Naar aanleiding van den

Naar aanleiding van den bidstond, dien de classis 'sGravenhage verleden week uitschreef voor onze Kerken, merkt Ds. J. H. Lammertsma van Axel het volgende in het Zeeuwsch Kerkblad op:

Een algemeene bededag was inderdaad niet overbodig.

Niet de Zondag, maar een dag midden in de week was voor den dienst der gebeden sangewezen. Bsgrijpbaai! Over den dag des Heeren hebben niet wij, maar heeft de Heers zelf alleen het beschikkingsrecht, en de dienst van God op dien dag vloeit voort uit de ordinantie des Heeren, niet uit der tijden nood. Oud-Israel heeft ook nooit een Sabbath tot een verbodsdag uitgeroepen. In het voetspoor der Gereformeerde vaderen tredende, was de dag van gemeenschappelijk gebed voor algemeenen nood midden in de week gesteld, een dag of een ure van eigen afzondering.

Nu zal de drang om in 's Heeren huis zich daartoe af te zonderen, niet overal even sterk zijn geweest. Drang tot gebed ontstaat als we den nood recht en grondig kennen. In sommige streken van ons vaderland sprak de nood nog zoo weinig tot bewustaijn en hart. Er zijn streken, waar in 't geheel geen nood is noch geweest is. De oogst is er overvloedig; de hoedanigheid der zomervruchten buitengewoon; de ziekte onder het vee naderde wel, maar drong niet met kracht door en kostte geen verliezen noemenswaard; geen veelvuldige en doodelijke krankte onder de menschen; bijna in alles oorzaak tot veel blijdschap en stof tot groote dankbaarheid. Er blijft slechts plaats voor éen wensch, n.l. dat de watervoorraad nog wat vermeerdere.

Toch was ook in zulke streken nog wel reden om een bidstond te houden.

We staan als personen en kerken niet op onszelf. We zijn burgers van éen staat en behooren tot éen volk. We vormen met de kerken in ons vaderland een bond van kerken. En wanneer dan_ in andere gewesten geleden wordt, zouden wij dan ocaandoenlijk zijn voor het lijden onzer medeburgers en bijïonderlijk voor den nood van Gods volk? Neen, als éen lid lijdt, lijden al de leden mede. En gelijk overal in ons vaderland, zoo is ook in ons gewest publiekelijk mede gebeden, voor mensch en beest, voor de nooden van land en volk, voor afwending van oorlogsgevaar en voor behoud van den vrede, voor bewaring van rampen en onheilen.

Niet elke kerk en elk geloovige heeft de saamhoorigheid tot het geheel gevoeld. Vele kerken in de provincie hebbeo blijkbaar de redenen tot het houden van een bidstond niet zwaarwichtig genoeg gevonden, en daarom tot opzettelijk gebed de gemeente niet samengeroepen. En waar zulks wél geschiedde, hebben vele geloovigen door hun wegblijven in een namiddagsamenkomst of bij een avondbiduur uitgesproken, dat de rechte drang tot verootmoediging en gebed niet aanwezig was.

Op deze wijze heeft de oproeping tot het gemeenschappelijk houden van een bededag, althans voor ons gewest, geen doel getrofTen.

Zou in eventueel geval de classis 's-Graven-

hage, voordat ze een besluit neemt om een algemeenen bededag uit te schrijven, Diet eerst in correspondentie kunnen treden met de kerken uit de hoofdsteden van de verschillende pro vinciëD; om op grond van de gegevens, door die kerken verstrekt, vast te steliea of de nood zóo groot en zóo algemeen is, dat bewustzqn en hart van den geloovige ze erkennen moet?

Dan komt er lust tot verootmoediging en drang tot gebed.

Niet bij enkelen, wier blik ruim is. Maar bij allen, die den nood in eigen omgeving aanschouwen of van indaer groofen nood hooren.

Dan vervult bijna elk geloovige zijne roeping, gaat in in het huis Gods en buigt zich neer

in het stof. Ook ons kwam ter ooren, dat niet alleen In Zeeland, maar evenzeer in de andere provinciën lang niet algemeen aan de oproeping der Haagsche classis is voldaan. We betreuren dit feit, omdat daardoor aan de beteekcnis van zulk een bededag schade wordt gedaan. Toch ligt de schuld niet alleen bq de Kerken, die in dit opzicht nalatig zijn gebleven. De opmerking van Ds. Lammertsma is juist, dat aan de voorbereiding van dezen bededag wel iets ontbrak. Naar het ook ons voorkomt, zal de classis 'sGravenhage, wanneer ze weer eens tot de uitschrqving van zulk een bededag overgaat, wel doen met vooraf inlichtingen in te winnen, of de algemeene nood, die alleen tot zulk een buitengewonen maatregel wettigt, ook metterdaad in aiie Kerken gevoeld wordt. En dan dient er ook meer trjd te worden gelaten voor behoorlijke voorbereiding; de oproeping kwam te plotseling, en kon zelfs in de kerkelijke pers niet meer op behoorlijke wrjze worden toegelicht en besproken.

^ DR. H. H. K.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen