De ontwikkeling van de wetenschap der economie in de 20e eeuw - pagina 12

10 Uitzonderingen zijn er — Prof. Hennipman in zyn doorwrocht boek Economisch Tïiotief en economisch principe herinnerde daaraan. Zeer beslist keert zich Sehumpeter in zijn Das Wesen und Hauptinhalt der theoretischen Nationcdökonomie tegen Marshall en anderen, die den „ordinary business man" tot uitgangspunt kiezen. „Wij willen" — zoo verklaart Sehumpeter — „in het geheel niet zien op den handelenden mensch, maar alleen op de goederenhoeveelheden; wij willen de veranderingen van deze beschrijven, zooals deze zich automatisch voltrekken, zonder daarbij verder acht te slaan op de menschen, die ze in het leven roepen". Nog feller verwerpt Ernst Schuster in zijn Kritische Untersuchung „Das Einfcommen'" de anthropocentrische opvatting in deze zinsneden: „De mensch is niet het middelpunt, niet het begin, niet de oorzaak en niet het doel. De mensch is niet de bron van de economische bedrijvigheid, maar de sluis waardoor deze zich beweegt". Uitingen als deze echter worden thans overstemd door den roep, die de economie vaster w^il binden aan de activiteit van den mensch. Niet toevallig is het, dat Werner Sombart, de rustelooze vorsoher en beschrijver van economische verschijnselen, als wetenschappelijk testament in 1938 naliet een volumineus werk Vom, Menschen, dat beginnend met de vraag: Wat is de mensch ? een voor de economen aanvaardbare anthropologie zoekt op te bouwen. Het moet de opmerkzaamheid trekken, dat deze verhoogde belangstelling voor den mensch in de economie geenszins op zich zelf staat, maar samenvalt met een strooming in onderscheidene wetenschappelijke regionen waar te nemen. De mensch is in het gedrang gekomen en voor het herstel van zijn eerepositie maken talrijken zich op. Het geruchtmakend boek van Dr Alexis Carrel L'homme eet inconnu (Parijs, 1935) beweegt zicöi wel hoofdzakelijk op medisch terrein met zijn hartstochtelijk protest tegen het voortschrijdend specialisten-dom, dat door het menschelijk lichaam in stukjes te deelen den juisten blik op den mensch verliest, maar het maakte indruk en oefende invloed ver buiten den kring van de geneeskundige wetenschap. Ook Prof. Dr L. van der Horst in zijn Psychopathologie en menschbeschou-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen