Ds. Gispen heeft in het Maandblad

Ds. Gispen heeft in het Maandblad van de Gereformeerde vereeniging voor Drankbestrijding een uitvoerig artikel gewijd aan de bekende uitlating van den heer Colijn, dat een matig opiumgebruik niet schadelijker is dan een matig gebruik van sterkendrank, waarom hij het niet noodzakelijk vond om het opiumgebruik absoluut te verbieden.

Dat Ds. Gispen het met deze conclusie niet eens is, is te begrijpen. Maar wel grijpt hij de praemisse van den heer Colijn aan om de Christenen in Nederland, die voor absolute onthouding van opium zijn, maar niet voor geheelonthouding van alcoholbevattende dranken, van inconsequentie te beschuldigen en tegelijk een victoriekreet aan te heffen tegenover De Heraut, die vroeger beweerd had, dat opium en alcohol niet op één lijn konden gesteld worden.

Nu gunnen we aan onzen hooggeschatten broeder, wiens ijver in de bestrijding der dranksonde door ons gewaardeerd wordt, gaarne een overwinning, al gaat dit ten koste van onszelf. En het debat over deze quaestie tusschen De Heraut en Ds. Gispen ligt reeds zoovele jaren achter ons, dat erkenning van ongelijk geen al te groot offer vergen zou.

Toch gelooven we, dat Ds. Gispen metterdaad meer uit de woorden van den heer Colgn heeft afgeleid, dan deze daarmede bedoeld heeft. Al willen we op het gezag van den heer Colijn gaarne aannemen, dat een matig gebruik van opium niet altoos die verderfelijke gevolgen heeft, die men vaak in ons land er aan heeft toegeschreven — en dat alleen bedoelde de heer Colijn met zijn oratorische vergelijking tusschen opiumgebruik en het drinken van een bittertje — toch gaat het daarom niet aan, het gebruik van opium met het gebruik van alcoholbevattende dranken op één lijn te stellen. Opium is een middel, dat, daargelaten de nadeelige gevolgen voor de gezondheid, steeds bedwelmend werkt op den geest, en reeds uit dien hoofde is af te keuren. Niemand zal dan ook beweren, dat het opium door God als genotmiddel ons geschonken is en, mits met matigheid gebruikt, zou aan te bevelen zijn. De alcoholbevattende dranken, als bier, wijn enz., zijn daarentegen op zichzelf niet schadelijk, zijn volgens de Schrift door God geschonken, om het hart des menschen te vervroolrjken, en Christus zelfheeft er zich van bediend. Hier is niet het gebruik, maar alleen het misbruik als zonde af te keuren. De beide gevallen staan dus metterdaad niet gelijk, en wie, op grond, dat de Christenen in alle landen op een absoluut verbod van den opiumhandel aandringen, eischt, dat ze eveneens zullen ijveren voor geheele afschaffing van alcoholbevattende dranken, trekt een conclusie, die niet opgaat.

Overigens is het streven van den Bond om de drankzonde bij ons tegen te gaan, ons te sympathiek, dan dat we een polemiek over een min juist argument gaarne zouden voortzetten. We meenen daarom thans deze discussie te kunnen sluiten. Hierin zijn we het met Ds. Gispen van harte eens, dat èn het opiumgebruik in Indië èn het drankmisbruik in Europeesche landen een volkszonde is, waartegen de strijd niet ernstig genoeg kan aangebonden worden. En wie voor Indie een absoluut verbod van den opium bepleit, maar zelf geen hand uitsteekt om het alcoholisme bij ons eigen volk te bestrijden, maakt zeker aan een schromelijke inconsequentie zich schuldig.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen