Het afzettingsvonnis van Ds. Paauwe.

Zooals Mr. Schokking zeer terecht in de Gereformeerde.. Kerk opmerkt, is het mee te wijten aan de: wereldschokkende gebeurtenissen pp politiek terrein, dat zoo weinig aandacht. in de pers is geschonken aan den afloop van de bekende Bennekomsche kerkelijKe quaestie. Het Provinciale Kerkbestuur van Gelderland heeft den droeven moed gehad niet alleen Ds. Paauwe maar ook het grootste deel van zijn kerkeraad uit hun ambt te ontzetten, omdat ze weigerden moderne leden, die elders belijdenis des geloofs hadden afgelegd, als lidmaten in het kerkelijk register in te schrijven en daarmede hun den toegang tot het Avondmaal te ontsluiten..

Over deze quaestie hebben we vroeger reeds ons oordeel gezegd en daarop weer terug te komen zou geen nut hebben. Alleen betreuren we het, dat Ds. Paauwe in plaats van met zijn kerkeraad aansluiting te zoeken ' bij - de Gereformeerde Kerk te Bennekom, een apart kerkelijk huiskringetje is gaan vormen, Zpoals de bladen melden, heeft hij zich metterwoon in 's Gravenhagè gevestigd en. treedt hij daar voor enkele geestverwanten op, terwijl hij ook te Bennekom komt preeken en catechiseeren. Maar van een .kloeke reformatorische daad is helaas geen sprake. Ds. Paauwe zal het getal van. yrije kerkjes, die geheel buiten eenig kerkelijk-verband leven, met nog één vermeerderen.. Dat zal de droeve afloop van deze historie wezen.

Van meer belang is dan ook de vraag, welke houding - onze Gereformeerde broederen in de Hervormde Kerk tegenover dit afzettingsvonnis innemen, dat zeker voor den viersphaar. van Gods Woord nooit goed te pleiten is. • Mr. Schokking nu verheelt niet, dat dit vonnis ook bij hem een pijnlijk gevoel heeft.yerwekt> Hij zegt:

Het kan niet anders of het moet leeiï pijnlijk gevoel wekkeii, dat, mannen, die den Naam des Heereii belijden en met hun belo.fte in dit opr zicht bij de aanvaarding van hun ambt niet in strijd' zijn' gekomen', uit hun'ambt ontzet worden, terwijl'anderen, die openlijk afwijken van hetgeen hoofdzaak ïn de verkondiging van het EvangeHe van Jezus--GhristuS moet wofden geacht, dhgér stoord hun arbeid iunnen voortzetten.

En evenzeer, wenscht hij te protesfeeren tegen i-eglen)pntaire bepalingen, die tot zulke wantoestanden aanleiding kunnen geven.

Voor zoover de mogelijkheid daarv*i ook door reglementaire. bepalingen in de hand gewerkt wórdt, .i^l p'ns.protest, daartegen; blijven uitgaan en züllefi wij anderen hlijven. oproepen om tot verandering mee té werken.

Maar hoezeer we : dankbaai: zij.n voor deze woorden, waaruit.''dan, tóch blijkt, .'dat Mr. Schokking'gevoelt, hoe cjif _', vonnis" eeh, schande 'is ''vöor ''een 'Kerk. y^'n Christus, niet gehóeg ' kan" v/drdén.' betreurd, - ., dairdfei spits vaii' deze" pijl" in"ditzelfde airtikèlweér t wordt .afgebroken, doordat Mr. Schokking volhoudt, dat het ProvinciaalBestuuronder de bestaande reglementen niet anders handelen kon:

Men kan nu eenmaal de bestaande reglementen niet op zij zetten, en de Besturen kun^nen niet anders dan daarnaar handelen, zoolang zij niet door andere vervangen zijn.

Een andere opvatting zou de deur openen voor de grootste willekeur, die de bestaande verwarring slechts zou vergrooten.

Het kan dan ook niet genoeg betreurd worden, dat de weg, dien Ds. Paauwe es. gemeend hebben te moeten bewandelen, zulk een richting aan de behandeling der kwestie gaf, dat die in een ontzetting eindigen moest.

Let er nu wel op, dat Mr. Schokking zelf erkend heeft, dat deze ambtsdragers mannen zijn, die den Naam des Heeren belijden; dat ze voorts niets gedaan hebben wat in, strijd is met de belofte bij de aanvaarding van hun ambt afgelegd, en vraag, hoe het dan goed te pleiten is, dat in een Christelijke, een Protestantsche Kerk zulke mannen worden afgezet uit hun ambt, omdat, ja alleen omdat de reglementen der Kerk dit eischen.

In Christus' Kerk, dat was de kloeke taal, waarmede de Reformatoren optraden, zal ­ alleen Gods Woord beslissen, maar geen ménschelijk reglement. Daarom weigerde ze aan dé Roömsche reglementen zich te onderwerpen.

Neen, zegt Mr. Schökking, zoolang deze reglementen bestaan, moeten ze gehoorzaamd wórden, ook al gaan ze lijnrecht tegen Gods~ Woord in. Anders wordt de deur voor allerlei willekeur open gezet.

Arme Apostelen van den Heere Jezus, die lijnrecht hiertegen gehandeld hebben.

Toen de wettige kerkelijke besturen te Jeruzalem een reglement hadden gemaakt, dat niemand meer in den naam van den Heére Jezus prediken mocht, hebben de; Apostelen liever verbanning en vervolging getrotseerd, dan aan dit reglement zich te onderwerpen. Gode móeten we meer gehoorzamen dan de menschen, was het antwoord dat de Apostel Petrus op dit S}'nodaal besluit gaf.

Glad mis, zou Mr. Schökking zeggen. Gij Apostelen hadt bij het Sanhedrin moeten aandringen om deze reglementsbepaling te veranderen, maar zoolang dit niet vvettig was geschied, hadt ge aan dit besluit u' moeten onderwerpen.

Of neen, , wé kennen Mr. Schokking gelukkig te goed, - om ook maar een oogenblik' té gelooven, dat hij zoo tegen de Apostelen zou gesproken hebben. Kloek en beslist zou hij', al werd hij door hon-Hefd reglementen verboden, met de Apostelen voor den naam van zijn Heiland zijn uitgekomen.

Maar hoe kon hij dan deze ongelukkige woorden neerschrijven, die, wanneer ze juist waren, toch heel het optreden der Apostelen tegen 'het wettig kerkelijk gezag te Jerusalem en heel de reformatorische daad onzer Hervormers tegenover de Kerk van Rome veroordeelen zouden?

Wil hij misschien ons inlichten, hoe dit te rijmen valt?

Ons is het onbegrijpelijk:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen