GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Doodbrakende.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Doodbrakende.

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Van der jeugd aan ben ik bedrukt en doodbrakende; ik draag uw vervaarnissen; ik ben twijfelmoedig. Ps. 88:16.

Gremeenlijk gtelooft men, dat Job onder de bijbblheiligen, Cbristas natuurlijk' uitgezonderd, de grootste lijder is geweest.

Ten onrechte evenwel.

Het lijden van. Beman, den Ezralhiet, den dichtei' van onzen psalm, gaat verre boven dat van Job uit. Jobs smarten worden omstandiger verhaald en maten daardoor des te dieper indruk.

Doch wanneer ge de woorden niet telt, msiar weegt, komt ge tot de slotsom', dat Heman nog bloediger is gekastijd.

Hij vindt geen uitdrukkingen, sterk genoeg' om zijn martelleven te beschrijven.

Hij is volslagen gebroken, geheel krachteloos (vs 5), hij verkeert voor zijn bewustzijn niet meer onder de levenden, ma; ar onder de dooden (vs 6), vriend en" maag is van hem' weggevlucht, zij schuwen hem, achten hem walgjelijk, (vs 9, J.9).

En hierin kulmineert wel zijn ~klaoh!t: „van der jeugd aan ben ik bedrukt en doodbrakende”.

Dit laa-tste - ÏMn Job hem. niet nazeggen. Vóór de Heere hem bezocht, had hij dagen van vroolijkheid en licht gekend. En nadat Satan te schande was _ geworden, keerde de voorspoed verdubbeld tot ïiem terug.

Zijn lijden liep slechts over een klein gedeelte van zijn leven.

Heman echter was aan de droefste kwelling onderworpen van zijn Idnderjaren af.

Van u en mij geldt het, dat ons leven niet anders is 'dan een gestadige dood.

Het gevoel daarvan wordt evenwel door 's Heeren algemeene genade verzacht.

Het is u niet zoo aan te zien.

Maar Heman wel.

Hij lag daar voortdurend als iemand, die stervensgereutel doet hooren.

Met wien het ieder oogenblik kan afloopen. Wiens einde steeds voorhanden schijnt.

Onze Nederlandsche vertaling geeft zijn toestand aldus kernachtig weer: hij was doodbrakende.

Dit moet voorzeker allereerst letterlijk worden

opgevat. Het slaat op zijn lichamelijki, vleesohelijk lijden. Althans op lijden, 'dat een uitwendig karakter draagt, al dringt het door tot diep in zijn gebeente.

Maar daarmee ging overweldigend zielelijden gepaard.

Is dat niet in den regel zoo?

Gewis, er zijn lijders en lijderessen, wier ziekbed een ha, ard van blijmoedigheid is. Waar ge heengaat, om zelf wat opgebeurd te worden.

Als tegenhangers komen in de kerk ook nurksche •gezonden voor.

Maar meestal vindt gij lichaaJm's-en zielelijden bijeen.

Een onzer ouden schreef terecht: er kbmt zooveel bekomtaering voort uit krukkerig gestel.

Lichaam en ziei zijn te nauw verbonden, dat hun pijnen zich laten lo!k|aliseeren.

Voor Hemans bewustzijn was de tweeërlei dood als 't ware één.

Daarom miste zijn hart vaak alle hoop.

Hoe dikwijls gevoelde hij zich niet als verlorene! Dan kende hij hoegenaamd geen troost, maar enkel verschrikking.

Dan roept hij: „Heere! waarom, verstoot Gij mijn ziel en verbergt Uw Aanschijn voor mij? ”

Dan zucht hij: „Ik draag Uw vervaarnissen, ik ben twijfelmoedig”.

O, de Heere leidde Zijn Hentan langs zulk' een diepen weg.

Men heeft weleens tot edsch' gesteld, , d, at ieder waar geloovige bet Hemah moet kunnen naspreken: Van der jeugd , aan ben ik bedrukt en doodbrakende. Gelukkig vergist men zich hierin.

Er is maar één Job, er is ook miaiar één Hemain geweest.

Heman typeerde in zijn lijden den Christus, Dat behoeft gij niet. ï

Maar wel drukt de hand des Heeren ook nu op Zijn ééne kind zwaarder dan op Zijn andere. In het leven van lederen geloovige komen er tijden, wa, arin Hij Heman klan begrijpen.

Dan spannen uiterlijk en innerlijk lijden samen. Dan wordt nien tot iii de wortelen van zijn gelocfsleven geschud.

Toch — en leer dit vlan 'Heman — dit mialg nooit tot .blijvende zielsbekomta'êring voeren.

Al was hij van der JQugd aan doodbrafcende, al werd hij dikVerf-doo'r? twijfelmoedigheid overmand, toch verkeerde hij fiiet in onafgebroken onrust over zijn zielestaat.

De zekerheid des geloofs wia, s hem niet vreemd. Soms 'macht zij. schuilgaan, z; , ij k'wam toch telkens weer te voorschijn.

Hoor slechts 'den aanVang van zijn lied; o H eer e, God mijis heils!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 20 juli 1923

De Reformatie | 4 Pagina's

Doodbrakende.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 20 juli 1923

De Reformatie | 4 Pagina's