Hetgeen bij het graf

Hetgeen bij het graf van Dr. Vos gesproken is geworden, geeft aan de Amsterdamsche Kerkbode aanleiding tot de volgende opmerking:

Dr. Vos, de man die in 1886 zoo belangrijke rol heeft gespeeld, is in de afgeloopen week begraven geworden.

Met belangstelling hebben wij kennis genomen van wat bij die gelegenheid is gesproken.

Men heeft hem verheerlijkt van vele zijden; en van het standpunt der sprekers is dat volkomen te verstaan.

Bene vaderlandsche k^k is in dien kring het ideaal, dat voor de oogen staat; en aan zulk eene kerk heeft hij groote diensten bewezen.

Het verwondert ons zelfs, dat een lichaam zich bij die gelegenheid niet heeft doen vertegenwoordigen, n.l. de Haagsche Synode, bij welke in die vaderlandsche kerk de hoogste macht berust.

Van één streven toch was hij in hart en nieren vervuld, om de uitkomst van bare instandhouding voor oogen te houden, endaardoor zelfs blind te zijn voot het gebod, dat doar den wezenlijken Koning der kerk voor zijne dienaren gegeven is.

Doch daarvoor heeft men in dien kting nog maar steeds geen oog.

Schering en inslag van alle redevoetingen was nog steeds het bestempelen van hen, tegen wie toen de strijd werd gevoerd, als manóen die op onwettige wijze zijn opgetreden.

Zulk zeggen hangt saam met het uitschakelen van het Koningschap van den Zone Gods over de tot het eeuwige leven uitverkoren gemeente, welke deze vergadert.

Niet Gods Woord, maar een bundel reglementen geeft den regel aan, waaraan allen zich hebben te onderwerpen.

Niet de belijdenis der waarheid is de band die saamsnoert, maar eene uitwendige eenheid, onverschillig hoe men tegenover die belijdenis staat.

Als revolutie wordt nog steeds bestempeld, evenals in 1834 en in 1886, wat in zijnen wortel niet anders is daa opkomen voor den cisch der gehoorzaamheid aan den wezenlijken Koning; en als getrouwheid wordt geroemd, wat in den grond niet anders is dan handhaven der revolutie, welke in 1816 is begonnen.

Dat hebben de redevoeringen bij dit gtaf ons weer in herinnering gebracht.

Al noemt de redacteur hier geen namen en al willen ook wij in dit opzicht zijn voorbeeld volgen, om eiken schijn vanpersoonlijke polemiek te vermijden, toch weet leder wel, op wie dit woord ziet.

We willen er alleen aan toevoegen, dat wat bij dit graf gesproken is, om Dr. Vos te verheerlijken om hetgeen hij in 1886 gedaan heeft, ons — en we weten hier de tolk te zijn van alle Gereformeerde Kerken — diep smarteigk gegriefd heeft, omdat die woorden kwamen van hen, die overigens met ons voor de handhaving der Gereformeerde belijdenis wenschen op te komen.

Over hetgeen Dr. Vos tegenover ons misdaan heeft, willen we bij z'gn pas gesloten graf liefst het zwijgen bewaren. De ontzaglijke ernst van den dood grijpt te veel aan, dan dat we thans met verwijten zouden willen aankomen. Zelfs kunnen we hulde brengen aan hetgeen Dr. Vos als geleerde deed voor de Vaderlandsche Kerkgeschiedenis. Al was Dr. Vos noch in de belijdenis der uitverkiezing, noch in de beschouwing van de Kerk een volbloed Calvinist, hq heeft toch het eerst een Kerkgeschiedenis ons gegeven, waarin waardeering en sympathie sprak voor de Gereformeerde Kerk uit vroeger eeuwen.

Indien op deze verdiensten van Dr. Vos en op zgn arbeid als predikant alleen gewezen was, zouden we die hulde verstaan hebben. Maar nu dit graf gebruikt werd om Dr. Vos voor te stellen als den bewaarder en handhaver der Vaderlandsche Kerk; nu hem lof werd toegezwaaid, omdat hg zoo scherp, zoo meedoogenloos was opgetreden tegenover degenen, die voor de handhaving van de heiligheid van het sacrament opkwamen en dezen door de tucht buiten de Kerk had gesteld; nu mag een woord van ernstig protest niet achterwege blijven.

Dr. Hoedemaker, op wiens woord men vooral van die zijde zich zoo gaarne beroept, sprak, toen het Classikaal Bestuur, waarvan Dr. Vos de ziel was, het beste deel van den Amsterdamschen Kerkeraad afzjtte, van broedermoord. Hoeveel is er sinds 1886 niet veranderd, dat thans een der trouwste volgelingen van Dr. Hoedemaker Dr. Vos m diezelfde daad als redder der Kerk erheerlijken komt!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen