„De Schoolkrant”

Het lijkt me niet ondienstig de aandacht eens te vestigen op een uitgaafje voor^onze christeUjke scholen, dat stellig nog groiotere bekendheid verdient, dan het reeds verwierf.

Ik bedoel: „De Schoolkrant" voor de Christelijke Scholen in Nederland, onder redactie van J. C. de Koning te Hillegom. 1)

Het is met deze schoolkrant een eigenaardig geval. Voor het Openbaar Onderwijs mislukten minstens twee pogingen om een „schoolkrant" burgerrecht te doen verkrijgen. Voor de Christelijke school bestaat de krant straks al negen jaar. Een paar jaar geleden schreef de „Haagsche Post" eens, dat een „Schoolkrant" wel mislukken moest. Van Christelijke zijde werd toen erop gewezen, dat het bij het Chr. onderwijs al jaren mogelijk was. Uit pure liberaliteit (? ) werd dat feit echter doodgezwegen door het rose blad uit Den Haag.

Maar wij hebben nu onze „Schoolkrant".

Om de veertien dagen (behalve in de maand, waarin vacanties vallen, dan ééns per maand) verschijnt er een krantje van acht pagina's. Vlot geschreven. Daar staat de naam De Koning trouwens al dadelijk borg voor.

Uit een nummer, dat een jaar of drie geleden mij in handen kwam, knipte ik eens het volgende stukske, dat ons omtrent de rubrieken nader inlicht:

De Sclioolkrant heeft verschillende afdeelingen of rubrieken.

We beginnen steeds met Buitenland; dan volgen de Kleintjes, dat zijn heel korte belichten op allerlei gebied. Daarna is Binnenland aan de beurt; vervolgens verschijnt het Gemengd Nieuws. Dan komt Van alles wat; Soheepst ij dingen of Marktberichten, Kerk en School, Zending en Ons eigen Hoekje; terwijl besloten wordt met een vervolgverhaal als • Feu i Met on:

Bij het lezen van onze Schoolkrant hebben we altijd atlas of wandkaart noodig; vergeet dit vooral niet!

OnseigenHoekje moet jullie zélf vullen. Ieder mag mij raadsels toezenden, met de volledige oplossing e r b ij! In het eene no. staan de raadsels; in het volgende de oplossingen. Voor Kerk en School mag je óók inzenden; b.v. een berichtje over een jubileum van je onderwijzer; over het zooveel jaren bestaan van je school; over een schoolfeestje of prettig schoolreisje, enz. Maar altijd héél, heel kort; niet grooter dan een regel of vier, vijf. Onze Krajit is niet zoo bijster groot, dus moeten we zuinig zijn met onze ruimte.

Haast vergat ik te zeggen, dat we ook af en toe een of anderen Wedstrijd houden, waarbij mooie prijzen te behalen zijn.

En ten slotte: ieder mag mij schrijven over onze krant. Misschien heb je wat te vragen; of een aardig plannetje; een leuk ideetje in betrekking tot ons blad. Hoe meer brieven ik ontvang, hoe prettiger ik het vinden zal. En natuurlijk krijg je dan in onze krant ook antwoord.

Ik geloof, dat we in deze „schoolkrant" een heel mooi paedagogisch-didactisch materiaal hebben.

Er wordt dikwijls geklaagd, dat de school zoo ver van het leven en van het beden afstaat. Welnu, hier wordt het heden dat leeft, en het leven van heden midden in de school gebracht. Wanneer de krant gelezen wordt onder goiede leiding kan het prachtig werk worden genoemd. Onze onderwijzers en onderwijzeressen in de hoogste klassen moeten ook zelf krantlezen kunnen, — en krantlezen is een kunst! Maar we veronderstellen, dat de leiding goed is. En dan is er misschien niets, dat zoozeer algemeene ontwikkeling geeft als een krant. Wat een gelegenheid om aardrijkskunde, geschiedenis, nederlandsch, natuurkunde en wat niet al, te repeteeren. Hoeveel nieuwe kennis kan met zulk een krant niet woxden opgedaan! Juist van die kennis welke onze jongens en meisjes behoeven, om in levend contact te komen met het cultuurleven van heden.

Daarbij komt nog iets.

Omdat krantlezen een kunst is, moet het geleerd worden. Oefening baart kunst. Ook de kunst van het krantlezen. Veel te veel menschen maken van de krant een ongelukken-vergaarbak, waarin ze wat grabbelen. Dat is de manier van krantlezen, die straks weer ten gevolge heeft, dat de inenschen al meer sensatie in de krant zoeken en de kranten terwille van het op griezelen beluste publiek al maar méér sensationeel gaan doen.

Maar den goeden krant-lezer is het begoamen om zijn wereld te kennen; om de strooaningen, di^ er dooT het leven gaan, waar te nemen; om te zien, wat zijn God bezig is te doen in de wereld.

En zoo nu leert m.i. deze schoolkrant den kinderen juist goede krant-lezers te worden.

Als ze straks van school komen, hebben ze kennis gemaakt met de belangrijkste verschijnselen op heel het breede terrein van het wereldleven. En ze zullen als vanzelf verder zoeken, in het blad, dat in huis komt, hoe het nu verder gaat.

Daarbij krijgt dan als vanzelf de neutrale pers een duw. Het jongere geslacht moet nóg beter dan het oudere weten, dat het Ci h r i s t e 1 ij k e Dagblad in het Christelijke gezin alle neutrale kranten (maar, o, hóé neutraal!) moet verdringen.

Nu zijn ze gewend aan het blad voor de Christ e 1 ij k e school.

Straks willen ze goede lezers zijn van het blad voor het Christelijke gezin.

Van harte hoop ik, dat de Christelijke school nu eens met „De Schoolkrant" van De Koning b e w ij s t, ook van nieuwere, maar dan heel uitnemende nieuwere paedagogisch-didactische middelen gebruik te willen maken.

, ) Uitgave Gebr. Zomer en Keunings Uitg. Mij. te Wageningen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen