Verdienste of genade? - pagina 69

komen en of allerlei epitheta van Maria ook geen aanleiding hebben gegeven in deze richting, namen uit vroeger en later tijd, gelijk ze door Friethoff worden opgesomd: genezeresse der mensen, herstelster der vrouwen, licht der heidenen, schrik des duivels, legerplaats Gods, anker, leven der wereld, herstelster onzer ruïne, bron van alle goederen, beschutting der wereld, onbevlekt offerlam, godin der barmhartigheid ^^^). Het zou zeker onjuist zijn deze practijk al te scherp te distantiëren van de reflexie, want juist in de bezinning vindt deze practijk meermalen een sterke stimulans en al wordt ook van R. K. zijde telkens weer tegen excessen gewaarschuwd, dat neemt niet weg, dat de excessieve formuleringen niet maar uit zg. primitieve devotie naogen worden afgeleid. Het was de Italiaanse Marioloog G. Roschini, die zonder aarzelen uitsprak: „Die götthche Mütterlichkeit erhöht die Jungfrau Maria in eine imermeszliche Höhe und stellt sie gleioh nach Gott in die Reihe der Wesen, wo sie infolge ihrer MütterUdhkeit zur Ordnung der Hypostasen gehort, die höher steht als die ordines naturae, gratiae et gloriae und wo ihre Grösze an das Unendliche grenzt" ^^'^). Het is ons echter thans te doen om wat naar rustige en overwogen reflexie kerkelijk en dogmatisch de zin wordt geacht van het Mariologische dogma. Dit onderzoek is niet eenvoudig, omdat men in het licht der historie met Ebelüig kan spreken van „die Vielfalt der in der Mariologie sioh verschlingenden Motive" ^^^), maar daar staat tegenover, dat wi] in de laatste eeuw een geweldige Mariologische concen222) Vgl. C.X.J.M. Friethoff, VoUedige Marialeer, 1953, pag. 50. Zie ook voor verdere voorbeelden: L. M. Fr. Daniels, Theotokos, 1922. 223) Bij Giovanni Miegge, Die gegenwartige Situation der kathol. Mariologie. Theol. Lit. Zeitung, 1957, pag. 566. Men denke ook aan de indruk, die de Mariologie meermalen maakte op Mohammedaanse denkers, die zich overigens reeds fel keerden tegen het „Moeder Gods" als titel voor Maria. Vgl. J. M. Abd-El. Jalil, Maria im Islam, 1950, pag. 68 v. Volgens de schrijver, die zelf van de Islam tot het Christendom overging, gaat het in de polemiek der Islam meer tegen secten dan tegen de christelijke leer zelf (88). 22*) G. Ebehng, Zur Frage nach dem Sinn des mariologischen Dogmas. (Zeitschr. f. Theol. und Kirche, 47e jrg., 1950, pag. 383).

67

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen