Broederliefde.

Van , , broederliefde" is hier sprake; dat is niet van eene toegenegenheid, die gansch in 't algemeen onze naasten of alle menschen tot voorwerp heeft, maar van eene liefde, die uitgaat naar de leden van Christus' lichaam, naar de broeders en zusters in den Heere. Dit wil allerminst zeggen, dat wij tegenover degenen die buiten zijn onverschillig mogen staan; integendeel, juist de Christen zal het ware beginsel bezitten der algemeene menschenliefde, wijl hij in elk mensch, ook in den verst van hem afstaanden, het beeld zijns Gods heeft te zien. Maar de liefde, die de apostel hier bedoelt, is eene bijzondere. Johannes heeft zijn brief gericht aan^de kerk des Heeren; en wanneer hij nu spreekt over het liefhebben van „elkander", dan heeft hij die bijzondere, heilige liefde op het oog, die in den kring der kinderen Gods voor elkaar gevonden wordt.

Van deze liefde hebben Johannes' lezers „van den beginne" gehoord. Aanstonds, toen het Evangelie hun gepredikt werd, kwam ook de verkondiging van die liefde. Zij kwam er niet later bij, doch is van meetaf aan het Evangelie van Jezus Christus verbonden geweest. Zij was een levenselement in dat Evangelie; en toen de lezers van den brief dat Evangelie aannamen, kwam tegelijk tot hen de gave en het gebod beide van deze broederliefde. , , V\^ant dit is de verkondiging, die gij van den beginne gehoord hebt, dat wij elkander zouden liefhebben."

Het kan ook niet anders.

Immers is het Evangelie van Jezus Christus niet anders dan het uitgaan van de liefde Gods naar wat van eeuwigheid aan den Zoon gegeven was. Ijiefde is de oorsprong der gemeente. Het was liefde, die haar verkoor, die haar riep en aan Christus verbond, die haar rechtvaardigde en heiligde en verheerlijkte. Héél het werk des Evangeües aan deze gemeente is een goddelijk liefdeswerk.

Hoe kan het dan anders dan dat degenen, die dit Evangelie aannemen, tegelijk de band der liefde ontvangen aan de leden van Christus' Lichaam"? De liefde Gods voor Zijne kinderen brengt van stonden aan in haar uitwerking ook de liefde mee, die elk kind Gods voor de andere kinderen gevoelt. \Vie uit liefde geboren is. krijgt dezen geboortetrek meê. De liefde des Vaders voor Zijne kinderen gaat op die kinderen over, zoodat ook zij gaan liefhebben wie die Vader liefheeft, dat is „elkander". Gods volk wordt hierin naar Gods beeld herschapen. De onderlinge liefde van de broeders en zusters in Christus is eene g r o n d 1 ij n van het werk der verlossing en herschepping. Deze liefde is „van den beginne".

De ervaring bevestigt dit.

V\'ant wanneer de genade Gods zich in het werk van wedergeboorte en bekeering tot een mensch nederbuigt, dan gaat deze measch aanstonds betrekking gevoelen aan het volk des Heeren; dan gaat hij de kinderen Gods hoogachten en liefhebben; dan gevoelt hij zich met bijzondere banden aan hen verbonden, en hij mag het gaarne zingen: „Ik ben een vriend, ik ben een metgezel van allen, die llw Naam ootmoedig vreezen".

* Evenwel, — deze broederliefde is niet slechts

eene gave, ze is ook een gebod. „Dit is de verkondiging, dat wij elkander zouden liefhebben", — in die woorden wordt een gebod gehoord. Wat de Heilige Tieest als levend beginsel legde in het hart, wordt door Woord en Geest opgewekt om zich te ontwikkelen. Tot den ingeplanten wortel der liefde komt de roeping, dat hij uitgroeie en vrucht geve.

Deze roeping is noodig. Want het nieuwe leven der broederliefde blijft omhangen met allerlei aan die liefde tegengestelde neigingen. Ook hierin is Gods kerk eene sti-ijdende kerk. Zij heeft te strijden tegen zelfzucht en haatdragendheid, tegen verschillende machten, die de openbaring en 'den wasdom der broederliefde tegenhouden. Vandaar, dat er een gebod der liefde noodig is, 't welk ons telkens herinnert, hoe de in ons gelegde gave behoort ontwikkeld te worden. Daarom die justeloos herhaalde opdracht in de Schrift: „Hebt elkander hartelijk lief met broederlijke liefde". , , .Zijt niemand iets schuldig dan elkander lief te hebben, " „Laat ons op elkander acht nemen tot opscherping der liefde en der goede

werken". De Heere strijdt daarin tegen de oude hatelijke n«tuur van Zijn volk, en tracht Zijne gemeente vorder te leiden op den weg der broederlijke liefde, waarop Hij hare voeten door genade gezet heeft. Het is dan ook een slecht teeken, als deze liefde weinig of niet bij ons ^gevonden wordt. Hier is een waardemeter van het geestelijk leven. Wie zich los gevoelt van 's Heeren volk, den drang naar-gemeenschap met hen niet in zich ervaart, en niet in liefde en toegenegenheid aan hen kan denken, — die zij ernstig gewaarschuwd. Want dé broederliefde is eene genade — gave „van den beginne"; zij ligt van den aanvang af in den aard van het geestelijk leven. Wie zonder deze liefde is, kan geen lid zijn van Christus' Lichaam. Die schrikke dan op, en bevele zich zonder ophouden aan bij de ontfermende liefde Gods; opdat deze liefde hem grijpe, en eene plaats geve in den liefhebbenden kring van 's Heeren kinderen.

En het is evenzoo een slecht teeken, als wij weinig van Gods volk kunnen verdragen. Er komen telkens Christenen voor, die van Gods volk niet anders schijnen te zien dan de gebreken; die zich steeds daaraan ergeren; die altijd daarop wijzen en daarov^er spreken. Toegegeven, dat al wat zij als gebreken meenen te zien, ook werkelijk gebreken zijn, — dan is het nóg een slecht teeken, wanneer men niet anders schijnt te zien, dan dat. Het is een bewijs, dat het dan met de liefde voor Gods volk niet zoo gunstig staat. Want deze liefde ? ou naast het verkeerde ook het goede zoeken; ja, zij zou dat goede bij voorkeur willen zien: zij zou daarop liever het oog richten, dan op het gebrekkige. Wij moeten véél van Gods volk kunnen verdragen. Gód verdraagt óók veel van hen. Niet dat wij het verkeerde in hen niet te bestraffen hebben. Maar dat geschiede uit 1 i e f d e, en met een open oog op het goede, dat zij bezitten.

Hier is ook het punt, waarop de broederliefde zich heeft te richten; - op dat goede. Er is in Gods kinderen soms véél, dat ons tegenstaat. Neen, zij zijn niet altijd lief en beminnelijk. Wij moeten hen liefhebben om het goede werk, dat de Heilige Geest in hen begon. Wij moeten den , , broeder" en de „zuster' liefhebben; dat is, het nieuwe leven in hen. Wij kunnen, wij mogen den ouden mensch in hen niet liefhebben; maar onze hartelijke genegenheid naar den nieuwen mensch in hen. Dat is het werk onzes Gods; dat is de Vader in Zijn kind. En. het liefhebben van dat werk Gods, van dat beeld des Vaders in Zijn kind, - dat is „broederliefde". Het is tenslotte en ten hoogste, - God liefhebben in de Zijnon.

Nu, — ieder onzer buige het hoofd onder de opdracht des Heeren „dat wij elkander zouden liefhebben". Het zou te veelomvattend zijn, de taak dezer liefde te beschrijven. Die taak zal zich eiken dag verbijzonderen; ze zal telkens nieuwe aanleiding vinden om zich te betoonen. De apostel stelt hier slechts het beginsel, om later eenige uitwerking daarvan te geven. Maar bidde elk onzer, dat de Heere dit beginsel met Zijne genade en den Heiligen Geest bekrachtige, opdat het op allerlei terrein in het midden der gemeente Gods zich rijkelijk openbare, — stoffelijk en geestelijk, in gedachte, woord en daady — en de kerk des Heeren een tuin zij, waarin de liefde bloeit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen