde. Niet lang geleden was ik in een andere kerk. Daar zag ik een vroeger patient, voor wien ik het middel geweest was om hem van blindheid en den vloek der opium te genezen.

De patiënten zijn ook zeer dankbaar geweest. Van een kleinen knaap had ik een steen weggenomen, die hem vele jaren scherpe pijn veroorzaakt had. Den dag na de operatie stond ik.aan zijne sponde, toen hij met een blij gelaat tot zijne moeder zeide: Gelieve den dokter een dollar te geven, omdat hij zoo goed voor mij is. Een dollar voor dien kleinen Chineeschen knaap was een klein fortuin.

Een ander geval was dat van een blinden jongen man, die in wanhoop trachtte zichzelven van het leven te berooven. Zijn leven werd behouden, ofschoon wij hem het gezicht niet konden teruggeven. Maar in het hospitaal hoorde hij van Christus. Hij was in Amoy werkzaam geweest, toen hij blind werd. Hij woonde 300 mijlen ver weg, eene reis over de bergen van minstens 13 dagen. Wij verzamelden geld voor hem onder onze Cüineesche vrienden en zonden hem naar huis onder geleide van zijne moeder. Hij verliet ons dankbaar maar bedroefd. Wellicht brengt bij het evangelie tot zijne dorpelingen, die nooit te voren van Christus gehoord hebben.

O, dat gij bij mij kondet zijn, wanneer de windselen van de oogen der blinden afgenomen worden, wier gezicht hersteld is. Een man, wiens geval bijna hopeloos was, toen hij voor de eerste keer in jaren iets zag, dat hij in zijne hand had (een lucifer) was zoo aangedaan, dat zijn aangezicht straalde van blijdschap. Eene vrouw, die tien jaren blind geweest was, werd een naald gegeven om er een draad in te doen. Toen zij er in geslaagd was gilde zij louter van blijdschap.

Het werk in het hospitaal heeft zelfs het hart van den heiden geroerd. Eene vrouw, de negende weduwe van een mijner vroeger patiënten, heeft een Vrouwen Hulp Vereeniging opgericht om de armen in mijn hospitaal te helpen. De leden zijn vijf der andere weduwen van haar overleden man, drie vrouwen van een der zonen van haar man, en de drie vrouwen van hare nichten. Verleden jaar gaven zij mij $ 210.

Het hospitaal is andermaal te klein geworden. Door de oude kapel als een wijk te gebruiken en een nieuwe kapel te bouwen, kunnen wij aan twintig patiënten meer plaats geven. Dit gebouw is nu in aanbouw en het geld is öf beloofd óf reeds disponibel.

Onlangs hebben wij een klein paviljoen gebouwd voor behandeling in de open lucht van tuberculose patiënten. Wij hebben het «Juliana Paviljoen* genoemd naar de kleine HoUandsche Prinses. Onze eerste patiënt was eea onzer weesmeisjes, bij wie de ziekte te ver gevorderd was om haar te redden. De tweede was een zeer lief meisje van zeventien jaar, wier leven werd verlengd, doch die wij wellicht niet zullen kunnen genezen.

Toen de inboorling-christenen zagen, wat er gedaan werd voor de vrouwelijke tuberculosepatiënten, schreven zij dadelijk in voor het bouwen van een soortgelijk paviljoen voor mannen. Dit is nu in aanbouw.

Een rijk Chineesch patiënt verzocht mij plannen te maken voor een nieuw huis dat hij wilde bouwen. Ik had waarlijk geen tijd om dit te doen, maar kon het ook niet weigeren en hem beleedigen, daaï hij dikwijls het hospitaal hielp. Eer de plannen voltooid waren gaf hij mij $ 1000 voor dezelve. Dit zal worden besteed voor het koopen van een nieuw waterwerk systeem, 't welk wij grootelijks noodig hebben. Het zal meer dan $2000 moeten kosten. De vrienden in Nederland hebben ons in staat gesteld om te betalen wat er nog tekort schoot.

Een ander Chineesch patiënt gaf ons het gebruik van een mooi paard. De tijd voor het bezoeken van patiënten buiten het hospitaal wordt zoodoende veel verkort. Hij gaf mij niet alleen het paard en den zadel, maar betaalt ook voor het onderhoud.

Een aantal vrienden, waaronder onze Amerikaansche consul, hebben ons in staat gesteld een »motor< tboot te bouwen. Dit is voor ons van groot nut geweest om in de haven rond te varen, sparende ons meer dan de helft van den vroegeren tijd, dien wij noodig hadden.

Ons »dispensary« ('apotheek) te Tek-Chhiu Kha, in de stad Amoy, was een gevaarlijke bouwval geworden. Een nieuw, zeer ruim geschikt gebouw is opgericht. Het is gebouwd van »concrete« staal, hout en harde baksteen. Het is wellicht het beste gebouw voor het doel in China. Het kost ongeveer $1800, en behalve |2oo is het betaald van gelden, die rijke Chineezen mij gegeven hebben voor geneeskundige diensten.

Andere Chineesche vrienden hebben mij $ 500 gegeven voor een' electrische inrichting voor de verlichting der operatiekamer in sommige der voornaamste afdeelingen.

Een andere zegen is de komst van Dr. Andrew Bonthuis. God geve, dat Christus door hem duizenden den zegen der verlossing moge brengen.

Nu, indien na het lezen van het bovenstaande, gij niet gevoelt, dat God ons grootelijks gezegend heeft, dan ben ik het niet met u eens. Het zou bijna te veel zijn te verwachten, indien er geen tegenspoeden waren geweest. Sommigen waren harde en zeer bittere beproevingen. Maar God heeft alle dingen wel gemaakt. Deze zullen v/ij trachten te herinneren en dankbaar voor dezelve te zijn. Wij zullen trachten de beproevingen te vergeten.

Waarlijk, Dr. Otte werkte zoolang als het dag was.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen