Een betrouwbaar leger.

Op het jongste co-ngres der S. D. A. P'. is lang en breed gesproken over'de vraag wat deze partij zal doen indien de mobilisatie wordt gelast.

Dit is opzichzelt reeds een opmerkenswaard verschijnsel.

Daar is nu een groote partij, die een vierde gedeelte van ons volk omvat. Deze partij' treedt op' met niet geringe pretenties, zoiowel de critiek op alles wat bestaat als de beloften, die voor de toekomst gedaan worden, zijn veelomvattend.

Daar is een Kamerfractie, die hunkert naar het moment waarop zij regeeringspartij^ zal worden.

En toch wordt er rustig gesproken over de vraag of men de nationale zelfstandigheid zal verdedigen of niet. De Kamerleden, die toch hun eed op de 'Grondwet hebben afgelegd schijnen zich de consequenties van deze handeling niet erg bewust te zijn (geen vreemd verschijnsel in de partij der bewHisten).

Feitelijk heeft de partij do-o-r dit debat en de daarop volgende resolutie zich tot regeeren onbevoegd verklaard. Een partij, die er nog niet zeker van is of ze wel al het mogelijke zal doen om de nationale zelfstandigheid te bewaren, is als regeeringspartij ondenkbaar..

Men zal vragen; „zien deze menschen dat dan zelf niet in? " M. i. ongetwijfeld.

Persoonlijk vertrouw ik dan ook, dat de leiders der partij over de hangende kwestie hun gevestigde meening hebben. Zij zullen zeker in geval van nood al het mogelijke willen doen om ons land weerbaar te maken. Maar, en hier zit juist de moeilijkheid, zij durven dat niet zeggen. De leuze „geen man, en geen cent", is te veel gebruikt en het uitgestrooide antimilitairistisc-he zaad heeft te goede vruchten gedragen, dan dat men thans op' eens terug zou kunnen gaan.

Hoe zou de verlengende massa, lioe zou '*de linkervleugel der partij en vooral hoe zou de co'mmunist reageeren, op zulk een uitspraak?

Daarom zit de partij in een lastig parket en is vO'or, ^de zooveelste maal gedwongen een lange resolutie te aanvaarden.

M.erkwaardig is niet enkel de houding van leiding en Kamerfractie maar - ook de houding van enkele reserve-en verlofs-officieren. Aan deze menschen moet ons volk in geval van nood zijn zonen toievertrc-uwen., sinds de actie tegen het leger een groot deel der aatief-dienende officieren deed verdwijnen.

"VVat zullen wij straks aan deze officieren hebben, die thans'vooraan_staan in een zuiver destructieve, antimilitairistische en anti-nationale aötie?

Bij binnen-of buitenlandsche troebelen zullen de reserve officieren zeer belangrijke commando's hebben, wat zullen ze doen?

Afgezien van deze vragen en aannemend-e-, dat ophet moment van nood deze officieren van go-ede-n wille zijn, da.n komt toch de bedenking naar boven of menschen, die thans tegenover alle 'gezag en speciaal tegenover het militaire gezag, laten we zeggen, zeer critisch staan, wel de rechte personen zijn om dit gezag in tijd van nood te handhaven. M.i. moet deze vraag ontkennend worden beantwi-o-ord.

Het zou in dit verband van belang zijn te weten tot welke piolitiefce p-.artijen onze resenre-officieren

beliooren. Zelfs zou zulk een statistiek, indien de geruchten juist zijn, betreffende den Vrijwilligon Landstorm, zeer veriassende gegevens oiptevere-n.

Naar men zegt hebben zeer vele leden van de S. D. A. P. geen bezwaar tegen den officiersrang en naar het schijnt wordt er van de zijde van het legerbestuur met poilitieke richting geen refebning gehouden. Dit laatste is prachtig waar het geldt een bij uitstek nationaal instituut als het' leger. Maar boven het nationaal element staa.t de factor der betrouwbaarheid, het opperbevel moet kunnen refcenen on de volkomen betrouwbaarheid van lederen officier. Een misrekening ZO'U hier fataal zijn, want deze zou met bloed betaald worden.

Ook op' een ander terrein moet de destructieve propaganda., onaangename gevolgen hebben voor de partij zelve.

Zoolang de partij niet heel zeker weet, dat zij allijd op den wettigen weg zal blijVen hij het verwerkelijken van hare idealen blijft het een waagstuk om aan een lid der partij een gewichtige functie te geven. Zoolang het mogelijk blijft, dat er in de S. D. A. P. verschil van gevoelen tot uiting komt over de gewichtige vragen van het handhaven der nationale zelfstandigheid èn van het gezag, en het mogelijk wordt geacht, dat in geval van nood de partijleiding een ander parool uitgeeft dan de regeering, behooren socialistische officieren en socialistische burgemeesters groote, zeldzaamheden te blijven, tenzij ze van te voren hebben verklaard, dat zij ongeacht de houding der partij het gezag zullen handhaven.

Willen zij deze verklaring niet geven om materiëele redenen, dan zijn ze, zooals vanzelf spreekt, niet lienoembaar. Weigeren ze o-m de formeole reden, dat zij aldus in een uitzonderingspositie zouden geplaatst worden, dan missen ze toch alle reden tot klacht, want wie hen In dit geval in een uitzonderingspositie zou plaatsen is niet de regeering maar hun eigen partij met haar dubbelzinnige resoluties en fatale propaganda.

E. VISSER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen