Overlevering en kritiek - pagina 63

OVERLEVERING EN KRITIEK.

,• ;-/

ét

degenen d i e . . . u vermanen", terwijl in vs. 14 s t a a t : „ E n wij bidden u, broeders, v e r m a a n t de o n g e r e g e l d e n " enz. De

geloovigen

elkander

worden

en zijn door den Meiligen Geest geleerd,

lief te h e b b e n ;

diezelfde

apostel de vermaning om m e e r goeden

wandel,

geloovigen

ontvangen

overvloedig

z o o a 1 s h ij h e n

dien

van den

te worden in een

b ij d e p r e d i k i n g

g e l e e r d h a d ( I V : i ) ; hij herinnert h u n d a a r o m nog eens (zie vs. 2), dat zij zich te onthouden hebben van de meest verbreide en algemeene, meest

lichaam

en

ziel

verwoestende

zonde

der heidenen, die der

ontucht en hoererij i). Daarin vinden de professoren P . en N . tegenstrijdigheid;

tegenstrijdig

is het volgens hen ook, wanneer iemand

aangespoord wordt om zijnen leeraar, die h e m vermaant,te eeren en tevens aangespoord om ook zelf zijne broeders te vermanen ! raadsel. ik

Was

zou

er

nog

alleen

't begrijpen,

dingen,

die des

want

Geestes

van

diep

geestelijke

' t Is mij een

dingen

sprake,

„de natuurlijke mensch begrijpt niet d e Gods

zijn; want zij zijn h e m d w a a s h e i d "

(i Cor. 2 : 14). Maar hier is alleen geen onwil en wat gezond verstand noodig om te begrijpen wat er gezegd wordt en het volkomen natuurlijk te vinden. Difficile est saturam non scribere. Pag. 9 vragen de schr. naar aanleiding van I V : 4 iy.aatoi' iiumv tö kuvvov

dxcvo,- •A.vactO'ui — . „axevo,' intellegi nequit — q u i d enim foret

•AvnciO-ai — u x o r e m " ? 2 : 10, waar —- —- — torg ^ouXóiiivoi

H e t antwoord

geeft

Socrates zegt: ÓQÜ rovg mnixovi &vfioiiSiTi

ÏTTTOvn xtcofiévovg

di'd'QCDTTOii y^nfjüSyai xcci óiuXtTr

X é X T 1] fi a i. Soph,

fragm.

Xenoph.

Conviv. C a p .

Bovlofxtfovg

•/cvéad'ai

— — — -/.dyai dij T a i' r 1] v

(uxorem)

608 : 2 OVTOJ -/vimixóg aïiSèv av ^it7l^nv

xaxÓD xnxi]- cei'ljo xrtinait'

av. R u t h . 4 : lO Pov(y riji' Mmu^iviv

yui'aïxu

taavrü

Mualwv

xixrijfiai

eig

tijv

yuvaïxa.

D o c h wilde ik alles wat onjuist is en van eene verbazende oppervlakkigheid getuigt in de Verisimilia op

deze wijze behandelen, dan

zou ik een boek moeten schrijven driemaal zoo groot als dat van de HH.

P. en

N . Alleen op dit eerste hoofdstuk zou ik n o g tal van

opmerkingen te m a k e n hebben en dat alleen uit philologisch oogpunt.

i) Vergelijk daarover bijv. Geschichte der Lustseuche in Alterthume van Dr. Julius Rosenbaum 3de Aufl. Halle 1882.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen