Strafbaarstelling van aanvalsoorlog - pagina 14

12 hier geldt, kan worden ter zijde gesteld. In de besproken resoluties van W<:l.shion.gton, Brussel en Weenen wordt ·die regel geeerrnedigd. Garraud ziet ,g enoegzamen grond voor ingrijpen door criminalisten in de discussies, die te langen tijd uitsluitend in den kdng van staatslieden ,e n v:olkenrechtsgeleerden hebben plaats ge'haod, in he,t feit, dat zij de eeni.gen zijn geweest, die op het ge\'a,a r wezen van eengewoontei"echteJij'k en grondslag voor het inlernationaéJIl strafreahten van formules wo vaag als ,die van het Protocol van Genève. Travers wijst er op, dat dezelfde redenen, die het beginsel nullum crimen nulla poena sine lege hebben" dOlin aaruvaarden in het nationaal rec:ht, ook ,g elden voor :"et internationaal strafr'echt. Indien ergens, dan moet bij de Ï<Jepassing van het strafrecht, dat over zoo scherpe wapenen beschikt, de rechtszekerheid, de veiligheid tegen willekeur, gewaarborgd worden. Donnedieu de Vabres komt in zijn jongste werk, in tegenstelling met zijn vroeger geuite meening, tot de conclusie dat de regel tegen staten niet even strikt ,kan worden toegepast als tegen individuen. De grond daarvoor zoekt hij in het feit, dat het hier te doen is om veiligheidsmaatregelen, hetgeen volgens hem zou medebrengen dat het gezichtspunt der positivistische school maatgevend is. Kallab, dien Donnedieu de Vabres aanhaalt, trekt een juister conclusie; het gaat alleen om veiligheidsmaatregelen tegen staten, zegt hij, en dus bevinden wij ons niet op het terrein van het strafrecht. Een beroep op de procedure, in Engeland bekend onder den naam van empeachment, ,en op de de Angelsaksische opvatting in het algemeen kan niet leiden tot het verlaten van den regel nulla poena sine lege. Van deze politieke vervolging voor het Ho og'erlhuis, w,aarvam sedert 1803 geen voorbeeld i'S aan te wijlZen, Iz egt Dioey: "Hd waven, waarmee voorheen aanvallen op de vrijheid werden afgeslagen, is door zijn rust venoest. Het heeft een plaats .g ekregen in de oudheidkamer van de constitutie en !Zal, naar ve.r wacht mag worden, nimmer meer uit ,de scheede komen." In den ontwikkelin!gsga~ van het strafrecht zou de toepassing van daarop gelijkeDide proceJures niet anders dan een schrede achterwaarts beteekenen. Wordt het beginsel nullum crimen sine lege aanvaard, dan moet daarmede ook ernst worden gemaakt. Dat geschiedde niet door Descamps, die in het juristen-comité van 1920 tegenover het beroep van mr. Lader op den alouden regel meende, dat reeds voldoende omschrijving van het strafbare feit aanwezig

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen