De Gezinsopvoeding en haar Gevaren.

II.

Broers en Zusters.

Wij maakten onlangs attent op wat Ds Vunderink gaf in de BiblioÜreek voor Bijbelsdie Opvoedkimde over de verhouding van Ouders en Kinderen. In bovenaangehaald tweede deeltje wijst hij op de nadeelige zijde van het saam Oipigroeien.

Gewoonlijk letten we alleen op de voordeelen en meenen we, dat nergens ean mooier, alzijdiger toerusting voor het leven gegeven kan worden dan in het gezin met veel kinderen, jongens en meisjes. 't Is waa, r, in de groote gezinnen worden veelal de mannen en de vrouwen gevormd, die later in het leven belangrijke plaatsen innemen en zoowel in de maatschaptpij als in hun eigen familiekring later de vruchten plukken van een gemeenschappelijke opvoeding met broers en zusters.

Daarom^ behoeven we evenwel de oogen , nidt Le sluiten voor de gevaren, die er ook weer ontegenzeggelijk aan het saam opgx-oeien verbonden zijn. Wat wordt er niet gekibbeld en gevochten en hoe \aak geldt niet een verwijdering bij het oipgroeien voor het geheele leven.

De sporen daarvan worden dikwijls al gezien, wanneer het tweede kind geboren is. De ouders liebben zich voorgesteld, dat de oudste wel blij zal zijn met broertje of z: usje. M'aar dat is lang niet altijd het geval. Zoo'n' kind voelt zioh niet zelden door den kleinen wereldburger op^zij gedrongen en geeft op lang niet onduidelijke wijze uiting aan zijn afgunst en nijd. Meermalen heeft men, op moeten passen, dat zoo'n nijdig kereltje broertje of zusje geen kwaad deed. Niet altijd zijn de ouders hier onschuldig. Zij liehben wat veel notitie van hun oudste genomen en deze voelt zich door nummer twee maar al te veel van zijn voorrechten beroofd. Niet zonder leering voor ons staat opi een der eerste bijbelbladen de geschiedenis van Kaïn en Abel vermeld en opi de "figuur van den oudste in de gelijkenis van den Verloren Zoon kunnen we tot onze nadere bekwaammaking in de opvoeding nog wel wat meer letten.

Heeft ook de verhouding van Jozef tegenover zijn broeders ons niet wat te èeggen ? Vooral, wanneer in een gezin de een voiorrechten geniet boven den ander, wordt de doodelijke afgunst vaak opgewekt. De onderen kunnen de jongereai dan niet anders zien dan als indringers, die een deel van hun levensvreugde, een deel van de ouderlijke liefde wegnamen.

Heel vaak worden de moeilijke verhoudingen veroorzaakt, doordat de onderen over de jongeren willen heerschen. Is het verschil in leeftijd" nu maar groot genoeg, dan gelukt dat soms wel. Zoo kan het nakomertje soms wel aardig aan den leihand van de grooteren loopen. Die wil hun gezag dan wel erkennen en koestert zich wederkeerig ook in aller bescherming. Maar verschillen de kinderen weinig in leeftijd, dan laten z-e zich het gezag over elkander niet aanleunen. Dan wil de jongste van den oudste niets hooren.-„Ik doe het niet voor jou.'' De ouderen moeten daarom leer en inzienij dat zij bij huiselijke geschillen meer moeten zwijgen en niet moeten optreden tegen de jongeren. Bat wekt enkel" wrevel en verbittert nog meer. Dikwerf blijven broers of zusters hun leven lang elkander antipathiek door deze conflicten in de kinderjaren. De jongste blijft in den oudere een huichelaar zien, een schijnheilige, die zijn jeugd hedierf en de oudste waardeert zijn jongeren broer als een .onwillig, onmogelijk karakter, met wien niemand opschieten kan. Niet zelden komt het' dan ook voor, dat de verhouding tot vrienden beter is dan die tot de eigen huisgenooten.

Veel verbittering is ook reeds ontstaan, wanneer de jongere in een of ander op^zicht boven den oudere uitmunt. Ze komen op school soms in dezelfde klas te zitten. Daar schuilt een gevaar in. 't "Wordt licht een bron van veel ruzie. Zijn dan de onderwijzers of de ouders ook nog zoo dwaas, den jongere aan den oudere als voorbeeld te stellen, dan groeit daar niet zelden iets leehjks in twee harten: ongerechtvaardigde trots in het eene, doodelijke afgunst, soms haat in het andere.

Er zou ook nog gewezen kunnen worden op het gevaar, dat er in schuilt, wanneer jongens en meisjes, die half volwassen zijn, in hetzelfde gezin opgroeien. Vooral, wanneer dan de slaapgelegenheden niet een volkomen scheiding mogelijk maken is hier een gevaar aanwezig, dat de voortdurende waakzaamheid van de ouders vraagt.

(ienoeg om te doen zien, dat de gezinsop^^oeding ook - weer haar schaduwzijden heeft, die evenwel niet van dien aard zijn, dat wy de gezinsopvoeding naar commimistischen trant zonden willen opheffen. Veeleer prikkelen ze ons, om met onverdroten ijver te blij'ven werken aan de opivoeding van onze kinderen in hun natuurlijk levensverband. De Heilige Schrift geeft ons ook hierin menige leerzame geschiedenis. Behalve aan de boven reeds genoemde denken we nog aan David met zijn bedillende broeders en zelfs aan onzen Heiland, van "Wien we lezen, dat Zijn brOieders niet in Hem geloofden.

En voor menig ouder, die met-een zwaar hart zijn kijvende kinderen ziet opgroeien, is het nog een heele troost, dat er 'later vaak heel wat van de ruzies vergeten blijkt en dat ze elkander nog trouw bijstaan in de moeilijkheden van het leven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen