Dagboek van een Grootestadsdominee. Brieven aan een vriend door * * *. Uit het Duitsch vertaald door Johan Hepp. Bosch & Keuning — Baarn.

Het treft, dat ik dit boek ter hand nam, ter aankondiging in „De Reformatie" onmiddellijk na het bij dezelfde uitgevers verschenen, reeds besproken, werk van Prof. Aalders. Men kan uit het naast elkaar liggen van beide werken, in eenzelfde zending op dezelfde tafel gelegd door eenzelfde firma, de innerlijke leegheid, , de stuurloosheid ook, van onzen tijd met zorg zoo stil voor zich zelf heen contstateeren. Eerst wordt Aalders' werk op onze tafel gelegd, dadelijk daarop dit dagboek.

Beide boeken hebben evenwel alleen in het nega/tieve iets gemeenschappelijks; ze zijn n.l. geen van beide ontworpen in het raam van het „Assen-denken"; mis^ schien dat sommigen ze daarom zoo gaarne naast elkaar leggen. Maar voorts is er in het positieve geen de minste eenheid. Aalders tracht in een stuurlooze wereld en kerk weer het stuur te grijpen, en probeert met alle kracht weer den logischen zin te verstaan, die de vaak wegstervende klachten der „bezwaarden tegen den geest der eeuw" toch voor ernstige geesten ontvankelijk' maakt. Het dagboek van den dnitschen groote-stadsdommee echter komt niet veel verder dan bezwaren, grijpt geen stuur in handen, en doet niet veel meer dan moeilijkheden zien, en — eruit vluchten. O zeker, als ik met zoo'n man zou kunnen praten, zou het gesprek mistschien één van de fijnste uren van ons leven maken. Want hij blijkt een ernstig mensoh, zoeker, werker anderer lasten willig dragend. Maar een boek, nu ja' dat IS een sociaal ding. En nu die dominee niet met een mensch, maar tot de menschen spreken wil, nu heb ik er bezwaren tegen. Want als dominee d r a a g t hij graag Miaerer lasten; als publicist vermeerdert hij die Zijn moeilijkheden kan ik voelen; maar wat heb ik er aan, een „ziel" sympathiek te vinden? Wat heb ik er aan, mvallende gedachten over duizend-en-één vraagpunten te lezen, zonder dat ooit in zoo'n dagboek één kwestie kan worden aangepakt, behandeld? Wat heb f V-eraan, te weten, dat deze dominee, precies gelijk veel theologen van den laatsten tijd, niet meer kan gelooven aan de „maagdelijke geboorte", en zich toch niet van dat dogma wil ontdoen, waarom hij dan ook maar met belijden wil, dat hij hiermee het „ecumenisch belijden toch feitelijk loslaat (zie slot recensie-Prof Aalders; hierboven)? Wat sticht het ons, indien wij zoo en passant den dominee hooren mopperen tegen de kerkelijke tucht, zoolang we geen enkel woord te lezen kriiffen waaruit blijkt, dat hij althans weet, waar het in dié tucht om gaat?

Dit boek geeft wel een blik in een teere, vlijtige liefhebbende mensohenziel. Maar het helpt niemand ik ook' maar een moeilijkheid; het kan hem aUeen zeggen dat er moeilijkheden zijn. ^^ '

Maar als iemand dat nóg niet wist, dan wordt het t«d, dat hu dat hoort - ter plaatse „des gezags" üfe plaats is hi er niet. » «i> feezags . i)ie

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen