De strafhepalingen tegen openbare godslastering en vloeken.

IV.

Het zwakke punt in het rajpiport is m.i., dat de onderscheiding tusschen openbare godslastering en vloeken door onze overheid moeilij'k is vast te stellen. De personen, die de strafbepalingen uitvoeren, moeten dan wel allen van christelijk beginsel zijn, want iemand, die zelf niet op de basis van de Schrift staa.t, mist ten eenenmale het vermogen om zuiver te onderscheiden. En is dit laatste mogelijk? Zal deze onderscheiding niet telkens de gelegenheid 9penen, om aan den recliter te o-ntsnap^ pen ? Het 'komt mij voor, dat, wanneer men de openbare zonde tegen het derde gebod straifbaar gaat stellen, men niet ontkomen kan. aan de noodzakelijkheid om ook den vloek te straffen, en het is in ons vaderland helaas wel noodig om aan dit gruwelijk kwaad paal en perk te stellen. Alleen op dezen weg moet men meer aandurven. iGodslasterlijk is met alleen het ruwe woord en de grove spot, die op de straat vernomen wordt, maar ook! het vuile woord, dat velen in hun Tiladen durven' te schrijven. Wie wel eens kennis neemt van de ontzettende hoontaal, waarvoor de schrijver van de oproerige krabbels in „Het Volk" zich niet schaamt, gevoelt, dat deze spot even godslasterlij'k is als de rauwe vloeken, die o-ver onze straten klinken, en mag de overheid zulke lastering dulden ? Ik vraag slechts, om even op den voorgrond te plaatsen, dat de practische uitvoering van dit rapport ver van gemakkelijk is. Wij leven niet in Israël. Daar was de theocratie. Daar heèrschte God als Koning, en trad Hij Zelf op als handhaver van Zijn wet, maar wij leven in een land van confessioneel zeer gemengde bevolking.

Echter, de overheid heeft hier een taak'. Wij 'kennen geen neutralen staat.

De christelij'ke overheid is ook geroepen de eerste taïel der wet te handhaven, voor zoover dit betreft het publieke leven en die terreinen, waarop zij k'an optreden. En wij mogen dankbaar zijn, aan die roeping voldoet zij ook'. Het kranige-optreden van minister Heemskerk inzake „de Dageraad" bewijst zulks overvloedig, en bij dit. debat en in deze quaestie heeft hij getoond, dait, als het er op' aankomt, hij geen duimbreed wijkt van de zuivere lijn. Bij de lezing van zijn 'kloekei, magistrale re'de. in de Tweede Kamer, waarin hij-iemand als Mr Marchant finaal verslagen heeft, 'k'wam mij in de gedachten, wat Dr Kuyper eens gezegd heeft: „ik geef u de verzekering. Heemskerk, al wipt hij soms wat luchtig in 't zaal, marchandeert op liet stuk van beginselen nooit. Ge 'kunt hem principieel ten volle vertrouwen" ^). Dat vertrouwen heeft de minister van justitie bij het debat over de niet goed-'keuring van de Dageraad-statuten niet beschaamd, en het heeft ons volk. zeer zéker goed gedaan, dat in de Tweede Kiamer zulk' een principiëele toon gehoord werd. Met alle kracht is door dezen bewindsman opgekomen tegen de gedachte van een absoluut-neutralen staat, en tegen de leer van de onafhankelijke moraal, en verdedigd dat de overheid, en met name de christelijke overheid terdegemet God en Zijn Woord heeft te rekenen.

Hierin ging het om .-de hoogste beginselen. Hier was het de strijd van het evangelie tegen de revolutie.

Een strij'd, waarvan Prof. F a bins heeft geschreven: „L'état est athée et doit l'ètre" is de ontzettende leus, die aa, n het einde der 18e eeuw in Frankrijk weerklonken heeft, en sedert dien tijd in breede scharen is voortgeplant. Die Maistré heeft het woord der goddeloozen: wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust, aldus uitgewerkt, der Revolutie in den mond gelegd: Ga weg. Zal men dan altoos voor priesters moeten beven, en de onderwijzing ontvangen, die hun goed dunkt? De waarheid wordt door wierookwalmen verduisterd. Wij zullen onze kinderen niet meer van u doen hooren. Zij., zullen zelven, als zij volwassen zijn, moeten weten, of gij zijt en wat gij van hen vraagt. Al wat bestaat, mishaagt ons, want uw naam is op alles geschreven. Wij willen alles vernietigen, en zullen het daarna .z; onder u weer oprichten. Ga weg uit onze raadsvergaderingen; ga weg uit onze hoogescholen; ga. weg uit onze huizen; wij, kunnen wel ; Zonder u liandelen; de rede is genoeg. Laat ons gaan.

En hoe — vraagt hij — 'heeft God-, deze vloekwaardige dwaasheid gestraft? Hij heeft het gedaan, gelijk Hij het licht schiep^, met één enkel woord. Hij sprak-: het zij alzoo! Én .heel de st-aatkundige wereld stortte ineen.

L'état est atheé et doit l'être!

De staat is zonder God en moet dit zijn. Tegenover dezen kreet uit de diepten des satans klinke als uit den hemel het woord va.n licht en de vloek der duisternis: de staat moet christelijk zijn, 6f ondergaan in den klassenstrijd van het socialisme en 'den chaos der - democratie" 2).

Die strijd is ïn het parlement scherp' gevoerd.

Links stond, fel tegenover rechts.

De oude argumenten der vrijzinnigheid Icwamen weer naar voren. Luide en hooghartig wei'd verkondigd, dat het rechtsche standpunt subjectief was, maar de tegenstanders van het christehjk beginsel de objectiviteit meester waren. Stoutweg is de stelling geproclameerd, dat de moraal los is van de religie, en in zichzelve autonoom, en wa: t de absolute neutraliteit aa-ngaat durfde de heer Marchaat te beweren, dat de minister zelfs niet het recht had te vragen, of iemand een geweien heeft. Dit zijn krasse dingen, doch zulk een debat zuivert de lucht. Het ging in de laatste tijden alleen over bezuiniging en salarisquaesties, en bij deze materiëele onderwerpen geraken de beginselen heel gemakkelijk op den achtergrond. Dan is de mensch, die getroffen wordt, geneigd zich af te Ideeren van hem, die het mes er in moet zetten, al draagt hij ook eenzelfde beginsel, en zich te keeren tot dien, die liet voor zijn lielangen opneemt. Aan dat euvel gaan wij allen manfe, en daarom moet het ons niet al te zeer verbazen, • dat er nu reeds profeten opstaan, die voorspellingen doen van een belangrijke overhelling naar links bij de Kamerverkiezingen in 1925. Zulke uitingen zijn verklaarbaar. Het mes doet zeer. Het wordt soms wel wat ruw gehanteerd. De uitvoerder van de bezuiniging inzake de salarissen heeft op^ de marine niet die zachtheid geleerd, die hier geboden is. .

Maar onzuiver. al deze dingen niak'en de atmosfeer

De levensverzakelijking schept verkeerde toestanden.

Zelfs trouwe menscheTi onder ous raakten even het spoor bijster.

En ziet, nu is dit prineipiëele debat van zoo grooto betee'kenis, omdat het ons bij vernieuwing heeft geleerd, dat rechts en link's antithetisch tegenover elkaar staan, en niemand der onzen zich in dat 'kamp der vrijzinnigheid kan thuisgevoelen. Daarom is het broodnoodig, dat veel eai veel meer de prineipiëele punten naar voren geschoven worden. Want hiervan mogen wij wel zeker zijft, dat, al is er, als het alleen om de belangen gaat, een wankfeling merkbaar, die weifeling ineens omslaat in vastheid en trouw, wanneer de banier van het beginsel ontplooid en in den strijd vooruitgedragen wordt. En wie dan deserteert heeft het beginsel niet liefgehad. De storm zuivert van de doode takfeen. Die kunnen we gelukkig ook missen.

Hiermede neem ik van dit onderwerp alscheid. Van harte hoop ik, dat het ra, pp'ort van de commissie voor de strafbepalingen tegen openbare godslastering en vloeken in onze jjartij met instemming zal begroet en ernstig zal bestudeerd worden. Het verdient dit ten volle.

1) Uit het diensthuis uitgeleid, blz. - 28.

-) De Christelijke SUaf, 'blz. '103, 104.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen