Buitenland.

N.-Amerika. De Engelsche taal ingevoerd in Duitsche kerken en scholen.

In een artikel in de Tagl. Rundschau over »de Duitsch-Amerikanen en over den tegenwoordigen stand der Duitsche taal», klaagt Eiselmeier (Milwaukee), dat alle krachten, die het voor Duitschland hadden moeten opnemen, jammerlijk té kort geschoten zijn, ook de kerkelijke kringen. »0p vele plaatsen, zoo schrijft hij, hebben onze stamgenooten, zonder daartoe genoodzaakt te zijn, uit eigen aandrift en zonder bevel van de zijde der Overheid, de Duitsche boeken uit de gemeentescholen verwijderd, om ze door Engelsche te vervangen. Geheele Duitsche gemeenten hebben met ijverige snelheid hare Duitsche gezangboeken voor Engelsche verwisseld; hare predikanten moesten hals over kop in het Engelsch prediken en zijn verplicht het nog te doen. De Luthersche gemeenten te St. Louis, 28 in getal, zijn er mede begonnen, en baar voorbeeld beeft navolging gevonden. Met een bij Duitschers zeldzame eenstemmig-"heid hebben zij de Duitsche taal in kerk en school laten varen, zonder dat door de Overheid een poging gedaan was om deze verandering op te leggen. Zelfs hebben sommige Duitsche kerkenbaar naam veranderd, de «Dreieinigkeitsgemeinde» noemt zich tegenwoordig > Trinity Church». De hoogleeraar Giabner, van het Theologisch Seminarium van St, Louis, sprak bij wijze van verontschuldiging: > Nooit zijn onze scholen dragers van de Duitsche cultuur , geweest.»

Bij de Roomsche Duitschers is hetzelfde opgemerkt. Eiselmeier weet slechts één persoon te noemen die tegen deze verengelsching zijn stem verheven heeft. Het is Professor Pieper van het Theologisch Seminarium te Mauwatosa (Wisconsin), die op de houding der Synoden het woord toepast: »0p uwen buik zult ge gaan en stof zult gij eten al de dagen uws levens», en de bede daaraan toevoegt »Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen.»

Er is door de National Lutheran Council van Amerika een commissie raar Duitschland gezonden met opdracht, te onderzoeken, welke schade de Luihersche Kerk door den wereldoorlog geleden heeft, en voorstellen te doen voor te verleenen ondersteuningen.

Het is die Commissie dringend op het hart gebonden, dat men zich niet bepalen zal tot het geven van fitantieelen steun, maar in de eerste plaats bedacht moet zijn op het opkomen voor de eer van het Chiistel^k Duitschland.

.— Zal de naam Gods in he_"t Vredestractaat vermeld worden?

In het begin van November werd in den Senaat der Vereenigde Staten het Vredesiractaat besproken. President Wilson had dit voor zijn persoon te Parijs onderteekend, maar om voor de Veieenigde Staten bindend te zijn, moest het nog door den Senaat onderteekend orden. Over den strijd in dit lichaam inzake et ratificeeren van het vredestractaat, melden de politieke bladen eiken dag bijzonderheden. aar we vernamen uit deze organen niets over de discussie, welke in den Araerikaanschen enaat gevoerd is over bet in het Vredestractaat noemen van den naam Gods. Er was toch een voorstel gedaan om bij de inleiding van deze overeenkomst den naam des Heeren te noemen, welke in het geheele dokument, dat van respectabelen omvang is, niet voorkomt. Het voorstel werd ingediend door den Senator Sherman, van Illinois, lid der republike nsche pattij. Hij zeide dat Voltaire, de bekende Godloochenaar, zich zou verblijd hebben in een vergadering van goddelooze menschen als te Versailles had plaats gevonden, terwijl Senator Lodge sprak, met heenwijzing naar Macbeih's Uitroep: »lk kan niet zeggen : Heere, zegen ons".

Senator Thomas merkte op, dat bij niet had kunnen merken, dat het dageüjksch gebed van den chaplain in de Kamers eenige vrucht afwerpt. Het is namelijk in de Vereenigde Staten gewoonte, dat elke vergadering der volksvertegenwoordiging door een daartoe benoemden predikant (chaplain) geopend wordt met aanroeping van des Heeren naam. Hij beweerde voorts, dat hij er niet van hield alle zouden van de menschenkmdeien op God te werpen. Andere tegenstandeis zeiden, dat ook in de Amerikaansche constitutie geen melding gemaakt wordt van den Naam Gods; zij waren van oordeel dat zulks ook niet in het Vredesverdrag moest geschieden, om geen moeite te krijgen, daar de leden der conferentie tot verschillende religiën behoorden.

Daarna brak een woordenstrijd uit tusschen een republikein en een democraat. De een riep: > ik heb nog nooit in mijn gansche leven gebeden". »Denkt ge niet dat het dan ongeveer lijd wordt om daarmede te beginnen ? " »Neen", zoo werd teruggeschreeuwd, iLcen, niet op de verschijning van een tegenstander als de Senator van Arkansas. Hem kan ik zonder God wel weerstand bieden". Op de galerij werd hierover uitbundig gelachen. — Wij vernamen echter helaas niet, dat tenslotte de Senaat besloot bij de inleiding van het Vredestractaat den naam des Heeren te vermelden. Ons dunkt, dat een land, waarin de president elk jaar al de burgers uitnoodigt tot het houden van een boete-en bededag in hunne kerken, er wel op mocht staan, dat in zulk een gewichtig stuk als het te onderteekenen Vredestractaat, God wordt erkend.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen