Enkele belangrijke besluiten der Ghr. Geref. Synode in Noord-Amerika.

Het is moeilijk om keuze te doen uit de punten van discussie en de verhandelingen der Amerikaansche Synode. Want de lezers van „De Reformatie" zullen uitteraard maar weinig belangstellen in de meeste zaken. Amerika is zoo ver weg. Het k©rkelijk loven en streven aldaar ligt buiten dengezichtseinder van de meesten onzes volks in Nederland. Zelfs van het bestaan van kerken van gelijke b©t©ekenis en van denzelfden nationalen oorsprong weet menigeen maar heel weinig. Dat ligt ten deele ook aan hen die schrijven over de kerkhistorie. Als 't Noord-Amerika betreft, dan noemen ze gewoonlijk de Mormonen en „Christian Science" — en daarmee uit. Het abnormale en bizarre. Vergetend dat ©r in de Vereenigde Staten

en Canada duizenden wonen die goed Gereformeerd zijn in hoofd ©n hart, en wars van dat vr©©mde en verwrongen©. Wat meer feiten omtrent die GerefoTmeerde menschen zou wel zoo nuttig zijn als het ingaan op het l©v©n en streven van Joseph Smith en Mrs Baker Eddy. Het zou de broederband ook meer doen gevoelen. Onbekend maakt onbemind.

Maar hoe dit zij, we zullen in deze causerie maar op goed geluk af enkele grepen doen, in de hoop dat ze bolangst©lling zullen wekken. lu elk geval wat informatie verschaffen.

Laten we maar beginnen met het concepth u w © 1 ij k s f o r m u 1 i e r. In de „Zeeuwsch© Kerkbode" (d.d. 29 April 1932) schreef Ds Van Dijk van Zaandam: „Is di© Verklaring noodig? " Hij doelt op de uitdrukkelijke verklaring in ons Concept Formulier dat de gehuwden thans man ©n vrouw zijn. Als volgt: „Overeenkomstig do wetten van den Staat waarin wij wonen, en de OTdinantiën der Christelijke Gereformeerde Kerk hier to lande, vorklaar ik U man en vrouw te zijn, in den Naam des Vaders ©n des Zoons en des Heiligen Geest©s." Ds Van Dijk deelt mode: do Zuid-Afrikaansche Gereformeerde Kerken die het gewijzigd formulier van 1921 gebruiken, hebben ook een soortgelijk© v©rklaring. In het gewijzigd Formulier, zooals dit in 1930 t© Arnhem voodoopig is aanvaard, staat d© verklaring niet. En hij gelooft terecht.

Omdat de getrouwden niet als bruidegom en bruid in de kerk komen, doch reeds als „man en vrouw"-Omdat de officieel© trouwing op het stadhuis plaats

greep. Dat laatste duidt precies het essentieel verschil aan tusschen huwelijkssluiting in Amerika, (en ook in Zuid-Afrika) on derg©lijfce plechtighew - in Nederland. In het laatstgenoemd© land grijpt

het eigenlijke trouwen plaats door den magistraat. Wat de Nederlandsche predikant in de kerk verricht, is 't bevestigen des huwelijks. Do'ch in de Vereenigde Staten, en «venzeer in Zuid-Afrika, treedt de predikant niet slechts ofp als die-naar der kerk, doch is ook van staatswege functioneerend als burgerlijk ambtenaar. In Zuid-Afrika, zoo deelde Dr Los ons mede, wordt de predikant officieel aangesteld als „trouw-Oifficier". Bij ons is dat niet uoodig. Maar 'tis ia elk geval usantie dat elk! wettig leeraar gerechtigd is om huwelijken te sluiten. Zeker nog een overblijfsel uit den ouden tijd toen Staat en Kerk alhier innig verbonden waren. In New-England waren alleen belijdende kerkleden stemrechtig. Dat is nu wel veranderd — aJ sedert ruim een eeuw, doch de bevoegdheid van leeraars tot huwelijkssluiting bleef nog over. En zal 't vooreerst wel blijven. Het volk onzer Unie is in den grond veel meer religieus dan buitenétanders meenen. De bekende en bekwame schrijver van „America becomes o'f Age", André Siegfried, heeJÉt dit echter gevat. Hij deelt ons mede: „Amerika is niet alleen Krotestantsch in haar reïigieuze en sociale ontwikkeling, maar in wezen Calvinistisch". Zie de voorrede van de jongste Engelsche uitgave van Dr Kuyper's „Stone Lectures on CALVINISM", bl. 11.

Doch, om op het ontwerp van het Huwelijks-Formulier terug te komen, de Amerikaansch© formulatie blijft. Omdat we meenen dat onze staatkundige toestanden zoo heel anders zijn dan in. Nederland. Bewijs de pasgenoemd©: de dubbele capaciteit des huwelijkssluitenden dienaar des Woords.

Daarom stemde de Synode der Chr. Geref. Kerk op 16 Juni het af oan de revisie van dit formulier aan de Nederlandsche kerken voor te leggen. Het zou eenvoudig doelloos zijn. Ook noodeloos de invoering vertragen. En niet alleen ©ischt de verschillende staatkundige toestand wijziging in bovengenoemden zin. Ook de verschillende psyche — de volksziel. Die houdt in Amerika van kort doch krachtig. Daarom besloot de Synode ook om do commissie ad hoc den last te geven: om het formulier heel wat te verkorten; ook eenvoudiger te maken. En dan, ten derde — in de formulatie ervan (in 'tEngelsch), inzage te nemen van dergelijke formulieren in andere kerkengroepen van ons land. Wellicht wordt dit misverstaan in Nederland en als afwijking beschouwd. Doch het essentiëele is behouden. Zelfs werd er uitdrukkelijk last gegeven om 't oude „gehoorzaam" van de zijde der vrouw toch vooral te handhaven, ook al mopperen de Amerikaansche bruidjes daar wel eens tegen.

Daarenboven, het bovengenoemde is geenszins een bewijs dat men in Amerika de oude liturgische formulieren niet waardeert. Zelfs beeft d© Synode al de oude gebeden in 't Engelsoh vertaald : d© algemeene belijdenis van zonde enz., 't gebed voor al de nooden der Christenheid, voor de Catechismus-prediking, gebed na de prediking, enz. En zelfs de gebeden voor en na het eten, voor de kranken en aangevochtenen, enz. Ook werd het gebed voor de opening van kerkelijke samenkomsten niet alleen vertaald, maar reeds gebruikt ter gelegenheid van de opening der Synode, op 8 Juni. En het klonk deftig en zalvend — ook in de Engelsch© taal.

Ja, d© Chr. Geref. Kerk houdt nog vast aan vel© gebruiken en termen der Nederlandsche Vaderen. Al worden die gebruiken noodwendigerwijz© wat veranderd. Ook handhaaft men nog vele oude Latijnsch© termen; soms ook als ze heel on-Engelsch zijn, en geheel obsoleet. Zoo spreken we nog van „primi" en „secundi" afgevaardigden, „emeriti", enz. enz. Ja zelfs, de naam „E. B. P. Kas" tot steun van studenten voor het ambt — wordt nog wel gebruikt, ofschoon we hier geen „Ex Bonis Fublicis" fondsen hebben en nimmer hadden Die zelfde vasthoudendheid blijkt oofe uit het feit dat de Synode nog telkens bij het openen der verschillend© zittingen een HoUandsch psalm^ vers aanheft, ook al is 't gebed in 't Engelsch....

Toch is de geest onzes volks loyaal aan onze Amerikaansche natie. We hebben maar één vlag. We zoeken samen het heil onzer natie. Vandaar dat ook door deze Synode besloten werd andermaal een poging te wagen ter instelling van ©en Nationalen Voorjaars Biddag. Net zooals We reeds sedert vele jaren ©en Nationalen Dankdag vieren, elke herfst, uitgeschreven door d© Proclamatie van onzen Unie-president. We gevoelen aan zooiets behoefte, om onzer Am©rikaanscb© natie wille, 't goede zoekend voor ons land, gelijk aan getrouwe christenburgers betaamt. Of het verzoek om de instelling van een Voorjaars Biddag vooreerst zal worden ingewiUigd, betwijfelen we ten zeerste. Onze president, met zijn Kwakerafkomst, gevoelt ©r niet veel voor dat zulke teedere zaken vanwege de overheid worden opgelegd. Zooiets moet spontaan uit den boezem van Gods volk opkomen.

Het is te hopen dat ons Gereformeerd volk zóó trouw den Voorjaars Biddag viere, met volle kerken, dat het de aandacht trekke van onze mede-christenen en hen opwekk© tot heilige jaloerschbeid. Trouwens, de Episcopalen hebben in hunne „Rogation "ay" reeds iets dergelijks, en onze vrouwen doen heel wat aan een Wereld Biddag voor d© zending

Dat laatst© woord brengt schrijver dezes tot een onderwerp dat hem vooral op 't hart is gebonden. D© Chr. Geref. Kerk doet heel wat aan Missiearbeid. Op het terrein van de zending onder de heidenen arbeiden een twintigtal Amerikaansche ©n Chineescbe zendelingen — benevens ©©n tweetal Amerikaansche dames en twee Cbineesch©.

Onder d© Indian©n zijn er zoo'n veertig in 't werk des Heeren. Dan is een dozijn broeders bezig in wat wij hier noemen „Home Missions" — Inwendige Zending. Dan zijn er nog twee posten voor Joden-zending. Voorts het Hoboken Immigranten-en Zeemanshuis. En op verschillende plaatsen „Stadszending". Het een ©n and©r ©ischt geld — veel geld. En dat is heden ontzettend schaars in ons „dollarland". De Synode heeft daarom de „budgets" of beramingen, moeten b©sno©ien. In 't algemeen ten bedrag© van twintig procent. Mogen w© die zending-budgets even afschrijven?

Voor de Inwendige Zending $ 71.781.50 Voor de Indianen-zending - 104.284.00 Voor de China-zending - 21.465.00 Hoboken Zeemans Tehuis - 3.017.00 Joden-zending te Chicago - 16.372.50 Joden-zending te Paterson - 6.700.00

Met nog ongeveer $ 3000 per jaar voor ons deel aan den arbeid der - Geref. Kerken in Zuid-Amerika, waar Ds B, . Bruxvoort gecontinueerd wordt voor de volgende twee jaren — aan die kerken „geleend".

Dat alles beteekent, dat er van ons volk verwacht wordt voor de zending, voor Calvin Colleg© en Seminarie, 't bedrag van $ 14.00 per gezin. Nader bepaald: voor de Inwendige Zending $ 3.50 per gezin, per jaar; voor de China-zending $ 1.00, en voor de Indianen-zending $ 4.50. Gedurende 1930 bedroeg het bedrag der van de kerken verwachtte bijdragen de som van $ 18.50 per gezin, per jaar. Ho© bovengenoemde bedragen d© v©rg©lijking kunnen doorstaan met de zendingscontributies onzer Nederlandsche broeders, zouden we gaarne vernemen. Ds Breukelaar wil hier wellicht op ingaan. Het kon onze beide groepen wellicht helpen ten bat© van de Rijkszaak des Heeren.

HENRY BEETS.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen